*dipnotlar yazıda nerede kullanılmışsa oraya parantez içinde yapıştırılmıştır

Britsh Union of Fascists'in mali kaynaklarının bir bölümünü Oswald Mosley'in kişisel serveti, diğer bir bölümünü Mussolini karşılıyordu. Fakat en büyük desteği Daily Mail günlük gazetesinin patronu. Lord Rothermere sağlıyordu. Daily Mail'in iki yıl boyunca British Union of Fascists'e sağladığı destek ile dönemin Avrupası’nın özgün koşullarının sunduğu maddi ve manevi olanaklar sayesinde, İngiliz faşizmi büyük bir gelişme göstermiştir. 1935’li yıllarda 100 bini aşkın İngilizi saflarına çekmiştir.

Londra sokaklarında polisin gözetimi altında terör estiren Mosley çetesine İngiliz işçi sınıfı 4 Ekim 1936 günü Cable Street'te ağır bir tokat atmış, bozguna uğrattığı gibi gelişimine de son vermiştir. Adı geçen tarihte, Sir Mosley'in Blackshirts'leri (karagömlekliler) Londra'nın bir işçi semti olan East End'e doğru, gövde gösterisi niteliğinde bir yürüyüş düzenlemek istediler. İngiliz hükümeti, gösteri özgürlüğü, demokrasi vb. gibi bilinen gerekçelerle faşistlerin yürüyüşünü yasaklamayı reddetti. Sayıları 3000'i geçmeyen faşistlerin bu provokasyonunu korumak amacıyla 3000 polis görevlendirdi. Fakat bu provokasyonu engellemek, faşistlere hadlerini bildirmek için 100 bini aşkın işçi, komünist ve anti-faşist "Faşizme Geçit Yok!" şiarıyla sokağa döküldüler. Eylemcileri korumakla görevli polisin tüm çabasına rağmen faşistler Londra sokaklarında kovalandı, meydan dayağından geçirildiler. İşçi sınıfı başta olmak üzere kitlelerin bu doğrudan militan müdahalesi İngiltere'de faşist cereyanın gelişim sürecini tamamen sekteye uğrattı. Faşistleri doğrudan destekleyen devlet biraz daha temkinli davranmak zorunda kaldı. Daily Mail de kamuoyunun baskısı sonucu mali ve lojistik yardımını kesti.

Bu durum British Union of Fascists'e ölümcül bir darbe etkisi yaptı ve onu geriye sayma sürecine soktu. Ve çok geçmeden faşistleri her zaman el altından desteklemiş olan İngiliz egemen sınıfları, savaşın arifesinde bunlara karşı "ulusal güvenlik" gerekçesiyle cezai kovuşturma açmak zorunda kaldılar.

23 Mayıs 1940'ta 900 yandaşı ile birlikte gözaltına alınan Sir Mosley, polisin gözetiminde tutulması kaydıyla 1943'te serbest bırakıldı. Avrupa'da anti-faşist zaferi izleyen temizlikten İngiliz faşistleri, ülkenin işgale uğramadığı ve örneğin Fransa'daki gibi fiili bir işbirliğinin yaşanmaması nedeniyle, fazla etkilenmediler. Yine de süreç bu faşist mihrakın tamamen dağılmasıyla sonuçlandı.

* İkinci emperyalist savaş sonrası yeniden ortaya çıkan ilk İngiliz faşisti Arnold Leese olmuştur. 8 Mayıs 1945 günü Jewish War of Survival başlıklı bir kitap yayınlayarak "Yahudiler ve francmasonların savaşı kazandıklarını" açıklayan Arnold Leese, Gothic Ripples adlı bir aylık dergi aracılığıyla yahudi(187)düşmanlığı kusmaya yeniden başladı.

Çok geçmeden 1948'de Sir Oswald Mosley Union Movement'i kurarak devreye girdi ve politik yaşama yeniden dönmeye çalıştı. Fakat tüm uğraşılarına rağmen İngiliz halkı nezdinde ilgi görmeyen Sir Mosley'in adı Hitler'inki ile birlikte anılmaya ve birlikte lanetlenmeye devam etmiştir.

Sir Mosley'in girişimiyle değişik İngiliz faşist grupları arasında umulan birliğin sağlanamamasından dolayı British Union of Fascists'in eski militanlarından olan Arthur K.Chesterton, 1954'te League of Empire Loyalists’i kurdu. Aynı şekilde 1960'ta kurulan British National Party bu dağınıklığın bir başka ifadesidir.

İngiliz egemen sınıfları ülkenin savaş sonrası yeniden inşası için binlerce göçmen işçiye çağrıda bulunmak gereksinimi duydular. Bu girişim Sir Mosley'e bir umut ışığı gibi göründü. Yahudi düşmanı klasik Nazi lafzını tali plana iterek, göçmen işçilere özellikle de zencilere yönelik ırkçı bir saldırı kampanyası sayesinde yeniden dirilebileceğini sandı. Beklediği ilgiyi görmeyen Sir Mosley, aktif politikaya ara vermek, kendisini biraz unutturmak ihtiyacı duydu.

1952 yılında İrlanda'ya göçen ve sonradan gidip Paris'e yerleşen Sir Mosley, 1959 yılında bu molanın artık yeterli olduğuna kanaat getirerek tekrar Londra'ya dönüp milletvekili adayı oldu. Fakat bu son girişimi de başarısız oldu ve gerileme sürecine bir türlü son veremedi.
* 1960'Iı yılların ortalarına kadar İngiliz faşistleri bir türlü bellerini doğrultamadı, kurmaya çalıştıkları örgütler hep minyatür kaldı, kısa sürede bölündüler ve yok oldular. Örneğin, Celin Jordan ve John Tyndall'ın birlikte kurdukları British National Party iki yıl geçmeden dört ayrı gruba bölündü: League of Empire Loyalists, Patriotic Party, Greater Britain Movement, National Socialist Movement.

1960'lı yılların ortalarından itibaren İngiliz faşist şefler tüm müritlerini aynı çatı altında toplamak için kendi aralarında görüşme ve pazarlıklar başlatmak zorunda kaldılar. Aylar süren pazarlıklardan sonra, 1967'de "asgari müşterekler" denilen yabancı düşmanlığı etrafında birliklerini sağladılar.

Böylece League of Empire Loyalists, Racial Preservation Society, British National Party, Greater Britain Movement, National Socialist Movement gibi faşist grupçukların biraraya gelmesiyle, İngiltere'nin savaş sonrası dönemin başlıca faşist örgütü olan National Front kuruldu.

Fakat John Tyndall ve Greater Britain Movement’ın hempaları katıksız Nazi eğilimleriyle, yeni oluşumun kazanmaya çalıştığı itibara ve ciddiyete gölge düşürebilirler diye dıştalandılar. Yalnız aradan bir yıl bile geçmeden John Tyndall kendi örgütünü lağvederek üyelerini National Front'a katılmaya çağırdı ve çok geçmeden partiye şef oldu.