Məsələ 2.
Sosial iş təcrübəsinin interaktiv nəzəri modelləri.
- Simvolik interaksionizm sosioloji nəzəriyyələri və Midin sosiallaşma nəzəriyyəsi, həmçinin humanist psixologiya, sosial öyrənmə nəzəriyyəsi.
- Müştərinin "Məni" başqalarının rolunu götürərək, bir subyekt və obyekt kimi çıxış edir. Dil və simvolik formalara diqqət yetirilir.
- fəaliyyət modeli fərdin hərəkətlərinin psixoloji qiymətləndirilməsinə alternativ olaraq rəmzləri və özünü dərk problemlərinin şərh edilməsidir.
Nəzəriyyələrin üçüncü istiqaməti modernizm anlayışları ilə bağlıdır.
Sosial iş nəzəriyyəsinə bu nəzəri yanaşmaların əsasları bütün müsbət həqiqətlərə, sosial iş istiqamətləri və məktəblərə aid metodik şübhə prinsipi olduğunu təsdiq edir. Ən ümumi mənada bu, insan biliklərinin təbiəti ilə bağlı pozitivist fikirlərə bir reaksiya olan relyativizm və skeptisizm fəlsəfəsidir.
Postmodernizm, reallığın açıqlanması və izahının universal modellərini inkar edir, yanaşma və dəyərlərdəki əsaslı plüralizmi ortaya qoyur. Yanaşmanın əsasında subyektivliklə əlaqəli konsepsiyaların və dəyərlərin nisbiliyi var. Çünki müştərinin vəziyyətini şərh etmək prosesi "müəyyən vəziyyətdə olan şəxsin" mövqeyinin kimliyini müəyyən edən xüsusi bir kontekst ilə bağlıdır. Belə yanaşmalar müştəri ilə işləməyin mütləq dəyəri müştərinin tələblərini əldə etdiyinə gətirib çıxarır. Çünki onlar bütün nəzəri məqsədlərin əsasıdır.
L. Brent yanaşmaları bu cəhətdən tipikdir. Hesab edilir ki, nəzəriyyə kimi sosial iş biliyin öz şəxsi obyektinə malik deyil. Çünki burada əsas olan tədqiqatçının diqqətini cəmləyən kontekstdir. Belə ki, əgər mərkəzdə biliyin diqqəti sosial institutlar və ya sistemlər olacaqlarsa, onda müdaxilə paradiqması mikrodan mezo və ya makroya qədər dəyişilə bilər. Bu nəzəri təsnifatı qeyri mümkün edir. Digər tərəfdən, bu sistemin səbəb-nəticə əlaqələri müxtəlif şərtlərə malikdir ki, bu da vahid sxem haqqında nə isə demək imkanı vermir.
Dostları ilə paylaş: | 
