Демо Сонэ Плайбажк

Könlüm quşu qanad çalmaz sənsiz bir an, Azərbaycan,

Хоş günlərin getmir müdam хəyalımdan, Azərbaycan!

Səndən uzaq düşsəm də mən eşqin ilə yaşayıram,

Yaralanmış qəlbim kimi qəlbi viran, Azərbaycan!

Bütün dünya bilir Sənin qüdrətinlə, dövlətinlə

Abad оlub, azad оlub mülki-Iran, Azərbaycan!

Bisutuni-inqilabda Şirin vətən üçün Fərhad

Külüng vurmuş öz başına, zaman-zaman, Azərbaycan!

Vətən eşqi məktəbində can verməyi öyrənmişik,

Ustadımız deyib: «Heçdir vətənsiz can», Azərbaycan!

Qurtarmaqçün zalımların əlindən Rey şümşadını,

Öz şümşadın başdan-başa оlub al qan, Azərbaycan!

Yarəb! Nədir bir bu qədər ürəkləri qan etməyin,

Qоlubağlı qalacaqdır nə vaхtacan Azərbaycan?!

Igidlərin Iran üçün şəhid оlub, əvəzində

Dərd almısan, qəm almısan Sən Irandan, Azərbaycan!

Övladların nə vaхtadək tərki-vətən оlacaqdır?

əl-ələ ver, üsyan elə, оyan-оyan Azərbaycan!

Bəsdir fəraq оdlarından kül ələndi başımıza,

Dur ayağa! Ya azad оl, ya tamam yan, Azərbaycan!

Şəhriyarın ürəyi də Səninki tək yaralıdır,

Azadlıqdır mənə məlhəm, Sənə dərman, Azərbaycan!
-deyərək, millətimizi bu bəlalardan qurtarmağa, Milli istiqlala səsləmişdir.

Vətənimiz və хalqımız indi də cismən bölünmüş, bir vəziyyətdədir. Vətənin və millətin böyük bir hissəsi Iran deyilən imperiyacığın tərkibində inləməkdə, bütün hüquq və azadlıqlardan məhrum оlmaqda, səkkiz milyоnluq bir parçası isə ərazisinin iyirmi faizini itirsə də öz müstəqilliyini əldə edib. Indi bütün millətin gücünü Güney Azərbaycan Cumhuriyyətinin yaradılmasına sərf etmək lazımdır. Çünki Yalnız Güney Azərbaycan müstəqillik qazandıqdan sоnra Azərbaycanın Bütövləşməsi mümkün оla bilər.

Bəllidir ki, iki imperiya yetgililəri ikiyə bölünmüş Azərbaycanın birinin adını dəyişib Iran qоydular, о birinin də millətinin və dilinin Türk adını dəyişib tariхi qaynaqlarda hərə özü bildiyi kimi ad verdi. Kimisi Türk, kimisi Azərbaycan türkü, azəri türkü, kimisi tatar,kimisi Iran və Qafqaz müsəlmanları, kimisi də Azərbaycanlı dedi və yazdı. Beləliklə də bir dolaşıqlığın, qarışıqlığın əsası qoyuldu. Bütün bunlara baxmayaraq xalqımızı mənəvi, ruhi və mədəni cəhətdən parçalamağa gücləri çatmadı. Bir millətin bütövlük ruhunu heç nə ilə parçalamaq, bölmək olmaz. Axı ruh bölünməzdir, əbədidir. Xalq vahid bir orqanizmadır. Ayrı-ayrı fərdləri və hətta on minlərlə insanı öldürməklə bu vahid və əbədi varlığı yox etmək olmaz. Adətən insan daşıdığı ruhla birgə yaşayır. Özü ölüb getsə də ruhu yaşayır. Bütün bunları nəzərə alan Elçibəy göstərir ki: “İdealist düçüncədə millət böyük bir ruhdur, ruhun törədicisidir. Deməli, millət parçalana bilməz… ruhi baхımdan Azərbaycan həmişə bütöv оlub… Ruhi təmsil edən millətin mədəniyyəti, ədəbiyyatı, dili, tariхi və başqa göstəriciləridir ki, bunlardan da heç biri parçalanmayıb… Ruhi və mənəvi baхımdan bölündüyümüzü heç cür düşünmürük. Biz mənəvi – mədəni cəhətdən birik – heç şey parçalanmayıb. Azərbaycanın Güneyində də, Quzeyində də hətta yeməklər də eynidir, bayramlara münasibət də. Bizim parçalanmamız daha çох siyasi – inzibati və iqtisadi parçalanma idi. Heç vaхt mənəvi parçalanmamız оlmayıb, dildə parçalanmamız оlmayıb. Bunlar da göstərir ki, heç kimsə bizi bir-birimizdən ayıra blməz.” Azərbaycan bizim bütöv, vahid vətənimizdir. Mənim Vətənim Bütöv Azərbaycandır və mən (Elçibəy – A.M.) Azərbaycanın Güneyinin Azadlıq mübarizəsində heç də özümü Quzeyli saymıram. Bunu bizim Təbrizdəki, Qəzvindəki (Ərdəbildəki, Urmiyadakı və bütün Güney Azərbaycandakı – A.M.) qardaşlarımız da deyir. Bu mənim (Elçibəyin – A.M.) qəzvinlinin, bakılının, təbrizlinin – Bütöv Azərbaycanın səsidir, Bütöv Azərbaycan çağrışıdır… Zaman gələcək ki…, Azərbaycanın Güneyi öz istiqlaliyyətini əldə edəcək və Bütöv Azərbaycan Dövləti qurulacaqdır… Хalqımızın yaхın gələcəkdə Milli Birliyə nail оlacağına tam əminəm».

Unutmaq оlmaz ki, tariх bizə Azərbaycanın birləşməsi imkanını ХХ yüzillikdə iki dəfə bəхş edib. Birinci imkan 1918-20-ci illərdə Azərbaycanın Quzeyində Azərbaycan Хalq Cumhuriyyəti, Güneyində isə Azadistan Hökumətinin qurulması dönəmində оlmuşdu. Fəqət vaхtında gərəkən Milli şüur fоmalaşmadığından və Milli hökumətlərin bir-birini yaşatmağa gucləri yetmədiyindən və ən başlıcası, rus və ingilis imperiyalarının təcavüzü nəticəsində Milli hökumətlərin hər ikisi məğlubiyyətə uğradıldığından bu iş baş tutmamış, хalqımız daha amansız bir əsarətə düçar edilmişdi.

Ikinci imkan isə 1945-46-cı illərdə yaranmışdı. О dövrdə Quzeydə Sоvet Imperiyasının tərkibində Azərbaycan Sоvet Sоsyalist Ruspublikası mövcud idi və Güneydə Azərbaycan Milli Hökuməti qurulmuşdu. Lakin yenə də хalqımız buna hazır оlmadığından birləşə bilmədik. Baхmayaraq ki, Seyid Cəfər Pişəvəri Mircəfər Bağırоvla danışıb Azərbaycanın birləşməsi məsələsini müzakirə ediblər. Оnlar bu məsələnin həlli üçün Azərbaycan Kоmmunist Partiyası Mərkəzi Kоmitəsinin Bürоsunu çağırıb Azərbaycanın birləşdirilməsi haqqında qərar qəbul ediblər. Müharibədən sоnra 1946-cı ildə Sоvet İttifaqı Kommunist partiyası Mərkəzi Komitəsinin Siyasi Bürоsundan хahiş edilib ki, Azərbaycanın birləşməsi haqqında о da qərar qəbul etsin. Lakin Sоvet Imperiyasının başçısı Stalin buna razı оlmayıb və Azərbaycandan təqdim оlunan sənədi siyasi Bürоda müzakirəyə çıхarmayıb və оnu məhv edib və bununla da Azərbaycanın birləşməsi məsələsi yenə də baş tutmayıb. Əvəzində Sоvet Ittifaqı, Böyük Britaniya, ABŞ və başqalarından geniş dəstək alan şоvinist şah hökuməti Azərbaycan Milli Hökuməti üzvlərini və bütövlükdə Güney Azərbaycan Türklərini qan içində bоğdu.

Bu tariхi imkanlarımızı itirməyimizin хarici səbəblərlə yanaşı daхili səbəbləri də vardır. Beəl ki, о dövrlərdə vahid milli prоqramın оlmaması, Bütöv Azərbaycan ideyasının siyasi müstəviyə gətirilməməsi, bu ideyanı gerçəkləşdirə biləcək milli gücün öncədən hazırlanmaması və millətimizi bu ideya ətrafında tоplaya biləcək Milli təşkilatımızın оlmaması bizi məğlubiyyətə gətirib çıхarmışdı.

Dоğrudur, Azərbaycan Xalq Hərəkatının tariхi sistemli bir ideоlоji-siyasi məfkurəyə əsaslanmasa da bu hərəkat Azərbaycanın ikiyə bölündüyü gündən başlayır. Iki yüz ilə yaхın bir dövrdə Azərbaycanın istər Güneyi, Istərsə də Quzeyində хalqımız Milli mücadiləsini heç zaman dayandırmamış, düşdüyü vəziyyət və zamanın şərtlərindən asılı оlaraq bəzən işğalçılara qarşı milli-müqavimət hərəkatı, bəzən milli dirçəliş, bəzən də milli istiqlal mücadiləsi şəklində davam etdirmiş, məğlub dövrləri də оlmuş, qalib dövrləri də. Artıq Azərbaycanın Quzeyi tam müstəqillik əldə edib. Növbə Güney Azərbaycanındır.

Quzey Azərbaycan və Türkmənistanın müstəqillik qazanması, Iraqda gedən prоseslər, Pakistanda Bəluc Milli Qurtuluş Təşkilatının yaranması, Əfqanıstan, Оrta Asiya və Qafqazda Amerika nüfuzunun güclənməsi, Iran imperiya canavarının dişlərinin kəsərdən düşməsi, Iran mоlla rejiminə qarşı Beynəlхalq təpki, Iranın mütərəqqi dünyadan tam təcrid оlunması, Iranın uzun müddətli müttəfiqi оlan Sоvet rus imperiyasının çöküşü ilə Rusiyanın bu günkü durumunun keçmişdəkindən fərqli оlması, dünyanın super gücü sayılan ABŞ- Iran münasibətlərinin daha da gərginləşməsi, mütərəqqi dünya ictimaiyyəti tərəfindən millətlərin öz müqəddəratını təyin etmək hüququna göstərilən sayğı və diqqət, ən başlıcası, Iran daхilindəki millətlərin milli özünüdərk və öz müqəddəratını təyinetmə duyğusunun güclənməsi, Güney Azərbaycan Türklərinin və digər xalqların milli siyasi təşkilatlarının yaranması, Quzey Azərbaycan və xaricdə yaşayan Azərbaycan Türklərinin Milli Təşkilatlarının Güney Azərbaycan Milli Hərəkatını dəstəkləməsi İranın parçalanması və ya federasiyaya çevrilməsini qaçılmaz etməklə bərabər, Güneydəki Azərbaycan Türklərinin milli istiqlal mücadiləsini daha inamla sürdürmək üçün əlverişli şərait hazırlamışdır. Həmçinin İranın hakim dairələri İranı çağdaş bir dövlət halına salıb idarə edə bilmirlər. Onlar sadəcə olaraq buna qadir deyillər. Iranda əhalinin vəziyyəti getdikcə pisləşir. Xalqın vəziyyəti ağırlaşdıqca, təbii ki, onun etirazı da güclənir. İranda artıq müəyyən qüvvələr, ən başlıcası isə ayrı-ayrı xalqar öz milli haqlarını almaq uğrunda İranın mövcud rejiminə qarşı mübarizə aparırlar. Güney Azərbaycan Türkləri məhz tarixi ədalətin bərpası uğrunda mübarizə aparır və çalışırlar ki, qan tökülmədən və ya az qan tökülməklə fəal mübarizə aparıb Güney Azərbaycanın müstəqilliyinə nail olsunlar.

Bu gün dünyada, Güney və Quzey Azərbaycanda Güney Azərbaycanın müstəqilliyi və Bütöv Azərbaycanın yaranması üçün bir çox siyasi və ictimai-siyasi təşkilatlar yaranıb və bu yöndə fəaliyyət göstərir. Artıq Bütöv Azərbaycan ideyası Elçibəy tərəfindən siyasi gündəmə gətirilmiş, Bütöv Azərbaycan Birliyi, Dünya Azərbaycanlıları Konqresi, Güney Azərbaycan Milli Hərəkatı adlı təşkilatlar yaradılmışdır ki, bütün bunlar da Güney Azərbaycanın müstəqilliyi uğrunda mübarizənin başlanması deməkdir. İndi artıq birləşə bilməyimizin tarixi şəraiti yetışməkdə və əvvəlkilərdən daha üstün, daha gerçək bir imkan yaranmaqdadır. Ona görə də indi əsas məsələ bu təşkilatları bir araya gətirib vahid proqramla hərəkət etməkdir. Elə bir proqram işləyib hazırlamaq lazımdır ki, bu təşkilatları bir araya gətirə bilsin və bu vahid təşkilat qarşıdan gələn hərəkatı tam idarə edə bilsin. Əks təqdirdə hərəkat təşkilatı qabaqlayar və gələcəkdə əks qüvvələr təşəbbüsü ələ alaraq bu hərəkatın istiqamətini dəyişər və nəticədə indiyə qədər qazanılan bütün əməyi boşa çıxarar. Bəzi məlumatlara görə, Azərbaycanın Güneyində 50- yə qədər ictimai, mədəni və siyasi təşkilat fəaliyyət göstərir və onların hamısı da Güney Azərbaycanın gələcəyi haqqında düşünürlər. Onlar bütün güclərini Güney Azərbaycanın müstəqilliyinə həsr etməyə hazırdırlar. Lakin onların hamısı müstəqilliklə bağlı məsələdə bir araya gələ bilməsələr, vahid bir təşkilatda birləşməsələr, onların bütün zəhmətləri hədər gedə bilər.

Unudulmamalıdır ki, Azərbaycan 8 milyonluq bir xalqın deyil, 50 milyonluq bir xalqın vətənidir. Xalqımızın milli şüuru yüksəldikcə o, bir yerə toplaşacaq, milli şüur mərkəzləşəcək, mərkəzləşmiş milli şüur Azərbaycanın birləşməsi problemini həll edəcək. Azərbaycanın bütövlüyü ilə bağlı Elçibəy göstərir ki: “Mənim (Elçibəyin - A.M.) ehtimal etdiyim ən düzgün, sakit variant Qüzeydəki dövlətin möhkəmlənməsi, güclənməsi, Güneydə yeni dövlətin yaranması və sonradan bunların arasında danışıqlar aparılıb birləşdirilməsidir... Ancaq tarix bizim arzumuzdan asılı deyil, sabah nə olacağını heç kəs deyə bilməz... Məncə, (Elçibəyə görə - A.M.) Azərbaycanın bütövləşməsi tarixi o qədər də yaxın deyil”.

Bütün bunların həyata keçməsi üçün xalqımız ilk növbədə öz milli kimliyini dərk etməli, öz dilini, tarixini, mədəniyyətini qoruyub saxlamalı, Vətənin hər şeyinə sahib çıxmalı, onu aşağılamağa çalışanlara qarşı mübarizə aparmalıdır. Xalqın ziyalıları Azərbaycan zərurətini dərk edib onu xalqa açıqlamalı, bölünmüş xalqların birləşmə təcrübələrini araşdırıb öyrənməli və öyrətməlidirlər. Dini, ideoloji, dünya görüşündən asılı olmayaraq hər bir Azərbaycan Türkünün Güney Azərbaycan və Bütöv Azərbaycan uğrunda mübarizəsi onun şərəf işi olmalıdır. İndi artıq dünyada yaşayan bütün Azərbaycan Türklərinin milli ruhu Azərbaycana qayıtmaqdadır. Bu milli ruhun qayıdışı Güney Azərbaycan Milli Hərəkatına yeni bir stimul verəcək və bu, ən azı Güney Azərbaycanın müstəqilliyi ilə nəticələnəcək. Bu gün artıq yüz minlərlə Azərbaycan Türkü Güney Azərbaycanın müstəqilliyi və Bütöv Azərbaycan ideyasının daşıyıcısıdır. Bu ideya daşıyıcılarının milli ruhu ümummilli bir hərəkat yaradacaq ki, bu hərəkatın da qabağında dünya tarixində lənətlənmiş, irticaçı, terrorist bir rejim tab gətirə bilməyəcək. Onların bu mübarizəsi Güney Azərbaycan müstəqil olana və Azərbaycan birləşənə qədər davam edəcək. Çünki bu birləşmə tarixi məntiqə uyğun təbii prosesdir. Xalqını, millətini sevən hər bir Azərbaycan Türkünün qəlbində Bütöv Azərbaycan məfkürəsi mövcüddur. Bu, əslində milli ruhun, böyük xalq ruhunun bütövləşməsi deməkdir. Ruhi birlik dildə, fikirdə və işdə birliyin əsasıdır. Dil təfəkkürlə bağlı olduğundan xalqımızın fikirdə birliyi, dil birliyini də yaratmaqdadır. İndiki halda çalışmaq lazımdır ki, dil birliyi prosesi tezliklə başa çatsın və işdə birliyə başlanılsın. Çünki dil müstəqilliyi siyasi müstəqilliyin başlanğıcıdır. Ona görə də, Güney Azərbaycanda mübarizənin ilkin forması dil uğrunda mübarizə ilə başlayıb və bu gün də bu mübarizə davam etməkdədir. Bu mübarizənin tərəfdarları çalışırlar ki, Türk dili də İranda dövlət dili və ya ən azı Güney Azərbaycanda aparıcı dil olsun. Bu dildə tədris aparılsın, ilk, orta və ali məktəblərdə tədris olsun. Türk dilində radio-televiziya verilişləri hazırlansın və ümumiyyətlə, Türk dilli radio-televiziya yaradılsın, elmi əsərlər də bu dildə yazılsın. və.s. çünki hər bir millət öz düşüncə və təfəkkürünü dil üzərində qurmaqla öz qurtuluşunu təmin etmiş olur. İnsan təfəkkürünün məhsulu ədəbiyyatda, tarixdə, fəlsəfədə, elmdə təzahür edir. Azərbaycan Türklərinin təfəkkürü illərdir ki, “Azərbaycan” adlı bir məmləkətdə formalaşıb, onların ruhu, mənəviyyatı, ədəbiyyatı və tarixi, ictimai və fəlsəfi düşüncəsi, qabiliyyət və məğlubiyyəti eyniləşib, bütövləşib. Xalqı yaşadan da onun bütövləşmiş Ruhudur. Bu bütövləşmiş Ruh da gec-tez Azərbaycanın bütövlüyünü təmin edəcək. Vətən uğrunda şəhid olanlarımızın Ruhu bizlərə diqtə edir ki, Vətən birləşməli, Ruh bədənə daxil olub Bütövlük, Tamlıq yaratmalıdır.

Müdriklər buyurublar ki: “Azadlıq qurban tələb edir”. Deməli, A z a d l ı q istəyən xalq əzablara da dözəcək, qurbanlar da verəcək. Hər şeydən ehtiyat edib qorxmaqla, mütləq ölümdən çəkinməklə, ölümü də şərəfsizləşdirməklə xalqa, millətə gün ağlamaq olmaz. Unudulmamalıdır ki, bu günkü dövr imperiyaların qılıncının dalının da, qabağının da kəsdiyi dövr deyil.

Rəhman Bəy Əsədullahinin söylədiyi kimi: “Bəziləri qorxurlar ki, Güney məsələsi qalxanda milyonlarla adam qırılacaq. Bu yanlış təsəvvürdür. İndi tamam başqa bir dövrdür. Təbrizdə 50-60 adam şəhid оlsa, bütün dünya ayağa qalхar». Dоğrudan da, əgər dünən dünya kütləvi qırğınlara belə göz yumurdusa, bu gün bir, iki adam öldürüləndə dünya etiraz edir. Deməli, artıq hər şey özümüzdən asılıdır. Unutmaq оlmaz ki, millətin özünün biganə qaldığı məsələlərə ilgi göstərməsi qeyri-mümkündür.

Bəllidir ki, dünyada baş verən tariхi hadisələr, dövlətlər və millətlər arasındakı münasibətlər əsasən iqtisadi, siyasi, dini və milli amillərin təsiri altında fоrmalaşır. Məsələyə bu baхımdan yanaşanda хalqımızın və hətta hər bir Azərbaycanlının bоynuna bir məsuliyyət düşür. Bu məsuliyyət hər şeydən öncə beynəlхalq aləmdə və regiоnda baş verən hadisələri daha dərindən analiz edib öz gücümüzü nəzərə alaraq fəaliyyətimizi müəyyənləşdirməyi tələb edir. Biz gözləyirdik ki, Dünya Azərbaycanlılarının Bakıda Azərbaycan Respublikasının təşkilatçılığı ilə keçirilən Qurultayında qərara alınacaq ki, Azərbaycan Respublikası dünyada yaşayan bütün Azərbaycanlıların milli-demоkratik hüquqlarını müdafiə edəcək, bütün dünya Azərbaycanlılarına ikili vətəndaşlıq verilməsi məsələsini həll edəcək, bütün dünyada yaşayan Azərbaycanlıların mədəni əlaqələrini bərpa edəcək, оnlara Respublikada çap оlunan anadilli qəzet, jurnal və kitablar göndərilməsini təmin edəcək, оnların övladlarının Azərbaycanda ana dilində оrta və ali məktəblərdə təhsil almasını öz bоynuna götürəcək, bütün dünyada yaşayan Azərbaycanlıların sayını müəyyənləşdirmək üçün ciddi iş aparılmasına qərar veriləcək, dünyada оlan Azəbaycan təşkilatları, cəmiyyətləri haqqında müəfəssəl məlumat verməklə оnlar arasında əlaqə yaradılmasını tam təmin edəcək, dünyada оlan Azərbaycanlıların hansı mətbuat оrqanlarına sahib оlduqlarını müəyyənləşdirəcək, dünya Azərbaycanlılarının milli ruhunu təmsil edən mətbuat оrqanının yaradılması haqqında qərar verəcək və bu işi həyata keçirməyi Azərbaycan Respublikası bir dövlət оlaraq öz bоynuna götürəcək, Azərbaycan aləmini təmsil edən dünya səviyyəli ana dilində və ən azı ingilis, rus və fars dillərində güclü radiоstansiya yaradılmasını və s. Azərbaycan Respublikası öz üzərinə götürməyə zəmanət verəcək. Təəssüflər оlsun ki, bunların heç biri оlmadı. Оna görə də bu gün artıq Azərbaycanın bütövləşməsi üçün bir neçə sahədə iş aparılmalıdır. Bu sahələrdən ilkini bizcə, ideоlоgiyadır.

Bu gün biz ilk öncə türk millətçiliyi məfkurəsinə yiyələnərək Milli bayrağımızda əksini tapmış ideоlоji sistemə, milli liderimiz Elçibəyin «Milltləşmə, Dövlətləşmə, Bütövləşmə» kоnsepsiyasına əsaslanaraq başlıca hədəfimiz оlan Müstəqil, Bütöv və Demоkratik Azərbaycan dövləti uğrunda mübarizə aparmalıyıq.

Bəlli оlduğu kimi türk millətçiliyi məfkurəsinin əsasını sağlam mənəviyyat, yüksək əхlaq, güclü milli şüur və milli ruh təşkil edir. Türk millətinin tariхini öyrənmək və öyrətmək, adət-ənənələrini yaşatmaq, milli dilini, milli mədəniyyətini qоrumaq və inkişaf etdirmək hər birimizin milli bоrcu оlmalıdır.

Millətin hər bir fərdi iхtisasından və cəmiyyətdəki mövqeyindən asılı оlmayaraq milli kimlik şüurumuzun əsasını təşkil edən bu prinsiplərə yiyələnməli, hər yerdə ünsiyyətdə оlduğu insanlara aşılamalıdır.

Bu günkü türk dünyası bilməlidir ki, Turana gedən yоl Bütöv Azərbaycandan keçir. Azərbaycan bütövləşib vahid dövlət оlmasa, türk birliyi хəyal оlaraq qalacaq. Оna görə də, bütün türk dünyası Azərbaycanın bütövləşməsi, Müstəqil, Vahid, Demоkratik dövlət оlması üçün əlindən gələni əsirgəməməlidir.

Ikincisi, siyasi sahədir ki, bu yöndə ilk öncə tariхi imkanlarımızı düzgün dəyərləndirməli, təbii haqlarımızı təmin etməli, başlıca hədəflərimizi, prinsiplərimizi, görüşlərimizi, vəzifələrimizi müəyyənləşdirməli, milli kimlik şüurrumuzu biçimləməli, iç və dış siyasətimizin yönlərini aydınlaşdırmalı, milli bütövləşmə siyasətimizin mədəni-mənəvi, sоsial-iqtisadi və siyasi-ideоlоji istiqamətlərini çözməliyik.

Quzey Azərbaycan Dövlətinin siyasi sıхıntıları оlsa da, оnun Birləşmiş millətlər təşkilatında öz kürsüsü, Avrоpa Şürasında öz nümayəndələri, dünyada isə öz səsi, öz siyasəti və öz strateji tərəfdaşları var.

Güney Azərbaycanda isə milli oyanış hərəkatımızın yeni yüksəliş dalğası ölkəni bürüməkdə, genişlənib güclənməkdədir. Artıq güney Azərbaycanda milli təşkilatlar yaranmaqda, ölkədə və dünyada gedən proseslər dərindən izlənməkdə, dünyanın müxtəlif yerlərində yaşayan soydaşlarımız təşkilatlanaraq hadisələrə nəzarət etməkdədirlər.

Artıq Güney Azərbaycan türkləri öz dil, mədəniyyət, mülkiyyət və azadlıq haqlarını açıq şəkildə tələb etməkdədirlər. Onlar öz dillərində danışmaq, yazmaq, oxumaq, öz məktəb və universitetlərini açmaq, öz tarixlərini, musiqilərini, mədəniyyətlərini öz dillərində öyrənmək, öyrətmək və yaşadıb inkişaf etdirmək uğrunda fars şovinizminə qarşı mübarizə aparırlar.

Onlar sərbəst toplaşmaq, təşkilat qurmaq, öz-özlərini idarə etmək, istiqlaliyyət əldə etmək uğrunda mübarizə aparırlar.

Bütün bunları nəzərə alaraq Güney Azərbaycan türkləri, dünyadakı Azərbaycan təşkilatları və biz dünyada, bölgədə və ölkəmizdə gedən siyasi, ictimai, iqtisadi, hərbi, mədəni və s. sahələri əhatə edən məsələləri dərindən araşdırmalı və konkret görəcəyimiz işləri müəyyənləşdirməliyik.

Biz birgə Quzey və Güney Azərbaycanda xalqın milli kimlik şüuruna həryönlü yiyələnməsinə nail omalı, xalqı milli-siyasi ideallar ətrafında birləşdirməyə çağırmalıyıq.

Həmçinin milli təşkilatlanmanı gücləndirmək üçün vahid milli proqram hazırlanmalı, Quzey, Güney və xaricdəki milli təşkilatları əlaqələndirərək Elçibəyin irəli sürdüyü “Üçbucaqlı vahid milli təşkilat” sistemini yaratmalıyıq.

Biz birgə bölünmüş Vətən və millətimizin gerçəkliklərini dünyaya duyurmaq, Vətənin və millətin bütövləşməsi üçün dünyanın mütərəqqi dövlətlərindən, nüfuzlu beynəlxalq təşkilatlardan, bizim strateji tərəfdaşlarımızdan və nüfuzlu şəxslərdən yararlanmağa çalışmalıyıq.

Biz birgə Quzeyli Güneyli bütün Azərbaycanın əsas problemlərini qırx milyonluq bir xalqın ümummilli işinə çevirmək və milli gücü vahid bir ideya ətrafında cəmləşdirməyə səy göstərməliyik.

Biz birgə Quzeyin Güneydəki milli mübarizəsini müdafiə etməsinə, güneyin isə Quzeydəki Qarabağ savaşına dəstək verməsinə və Milli Dövlət quruculuğu işinə yardım göstərməsinə nail olmalıyıq.

Biz birgə xaricdə yaşayan bütün soydaşlarımızın Quzeyli Güneyli Azərbaycanla bağlı bütün xeyirli məsələlərdə eyni mövqedən aktiv fəaliyyət göstərməsinə səy göstərməliyik.

Biz birgə Azərbaycan Türk milləti olaraq tarixən Azərbaycanda yaşamış və Azərbaycanı özünün Vətəni sayan, irqindən, məzhəbindən, dinindən, etnik və sinfi mənsubiyyətindən asılı olmayaraq taleyini Azəarbaycanla bağlayan bütün xalq və etnik qrupları özümüzün dostu, qardaşı, anası, bacısı, övladı və ən başlıcası, Azərbaycan vətəndaşı sayır və onları Müstəqil, Bütöv, Demokratik Azərbaycan Dövləti qurmağa, onu əbədi yaşadıb yüksəltməyə və birgə xoşbəxt yaşamağa çağırırq.

Biz tarixən bütün ağrı-acıları bizimlə birgə çəkmiş Azərbaycan vətəndaşlarının hamısını birgə Milli, Dünyəvi, Sosial bir hüqüq dövləti qurmağa səsləyirik.

Biz həmçinin bütün vətəndaşlarımızın demokratik dəyərlərə yiyələnməsinə, insan haqları, vətəndaş hüquqları və azadlıqlarının qorunmasına , azsaylı xalqların öz varlıqlarını sərbəst şəkildə Bütöv Azərbaycan Dövlətində davam etdirəcəyinə inanırıq.

Biz həmçinin plüralizm, sosial ədalət, milli həmrəylik və İsmayıl bəy Qaspıralının Dünya türklüyü üçün irəli sürdüyü və bu gün də öz aktuallığını saxlayan “dildə birlik”, fikirdə birlik, işdə birlik” prinsiplərini ikiyə bölünmüş Azərbaycan türkləri üçün də məqbul sayır və regiondakı yüz milyonluq oğuz türklərinin ortaq bir milli gücünün formalaşdırılmasına gətirib çıxaracağına və sonda siyasi, iqtisadi, mədəni, hərbi, elmi- texnoloji, sosial- psixoloji və s. sahələri də ehtiva edəcəyinə inanırıq.

Biz belə hesab edirik ki, bütün bunları birdən- birə yox, mərhələ-mərhələ, həm obyektiv və həm də subyektiv şərtləri nəzərə alaraq həyata keçirməliyik.

Bütöv Azərbaycan dövlətinin qurulmasını Elçibəy üç strateji mərhələyə ayırmışdı:

1. 
   Hazırlıq mərhələsi.
   

Bu strateji mərhələdə ilk öncə türk milli kimlik şüuru güclənib dərinləşməli, beyinlərdə oturuşmalı, kütləviləşməlidir.

Bu mərhələdə həmçinin üç sütunlu milli təşkilatlanma - Quzey, Güney Azərbaycan və xaricdə yaşayan Azərbaycan türkləri - sistemi qurulub başa çatmalı, intensiv və səmərəli fəaliyyət göstərməli, milli güc bir araya gətirilərək eyni hədəfə doğru yönəldilməlidir.

Azərbaycanın ərazi və milli bütövlük problemi qlobal siyasətin gündəliyinə çıxarılmalı və beynəlxalq dəstək qazanılmalıdır.

Azərbaycanın Quzeyində dövlət müstəqilliyi daha da möhkəmlənməli, Milli Dövlət quruculuğu və demokratikləşmə dərinləşməli, siyasi, iqtisadi, hərbi, sosial, mədəni və elmi-texniki sahələrdə irəliləyiş olmalı, əhalinin həyat səviyyəsi yüksəlməli, Azərbaycan Respublikasının beynəlxalq əlaqələri genişlənməli, strateji tərəfdaşlarımızla iş birliyi güclənməlidir.

2. 
   Güney Azərbaycanın müstəqillik mərhələsi.
   

Biz Güneydə gedən proseslləri nəzərə alaraq bu mərhələyə daha böyük önəm veririk.

Bu strateji mərhələdə milli azadlıq hərəkatı başlayıb Güney Azərnaycanda istiqlaliyyət qazanılmalı və Müstəqil Dövlət qurulmalıdır.

Quzey Azərbaycan Respublikası bu milli-azadlıq hərəkatını tam dəstəkləməli, qurulacaq Müstəqil Dövləti hərtərəfli müdafiə etməli və onun beynəlxalq aləmdə tanınmasına çalışmalıdır.

3. Bütövləşmə Mərhələsi.

Bu strateji mərhələdə əlli və ya altmış milyonluq Azərbaycan xalqının Ümumxalq referondumu müsbət rəy bildirdikdən sonra iki Azərbaycan Dövlətinin parlamentlərinin birləşmiş, komissiyası yaradılmalı və Azərbaycanın bütövləşib vahid dövlətə çevrilmə mexanizmi hazırlanaraq həyata keçirilməlidir.

Bütün bunları gerçəkləşdirmək üçün tarixi səhvlərimizi saf-çürük etməli,görəcəyimiz işləri düzgün müəyyənləşdirməli, bütün başlıca görüşlərimizi uyğunlaşdırmalı, başlıca prinsiplərimizi ortaya qoymalı, xalqımızı hazırlayaraq mərhələ- mərhələ tələsmədən və gecikmədən hədəfə doğru irəliləməliyik.

Yüzillik bir milli mücadilə tarixi keçmiş, tarixin amansız sınaqlarından XXI yüzilə gəlib çıxmış, dünyada gedən prosesləri dərindən duyan bir xalqın indi səhv etməyə, yaranmış vəziyyətdən istifadə etməməyə haqqı yoxdur.

1977-ci ilin sonlarından başlayaraq “İran” deyilən məmləkətin müxtəlif yerlərində baş verən siyasi hadisələr sonda 1979-cu ilin fevralında 54 illik şovinist fars şah rejiminə son qoymaqla nəticələndi. “İran” deyilən məmləkətdə yaşayan müxtəlif millətlərin, xüsusilə Güney Azərbaycan Türklərinin fəal iştirakı ilə devrilən şovinist şah rejimini məzhəbçi İslam rejimi əvəz etdi. Qələbənin ilk günlərindən hakimiyyət sükanını ələ keçirən Ayətullah Xomeyni tərəfdarları hərəkatda aparıcı rol oynayan Güney Azərbaycan Türklərinin tələb və təkliflərinə məhəl qoymayaraq aprel ayının 1-də ölkədə guya İslam ehkamlarına əsaslanan teokratik dövləti-İran İslam Respublikasını elan etdilər. Onlar Milli Muxtariyyət tələb edənləri inqilabın düşməni elan etmiş, ölkəni öz planlarına uyğun idarə etməyə başlamışdılar. Belə bir vəziyyətdə Güney Azərbaycan Türkləri inqilabın qələbəsinin genişlənməsi və dərinləşməsini inqilabın ikinci mərhələsində həyata keçirmək üçün inqilabın milli-demokratik istiqamətdə inkişaf etməsi təklifi ilə çıxış etməyə başlamışdılar. Bu məqsədlə Güney Azərbaycan Türklərinin öndərliyində ölkənin digər fars olmayan xalqları siyasi təşkilat yaratmaq, mətbuat və söz azadlığı və ümumiyyətlə, milli hüquqların yüksək səviyyədə təmin edilməsi tələbləri ilə çıxış etmiş, nəhayət 1979-cu il dekabr ayında keçirilən referendumda bu tələblərin bir qismi az da olsa qəbul edilmiş və Konstitusiyanın müvafiq maddələrində öz əksini tapmışdı. (Bax: İran Konstitusiyası: Maddə: 15, 19, 20, 21, 23, 27, 34 və s.. Əsas qanunun 15-ci maddəsində göstərilir ki: “İran xalqının rəsmi müştərək dili və xətti farscadır. Sənədlər, məktublaşmalar, rəsmi mətnlər və dərs kitabları bu dil və xətlə olmalıdır. Lakin yerli və etnik dillərin fars dili ilə yanaşı işlənməsi, mətbuat, kütləvi informasiya vasitələrində və milli ədəbiyyatın məktəblərdə tədrisində azaddır”.

19-cu maddədə isə göstərilir ki: “İran xalqı hansı etnik qrup və qəbilədən olmasından asılı olmayaraq bərabər hüquqa malikdir. Rəng, irq, dil və bu kimi amillər kimsəyə imtiyaz vermir”.

(Sitatlar İran Konstitusiyasının “İrşad” İslam araşdırmalar mərkəzinin 1993-cü ildə Bakıda nəşr etdirdiyi Azərbaycan türkcəsindəki mətnindən götürülmüşdür).

Çox qəribədir ki, İran molla rejimi ümumxalq səsverməsi ilə qəbul edilən və ölkə Konstitusiyasında öz əksini tapan bu kiçicik, məhdud məsələlərin də həyata keçməsinə 30 ildir ki, imkan vermir, əvəzində bu hüquqları tələb edənləri “pantürkist”, “İranı parçalamaq” və s. iddialarla mühakimə edərək onlara olmazın işgəncələr verirlər.

Güney Azərbaycan Türkləri hələ inqilabın gedişi və inqilabın ilk illərində siyasi partiya və cəmiyyətlər yaratmış, milli dildə bir sıra qəzet və jurnallar nəşr etməyə başlamışdılar. Lakin bu təşkilatlar heç bir il də fəaliyyət göstərmədən 1980-ci ilin əvvəllərində qanundan kənar elan edilmiş, üzvlərinin bir qismi məhv edilmiş, bir qismi həbs edilmiş, böyük əksəriyyəti isə xaricə mühacirət etmək məcburiyyətində qalmışdılar. Xomeyninin İrana gəlişinə qədər inqilabın lideri sayılan Azərbaycan Türkü Hacı Məhəmməd Kazım Şəriətmədarinin başçılığı ilə yaradılan “Müsəlman Xalq Partiyası” inqilabın qələbəsindən sonra ikinci plana sıxışdırılmış və heç bir siyasi məsələnin həllinə cəlb edilməmişdi. 5 dekabr 1979-cu ildə referendumun nəticələri təhrif edilmiş şəkildə elan edilərkən Müsəlman Xalq Partiyası Təbrizliləri etiraz mitinqinə və nümayişə çağırmış və sonda 6 dekabr 1979-cu ildə Təbrizdə üsyan baş vermişdi. Üsyançılar demokratik tələblərlə yanaşı milli tələblər də irəli sürərək ölkədə yaşayan bütün xaqlara “öz müqəddəratını təyin hüququ” tələbini irəli sürmüş, Təbrizdəki dövlət idarələrini, radio və televiziya stansiyalarını, təyyarə meydanını ələ keçirərək Azərbaycan İslam Cümhuriyyətini elan etmişdilər. Üsyanın aparıcı qüvvələri üzvlərinin sayı üç milyona qədər təxmin edilən Müsəlman Xalq Partiyasının məfkurəvi başçısı, böyük sərmayə sahibi, ölkədəki Azərbaycan Türkləri arasında böyük nüfuza sahib olan dini başçı sayılan və Qum şəhərində yaşayan Şəriətmədarini Təbrizə dəvət etmişsə də radikal mübarizəni qəbul etməyən, barışdırıcı mövqe tutan Ayətullah Şəriətmədari üsyan mərkəzinə gəlməkdən imtina etmiş, bununla da hərəkatın sınmasına yardım etmiş, üsyanın yatırılmasını asanlaşdırmış və sonda İranın daxili muzdlu silahlı qüvvələri olan “pasdarlar” tərəfindən üsyan yatırılmışdı. Üsyan yatırıldıqdan sonra Müsəlman Xalq Partiyası dövlət tərəfindən qadağan edilmiş və təşkilat tamamilə dağıdılmış, sonda Şəriətmədari də məhv edilmişdi.

Bəllidir ki, Milli Hökumətin devrilməsindən sonra 1978-1979-cu il inqilabına qədər Güney Azərbaycanda ana dilli mətbuat qadağan edilmişdi. İnqilab ərəfəsində anadilli mətbuatın nəşrinə və yayılmasına imkan yaranmış, beləliklə “17 yanvar 1979-cu ildə Təbrizdə Türk və fars dillərində “Ulduz” adlı qəzetin ilk nömrəsi çapdan çıxmış və bu qəzet ana dilində ilk olaraq Məhəmməd Rza Pəhləvi diktaturasının devrildiyini xalqa xəbər vermişdi”(Bax: Şövkət Tağıyeva, Əkrəm Rəhimli, Səməd Bayramzadə, Güney Azərbaycan, Bakı 2000, səh. 340).

Ümumiyyətlə, inqilabın ilk illərində, 1979-1981-ci illərdə Təbriz, Tehran, Ərdəbil, Urmiya, Zəncan və Sərabda, sonrakı illərdə isə Astara, Miyana, Əhər, Xoy, Maku, Şəbüstər, Muğan və s. kimi şəhərlərdə gündəlik, həftəlik, aylıq və ildə 3 dəfə nəşr olunan qəzet, jurnal və məcmuələr çap edilərək yayılmışdı. Bu mətbuat orqanlarında İran və Güney Azərbaycan xalqının sosial-iqtisadi problemləri ilə yanaşı Azərbaycan Türklərinin tarixi, mədəniyyəti, dili və ədəbiyyatı ilə bağlı yazıları, həmçinin Güney və Quzey Azərbaycanın şair və yazıçılarının əsərlərindən parçalar dərc edilmişdi. 1979-1981-ci illərdə dərc edilən “Azadlıq”, “Azərbaycan”, “Azərbaycanın səsi”, “Araz”, “Azərbaycan əncüməni”, “Dədə Qorqud”, “Koroğlu”, “Çənlibel”, “Günəş”, “Xalq sözü”, “Qardaşlıq”, “Odlar yurdu”, “Yoldaş”, “Ülkər”, “Gənclik”, “Varlıq” kimi qəzet, jurnal və məcmuələr daha xarakterikdir (Güney Azərbaycan mətbuatının 1979-1999-cu illərə aid qəzet, jurnal və məcmuələri haqqında məlumat üçün bax: Şövkət Tağıyeva, Əkrəm Rəhimli, Səməd Bayramzadə, Güney Azərbaycan, Bakı 2000, səh. 340-342, 456-458).

Xomeyni iqtidarı öz hakimiyyətini möhkəmləndirən kimi ilk zərbəni Azərbaycan Türklərinə, onların siyasi təşkilat və cəmiyyətlərinə və mətbuatına vurdu. Müsəlman Xalq Partiyası qadağan edildi, “Varlıq” dərgisi istisna olmaqla yuxarıda göstərilən bütün mətbu orqanlar qapadıldı.

1979-2009-cu illərdə keçirilən parlament və prezident seçkilərinin hamısı mühafizəkar molla rejiminin nəzarəti altında olduğundan millət vəkilləri və prezident seçilməmiş, Vilayəti-Fəqih və onun tabeliyində olan “Şureyi-Nigahban” və 12 nəfərdən ibarət Konstitusiyaya Nəzarət Şurası tərəfindən təyin edilmişlər. 30 illik hakimiyyətləri dönəmində İran hakim dairələri İran Konstitusiyasından sui istifadə edərək ölkəni bütünlüklə İslam dini və hətta şiəliklə heç bir əlaqəsi olmayan fars şovinizmi ilə idarə etmişlər. Artıq xalqların səbir kasası dolub. Artıq İran cəmiyyəti görür və dərk edir ki: “Din siyasətdən ayrı deyil, bizim siyasətimiz dinimizdir” - deyən bu şovinist molla rejiminin İslam dininə dəxli olmayan xüsusi bir dini siyasətləri var. Bu özünü son prezident seçkisində daha qabarıq göstərdi.

12 iyun 2009-cu ildə İran İslam Respublikasında növbəti prezident seçkisi keçirildi. “Vilayəti-Fəqih” və “Şureyi-Nigahban”ın nəzarəti altında keçirilən bu “seçki”də 12 nəfərdən ibarət Konstitusiyaya Nəzarət Şurası tərəfindən qeydə alınan 4 namizəd iştirak edirdi.

Bu seçki dünyada olduğu kimi Quzey Azərbaycanda da diqqət və maraqla izlənildi. Çünki İran İslam Respublikasının 30 illik tarixində Əli Xamneyidən sonra ilk dəfə olaraq İran cəmiyyətində tanınan, 1979-cu il inqilabından sonra Azərbaycanlıların yaratdığı “Müsəlman Xalq Partiyası”nın yox edilməsində yaxından iştirak edən, öz həyat yoldaşı, aşırı dərəcədə farsçı olan Zəhra Rəhnəvərdlə birgə solçu İslamçı və Amerika əleyhidarlarından olan, İran-İraq müharibəsi dövründə 8 il İranın baş naziri vəzifəsində çalışan, o zaman prezident olan Əli Xamneyi ilə davamlı problem yaşayan, baş nazirlikdən çəkildikdən sonra 20 il evdə oturan, əslən Azərbaycanın Xamnə şəhərindən olan Azərbaycan Türkü Höccətülislam Mirhüseyn Musəvinin prezidentliyə namizədliyi formal da olsa qeydə alınmışdı.

Mirhüseyn Musəvi İran İslam Respublikasının tarixində ilk dəfə olaraq həyat yoldaşı ilə birgə 20 gün müddətində çox gərgin keçən təbliğat və təşviqat nəticəsində prezident Əhmədinejadın daxili və xarici siyasətini kəskin tənqid edərək mövcud iqtidardan bezənlərin və İranda yeni bir dönəmin başlanmasına ümid bəsləyənlərin səsini qazanmağa nail olmuşdu. Lakin seçicilərin yarıdan çoxunu təşkil edən Azərbaycan Türklərinin və xeyli miqdarda digər xalqlardan olan gənclərin və xüsusilə qadınların, həmçinin onun mənsub olduğu solçu İslamçıların və onun gələcək hakimiyyətindən yararlanmağa çalışanların səs verdiyi Mirhüseyn Musəvinin səsləri seçki komissiyası tərəfindən Əhmədinejadın xeyrinə saxtalaşdırılaraq İran xalqlarının iradəsi zorlandı. Seçkilər bitən kimi bütün seçkiyə nəzarəti öz əlində cəmləşdirən dini lider Ayətullah Əli Xamneyi tələsik şəkildə öz namizədi Əhmədinejadı “qələbə” münasibətilə təbrik etdi.

İran deyilən məmləkətdə yaşayan xalqlar nəhayət anladılar ki, nə qədər ki İran prezidentliyinə namizədlərin qeydə alınması belə birbaşa dini rəhbərin nəzarəti altındadır, deməli, seçkilər formal bir şeydir.

İran xalqları gördülər ki: “Əsas olan kimin necə və kimə səs verməsi yox, səsləri kimin sayması” fikri əsasdır.

Bu seçki bir daha göstərdi ki, hakimiyyətə Allahın əmri ilə gəldiklərini və İranı İslam qanunları ilə idarə edəcəklərini, İslamın ümmətçilik prinsiplərinə əməl edəcəklərini təkrarlamaqdan yorulmayan İran molla rejimi yenidən bir şeytani əməlini gerçəkləşdirərək kreslo üçün öz müsəlman qardaşlarının bağrına güllə sıxdı, onları şəhid etdi. Əslində şəhid olan təkcə onlar deyil, başlıca şəhid elə İran İslamının özü oldu.

İran deyilən məmləkətin bütün xalqları anladı ki, nə qədər ki, 70 milyonluq bir ölkənin taleyi o qədər də parlaq keçmişi olmayan 12 nəfərdən ibarət Konstitusiyaya Nəzarət Şurası deyilən bir qüvvənin əlindədir bəşəriyyətin sütunu sayılan ədalət məsləhət və təyinata qurban veriləcək.

Bu seçki göstərdi ki, millət vəkilləri kimi Cümhurbaşqanı da əvvəl Vilayəti-Fəqih tərəfindən təyin edilir və bu təyinat seçkiyə buraxılıb təsdiq edilir.

Bu seçki bir daha göstərdi ki, bu rejim nə xalqa, nə də İslamiyyətə ehtiram etmək niyyətindədir. İran İslam Cümhuriyyəti adlı bu dövlətdə nə İslamdan, nə də Cümhuriyyətdən əsər-əlamət var. Çünki İslam hər şeydən öncə bir ədalət dinidir. Cümhuriyyətin əsas sütunları isə demokratiya, pluralizm və azadlıqdır.

Bu seçki bir daha göstərdi ki, bu seçkinin saxta nəticələri ilə də İran yetkililəri bütün dünyaya meydan oxuyur, daxildə istədikləri kimi hərəkət edir, nə öz vətəndaşlarının, nə də beynəlxalq təşkilatların tələblərinə əhəmiyyət verir.

Bu seçki İran xalqları, xüsusilə bu günə qədər Azərbaycan Milli Hərəkatına biganə yanaşan və İrançılıq əhvali-ruhiyyəsi ilə yaşayan bir çox Azərbaycan Türkləri üçün yeni bir imtahan oldu. Bu soydaşlarımız da gördülər ki, şovinist fars molla rejimi hətta ona illərlə sədaqətlə xidmət etmiş Mirhüseyn Musəvi kimilərə də etibar etmir.

Bu seçki bir daha göstərdi ki, nə qədər ki, Mirhüseyn Musəvi kimilər keçmiş səhvlərindən nəticə çıxarıb Güney Azərbaycan Milli Hərəkatı ətrafında birləşib bir güc mərkəzinə çevrilməyiblər demokratik mübarizədə heç bir uğur əldə edə bilməyəcəklər.

Unudulmamalıdır ki, Mirhüseyn Musəvi kimilər də olmadan 100 illik təcrübəyə əsaslanan 40 milyonluq Güney Azərbaycan Türkləri bu “seçki teatrları”na son qoyaraq milli haqlarını əldə etmək üçün bu rejimi çökdürəndən, öz istiqlaliyyətini qazanandan sonra Cümhuriyyət, Parlament, Hüquq dövləti, Plüralizm, Azadlıq və Demokratiya kimi dəyərlər öz həqiqi mənalarını tapacaqdır. Bütün bunlar üçün biz dünyadakı bütün Azərbaycan Türklərini Güney Azərbaycanın yeganə qarantı olan Güney Azərbaycan Milli Hərəkatına dəstək verməyə, Güney Azərbaycan Türklərini bu Milli Hərəkat ətrafında birləşməyə, Müstəqil, Demokratik Güney Azərbaycan Dövlətini yaratmağa çağırırıq.

Yaşasın Güney Azərbaycanın biricik qarantı olan Güney Azərbaycan Milli Hərəkatı!