*dipnotlar yazıda nerede kullanılmışsa oraya parantez içinde yapıştırılmıştır

National Front, John Tyndall önderliğinde, 1979 yılına kadar oldukça parlak bir dönem yaşamıştır. Yahudi düşmanlığının yerine, oy almakla daha verimli oluyor diye, göçmen işçi düşmanlığı konmuştur. '70'li yılların başında beliren iktisadi krizin yarattığı tahribatlarla da birleşen göçmen işçi düşmanlığı, faşistlerin elinde yankısı ve etkisi büsbütün artan tek propaganda malzemesi(188)olarak kalmıştır.

1972 yılında İdi Amin Dada'nın Uganda'dan sınırdışı ettiği ve İngiltere'ye yerleştirilen 30 000 uzak Asyalı mültecinin gelişini büyük bir iştahla istismara kalkışan National Front'un imdadına çok geçmeden, 1976 yılında, İşçi Partisi hükümeti yetişti. Ekonomik krizi dizginleyip aşmaya çalışıyoruz diye, sağlık, eğitim, sosyal sigorta bütçelerinde büyük ölçekli kesintilere giden İşçi Partisi hükümeti kitleler nezdinde itibarını kısa sürede kaybetti. Geri kitleleri ırkçı, demagojik propagandanın etki alanına, yani National Front'un kucağına itti.

İşçi Partisi hükümetinin kemer sıkma politikasına karşı gelişen toplumsal tepkiyi İngiliz burjuvazisi klasikleşmiş bir tarzda sahte hedeflere, göçmen işçilere, yabancılara yönelterek, düzen karşıtı bir sosyal karışıklığın çıkmasını engelleyebilmiştir. Burjuva basın karın tokluğuna çalışan insanları, zencileri, Pakistanlıları vb. kapitalizmin bunalımının sözde sorumluları ilan etmiştir. Burjuvazinin basın aracılığıyla yabancı işçilere karşı başlattığı karalama kampanyasının National Front'a verilen objektif bir destek olduğu somut bir gerçektir.

Halktan alınan vergilerle yabancı işçiler lüks otellerde misafir ediliyor, devlet ve işverenler İngilizlere değil yabancılara iş vermeyi tercih ediyor, konut dağıtımında göçmen işçilere öncelik tanınıyor vb. gibi soyut propaganda argümanları, burjuva basının o dönem döne döne vurguladığı temel konulardı.

Ayrıca kampanyaya daha etkili bir boyut katmak ve sansasyonelleştirmek için, "zencilerin işi gücü beyaz İngiliz kızlarına tecavüz etmektir, zenciler saldırıyor, zenciler silahlı çeteler oluşturmuşlar" vb. uydurulmuş hikayeler, basın aracılığıyla somut olgularmış gibi kitlelere şırınga edildiler.

Burjuvazi basın aracılığıyla yabancıları bir yandan persona non grata ilan ederken, diğer yandan da sokaklarda bu insanlara saldıran faşist çetelerin şefleri hakkında övücü röportajlar yayınlatarak, bu çetelerin İngiliz halkının istek ve temennisi doğrultusunda hareket ettikleri imajını veriyor, onlara kitleler nezdinde itibar kazandırıyordu.

Irkçı zeminden hareket ederek gelişmeyi amaçlayan faşist bir partiye, National Front'a bundan daha iyi ve uygun destek vermek mümkün değildi. Böyle bir ortamı kendi lehine kullanmak için, National Front gibi onyılların birikim ve deneyimi içinden süzülerek gelen kaşarlaşmış profesyonel bir şebekeye öğüt vermek gereksizdir. Onlar neyi nasıl yapacaklarını çok iyi biliyorlar. Yeter ki burjuvazi onlara yeşil ışık yaksın.