*dipnotlar yazıda nerede kullanılmışsa oraya parantez içinde yapıştırılmıştır

"EKİM’in Yeni Dönemi"

“EKİM bir dönemi geride bırakmış bulunmaktadır”. Olağanüstü Konferansı izleyen günlerde yayınlanan EKİM'in Yeni Dönemi başlıklı başyazı bu cümleyle başlamaktaydı. EKİM, bir dönemi geride bırakmıştır, aradan geçen 9 aylık dönem bunu fazlasıyla doğrulamıştır. EKİM, önüne yalnızca önünde uzanan yolu kazanmak değil, geride bıraktığı “kayıp” iki yılı da telafi etme görevi koymuştu. Mayıs ayı ortalarında gelişen ve örgüte genel bir darbe vurmayı amaçlayan kapsamlı polis saldırısını boşa çıkarma başarısının bedeli olan birkaç aylık zaman kaybına rağmen, örgüt beş yılda atılamayan bir takım adımları bu kısa zamana sığdırmayı başarabilmiştir. İl örgütlenmeleri yeniden yapılandırılmış, teknik altyapı sorunu çözülmüş, Ekim'in periyodu 15 güne indirilmiş, 9 ay içerisinde dağıtım sayısı dörde katlanmış ve politik faaliyet kapasitesinde belirgin bir gelişme kaydedilmiştir.

Bu süreç içinde hareketin ideolojik birliği daha ileri bir düzeyde yeniden kurulmuş ve pekiştirilmiştir. Bu hiç de yetersizliklerimizi ve kusurlarımızı artık esas olarak geride bıraktığımız anlamına gelmiyor. Bunlar bir dizi alanda hala sürmekte, varlığını korumaktadır. Fakat Ekim'in hemen her sayısında döne döne bunlar işlenmekte, tartışılmakta ve eleştirilmektedir. Bu nedenle onları yeniden bu dar alana sıkıştırmaya kalkmak gereksizdir.

Bununla birlikte EKİM’in asıl yetersizliğine burada işaret etmek durumundayız. Politik ve örgütsel gelişme süreçlerinde katedilen mesafenin kendi içinde ele alındığında taşıdığı önem ne olursa olsun, EKİM’in partileşme süreci halihazırda son derece yavaş seyretmektedir.

“EKİM, Türkiye devrimci hareketinin yeni bir mezhebi değil, parti öncesi bir örgüt ve bir parti inşa hareketidir. Bu konum ve nitelik, onun görev ve sorumluluklarının kapsamını da vermektedir.“(EKİM’in Yeni Dönemi)

Komünistlerin şaşmadan hep vurguladıkları gibi, partileşme herşeyden önce, sağlam bir marksist-leninist teorik temel, bu temel üzerinde belirecek net bir ideolojik kimlik ve bunların süzülmüş özlü bir ifadesinden başka bir şey olmayacak olan program demektir. Bu, “partileşme sürecinin esas ve tayin edici halkasıdır.”(272)

Kaybedilen iki yılın örgütsel cephede yarattığı sorunların ve tahribatın üstesinden gelmek çabası, bu tayin edici alandaki gelişmeyi bir hayli kesintiye uğratmış bulunuyor. Şimdi hareketimiz Olağanüstü Konferans sonrasına sığdırdığı politik ve örgütsel gelişme atılımını, eksikliği gitgide daha çok hissedilen bu temel alanda bundan böyle kesintiye uğramaması gereken adımlarla tamamlamak sorumluluğuyla yüzyüzedir.