Dərs vəsaiti kimi tövsiyyə edilib. 3-cü nəşr Moskva: Akademik Layihə

PLÜRALİZM (latın pluralis — çoxluq) - bir neçə müstəqil, bir-birinə uyğun gəlməyən varlıq növlərini və ya başlanğıclarını bəyan edən fəlsəfi mövqeyidir. 2000-ci ildən müasir dövrə qədər təhsildə modernist yanaşmalar üstün olub, sosial işin sosial və tibbi modellərinin yenidən mənalandırılması əsasında formalaşırlar. Postmodernizm reallığın təsvirinin, izahının universal modellərini əks etdirir, yanaşmalarda və dəyərlərdə prinsipial plüralizmi tezis kimi önə çəkir. Anlayışlar nisbi, dəyərlər subyektivdir, interpretasiya prosesi bu və ya digər kontekstlə birbaşa bağlanır, onlar fərdidir, təkraredilməzdir və subyektivdir. Postmodernizm üçün universal prinsiplər, mütləq həqiqətlər, nüfuzların inkarı tipikdir. Belə yanaşmalar ona gətirir ki, müştəri və onun sorğuları sosial işdə mütləq dəyər əldə edir. Sosial işçiylə müştərinin problemlərinin müzakirələri əsasında taktikalar və sonrakı müstəqil mövcudluğun strategiyaları icmada aşkarlanır. Sosial işçinin fəaliyyətinin taktikası dəyişir. O, özünəyardım qruplarının təşkilinə, fasilitatorun rolunun qəbuluna, müştərinin müdafiəsinin funksiyaları, əhalinin müxtəlif qrupları ilə bağlı siyasətin antidiskriminasiyasının həyata keçirilməsinə daha çox yönəldilmişdir.

Beləliklə, sosial iş nəzəriyyəsi vəzifələri, məzmunu və perspektivləri sosial iş təcrübəsinin kontekstində formalaşan, həmçinin dövlət sosial təminatı ilə sıx əlaqədə olan və sosial-tarixi strukturları və inkişaf tendensiyası kimi formalaşan bir sosial-ictimai və tətbiqi elmdir.

Qərbi Avropa sosial işinin nəzəri modellərinin inkişafının sosioqenezi onun biliyinin əsas obyektini aşkar etdi. Dəstək və müştəriyə kömək prosesində müxtəlif mövcud olan vəziyyətlərdə bir obyektiv reallıq olaraq, təcrübə sosial işin idrak obyekti kimi çıxış edir. Sosial iş təcrübəsi tətbiq səviyyəsindən asılı olaraq xüsusiyyətlərini dəyişən bir prosesdir. İnteraksiya - təcrübənin elementləri, onlar yardım prosesinin konstruktiv funksiyasını ifadə edir və sosial işin təcrübə nəzəriyyəsini təsvir edən, başa salan və təxmin edən müəyyən modellər şəklində fəaliyyət göstərir. Təcrübə mövcudluğunun müxtəlif formaları və növləri ola bilər, çünki o, modelləşdirilən reallıqdır, içtimai qurumlar, sosial əlaqələrin hər hansı bir nümunəsi, yardım obyektinin itmiş şəkillərini bərpa etməyə imkan verən normaları müştərinin həyat modellərinə inteqrasiya edir. Sosial iş təcrübəsi fərdi subyektivlik formalarında müəyyən sosial məkan səviyyəsi ilə əlaqədə olan, müxtəlif metodlardan ibarətdir. Sosial işlərdə təcrübə, mühitdə sosial dəyişiklik, ictimai əlaqələr, müştəri vəziyyətidir. O, sosial işin nəzəri konsepsiyalarında, ehtiyacı olan müştərilərə sosial fəaliyyətin bərpası kimi başa düşülən sosial müalicə kimi şərh edilir. Müdaxilələrə əsasən təcrübəni “konstruktiv reallıq” mövcudluğunun sosial, situativ və ya fərdi xarakterli problemə malik olan müəyyən həyat sisteminə yönəldilən, müxtəlif formalar kimi təqdim etmək olar.

Rusiya

1992-ci ildən etibarən sosial iş nəzəriyyəsi və tarixi ilə əlaqədər sistem tədqiqatları, mütəxəssislərin hazırlanması və fərqli müştərilərə yardım metodları üçün sosial idarəetmə, xarici sosial iş nəzəriyyəsi və təcrübəsi ilə bağlı kitabların tərcümə edilməsi başlanmışdır. Məqsəd və vəziyyətləri anlamağa əsaslanaraq, sosial iş nəzəriyyəsi sahəsində nəzəri tədqiqatlar elmi bilik sahəsinin tərifi ilə başlayır. İlk növbədə bu məsələ ilə bağlı kifayət qədər geniş fikir mübadiləsi yaranır və bu yalnız sosial işin təbiətini müəyyənləşdirilməsində deyil, həm də onun konseptual sxeminin, obyektiv münasibətlərin formalaşmasında qeyd olunur.

Şərti olaraq, bütün yanaşmaları üç qrupa ayırmaq mümkündür: “individual”; sosial işin nəzəri sxeminə “şəxsi” yanaşma; ictimai əlaqələr və münasibətlərin bütün məcmusu əsas sxemi kimi hesab olunan orta “ictimai” yanaşma; “sosial-fəaliyyət” yanaşması.

Tədqiqatçıların Amerika nəzəri məktəbinin tədqiqatçılarının təsiri altında olması bu dövr üçün tipik idi, bu o vaxt idi ki,"sosial iş" yeni anlayış kimi dəqiqləşdirmə tələb edirdi. Ancaq bu anlayışın çoxsəviyyəliyi haqqında təsəvvür tədricən formalaşır və XIX -XX əsr sərhədində "ictimai himayə etmə nəzəriyyəsi" kimi, həm də sosial işin müasir nəzəriyyəsində onun konseptual sxeminin iyerarxiya səviyyələri , onun "geniş" və "dar" tərifinin haqqında təsəvvür yetişir . Sosial işin nəzəriyyəsi üzrə ilk yerli ədəəbiyat bu tendensiyaları əks etdirir. "Nəzəriyyə və sosial işin metodikası" dərsliyində sosial işin nəzəriyyəsinə yanaşmalarda onun iki səviyyəsi müəyyən edilmişdir. Əhaliyə sosial xidmətlərin, sosial müdafiə və yardım orqanlarının fəaliyyətlərinin təsiri altında yaranan sosial işin nəzəriyyəsi geniş planda "baxışlar və təsəvvürlər" sistemi kimi təqdim edilir. Dar mənada — "ən əhəmiyyətli əlaqələr və münasibətlər haqqında elmi biliyin təşkilatının forması" kimi.

Qeyd edilir ki, sosial işin nəzəriyyəsində başqa elmi sahələrdən biliklərin sintezi əsasında formalaşan onun ümumi elmi şəkili mövcuddur. İnsanın müdafiəsi problemlərinə uyğun olaraq bilikləri sintezləşdirərək, o şəxsi prinsipləri və qanunauyğunluqları istehsal edir. Onların arasında ən əhəmiyyətli prinsiplər bunlardır: determinizm, qnoseoloji yanaşma, şəxsi yanaşma, şüur və fəaliyyət. Həmin konseptual sxem V. Jukovanın redaktəsi ilə dərsliyin ikinci nəşrində istifadə olunur . Sosial işin nəzəriyyəsinin konseptual qurluşuna bir neçə başqa baxış S.İ Qriqorievanın redaktəsilə nəşr olunan dərslikdə əksini tapır. L. Quslyakova (dərsliyin müəlliflərindən biri) hesab edir ki, elmi biliyin sahəsi kimi sosial iş həyat güclərinin reallaşdırmasının, individin və qrupun sosial subektliyi mexanizmlərini, həmçinin individin, qrupun və müxtəlif sosial vəziyyətlərdə onların reallaşdırmasının təminat vasitələrinin, həyat güclərinin birləşməsinin xarakterini öyrənir . Beləliklə, elmi biliyin diqqət mərkəzində həyat güclərinin reallaşdırması mexanizmləri olmalıdır. Tədqiqatçıların fikrincə, "sahəsindən" asılı olaraq bu elmi bilik sahəsinin müxtəlif klasterlərinə və "geniş" sosial işin nəzəriyyəsinə yanaşma mümkündür. Elmi sahə kimi metodikalarla və elmi biliyin təşkilatıyla bağlı praktik bölmələr üstün olur. Geniş yanaşmada prioritet metodoloji, fəlsəfi və fənlərarası istiqamətlərə verilir. Sosial işin nəzəri dərk etməsi məsələləri çox istiqamətlər üzrə başlanır. Struktur yanaşmanın mövqelərindən sosial işin elmi statusu müəyyən edilir, sosial iş nəzəriyyəsinin korporativ tədqiqatlarının cəhdləri başlanır, sosial işin anlaşılan aparatının sistemləşdirməsinə tendensiyaları nəzərdə tutulur. Nəzəri fikirin bu istiqamətiylə yanaşı kadrların hazırlanması, sosial inzibatçılıq , tibbi-sosial və psixososial iş kimi sahələr paralel inkişaf edir. Beləliklə, bu gün nəzəri sosial işin anlaşılan sərhədlərinin genişlənilməsi baş verir və əsas istiqamətlər nəzəri fikirin bütün müxtəlifliyini tükəndirmədən yalnız biliyin anlaşılan konturunun çevrəsini cızır.