In die meer gegoede buurte van ons land val dit mens op hoe baie sekuriteitsmaatreëls mense tref om hulleself en hulle eiendom te beskerm. Mens vind hoë mure, staalheinings, tralievensters en deure, elektriese heinings, honde, diefalarms en snelreaksie-sekuriteitsmaatskappye. Al hierdie middele en maatreëls word deur mense ingestel omdat daar by hulle ‘n gevoel van onveiligheid is, wat soms strook met die werklikheid, en soms eintlik net ‘n illusie is. Die ervaring van ‘n gevoel van persoonlike veiligheid of bedreiging is natuurlik ‘n sielkundige kwessie wat baie te make het met die individue of huishoudings se persoonlike lewensuitkyke, hoewel die breër veiligheidsklimaat natuurlik ‘n rol speel. Hoewel mense maklik eksterne veiligheidsmaatreëls tref, is daar min mense wat hulle die dieper vraag afvra – wat behels persoonlike veiligheid en hoe dit verkry word. Net soos persone sekuriteitsbehoeftes het, so het groepe en volke dit ook. En net soos ons ervaring van ons persoonlike veiligheid ons daaglikse gedrag beïnvloed, so word die optredes van nasies ook beïnvloed deur hulle nasionale sekuriteitsbehoeftes. In baie opsigte is dit hulle nommer een prioriteit.
