Nie alle state en regerings is ewe suksesvol nie. Nie alle state tree eers in belang van hul eie mense op nie, inteendeel, sommige state is juis hulle mense se grootste bedreiding. Die sukses van state word derhalwe in drie kategorieë beskryf, naamlik sterk state, swak state en mislukte state. In die geval van sterk state is die doelstellings van die regering uitgesorteer en daar heers konsensus daaroor. Verskillende sosiale groepe is geïntegreer of voel hulle is gelykes. Grense is wettig en word gerespekteer. Die regering verander gereeld deur ‘n wetmatige proses en staatsorganisasies is onder burgerlike (nie-militêre) beheer. Daar is nie persoonlike verryking ter sprake vir die persone in die regering nie. ‘n Sterk staat is nie noodwendig 'n sterk militêre state nie, maar daar is ‘n sterk mate van eenstemmigheid oor nasieskap in die staat. ‘n Swak staat daarenteen is een waar die doelstellings van die regering onder dispuut is. Dit is baie keer ter sprake waar twee of meer ongelyke nasies in een gebied saamgevoeg is en waar die regering deur ‘n eksklusiewe groep beheer word. Die staat kan nie die basiese dienste lewer nie en maak gebruik van dwang om hul doelstellings uitgevoer te kry. Mens sê so ‘n staat het ‘n gebrek an legitimiteit. Dit gaan weereens nie oor die sterkte van die veiligheidsmagte nie, maar dui op die swakheid wat onderlinge verdeeldheid in die staat teweeg bring. In mislukte state is daar een of meer gewapende leiers in die land wat apart regeer. Gemeenskappe in die land veg teen mekaar en die sogenaamde regering is magteloos en kan nie eers die minimum dienste verskaf wat in die alledaagse lewe noodsaaklik is nie. Gewoonlik speel eksterne magte ‘n groot rol en oefen ook beheer binne die land uit. Daar is geen sprake van soewereiniteit nie.
