Een van die metodes om te poog om ‘n houvas op die toekoms te kry, is scenariobeplanning, maar dit is kompleks as gevolg van die kompleksiteit van die wêreld, en die drastiese toename in die snelheid van veranderinge. Kompleksiteit word gedryf deur die massas inligting wat beskikbaar raak en die beperkte vermoë wat ons het om dit sinvol te verwerk. Die veranderinge wat ons beleef is nie gelykmatig nie maar kan eerder as ‘n diskontinuïteit of sprong beskou word – soortgelyk aan die verandering tussen die landboukundige en industriële eras. Daarom is dit ongeldig om die geskiedenis te gebruik en gelykmatig te projekteer as moontlike toekomsscenario’s. Tog het ons net geskiedkundige data om mee te werk. Selfs wetenskapsfiksie oor die toekoms is net kreatiewe verwerking van geskiedkundige data.
In scenariobou word die vraag gevra watter faktore die toekoms dryf en watter daarvan relevant en watter daarvan belangrik is. Sleutelfaktore en sleutelonsekerhede word dan in kombinasies verweef in ‘n aantal stories oor die toekoms. Scenario’s pas in mekaar. Daar is globale scenario’s waarbinne kontinentale scenario’s pas en daarbinne streekscenario’s. Dit is verstaanbaar dat makrofaktore groter invloede uitoefen as interne faktore, en daarom word die impak van die verskillende faktore geweeg.
Makrofaktore wat die toekoms dryf is die volgende: Eerstens globalisering wat veroorsaak word deur geweldige toenames in finansiële en inligtingsvloei en standarisering op meer effektiewe werkspraktye wêreldwyd. ‘n Verdere faktor is liberalisering in die ekonomie en die politiek, waar die markte ‘n groter sê in alles kry. Dit word deur tegnologie-ontwikkeling aangejaag. ‘n Ander faktor is regionalisering, wat beteken daar is druk op state om binne hul streeksverband hegter te integreer. Dit kan tot gevolg hê dat swak state misluk. Ander faktore is die volgende: Die dominansie van die wêreld deur die VSA en krisisse in die bestaan van multinasionale organises wat nie aan hul doel voldoen nie (VN, Wêreldbank, IMF en Wêreld Arbeidsorganisasie). Die rol van ideologie as ‘n drywer in die wêreld is besig om te vervaag. Ander akteurs as state speel toenemende belangrike rolle, byvoorbeeld magtige internasionale maatskappye. Sowat 46 state in die wêreld is so klein dat hulle nie eers ingesluit sou kan word in die Fortune 500-lys nie, die lys van die 500 grootste maatskapye in die VSA. Suid-Afrika self sou maar derde of vierde laaste op die lys lê. Al hierdie klein state het verteenwoordiging in, en is onderworpe aan die reëls van die Verenigde Nasies, maar die reusagtige maatskappye het op dieselfde forums geen sê nie en is ook nie aan die reëls onderworpe nie. Kleiner state en groepe is magteloos teen hierdie ontsaglike strome, maar daar is tog ‘n etno-kulturele teenreaksie te wagte (soos byvoorbeeld in terme van Islamitiese fundamentalisme gesien kan word).
