Divan-ü luğat-it tüRK

qılıflamaq: qalatmaq_ka. qablatmaq. qılıf keçirtmək. bir şeyi buxcaya, sarqıya, sandığa salmaq. qoydurmaq.

qılığan : çox işləyən. işçil.

qılıq_ka : qılq. qılış. yapış. qldı. xuy. qıl. tülük. tür. türlük. xuy. təhər. tülük_ka. davraş. rəfdar. - ağır tülüklü kişi.

qılıqlı_ka. : yafaş_ka. yavaş. yumuşaq xuylu.

qılınc_ka : 1. əməl. əxlaq. xuy. 2. qırcanma. qırışma. yaman qılıq. naz. 3. qılnıc. qırcan. nazlı.

qılınçlanmaq_ka: nazlanmaq. qırcanmaq. qırışmaq. - öküş qılıncılanma.

qılınmaq: 1. ifadə satmaq. poz vermək. tavır taxınmaq. nazlanmaq. yapılmaq. - qılınıb keçinmə çox. - nə qılınırsan belə. 2. işləmək. qoyunmaq. edinmək. o dəğmə qılınc qılındı: hər qılıqdan, işdən çıxmaq. - öküş qılınma: çəkivi, sınırıvı, həddivi aşma. 3. şuluqluğ edmək. 4. edişmək. qılışmaq. qarşımaq. 5. etinmək. edinmək. ( e <> i ) itinmək. 6. oxunmaq. ötrülmək_ka. ödrülmək_ka. - yükün ötrülən oğur: namaz, ibadət qılınma çağı. 7. oyun vermək. - qılınma daha bəsdi. - nə qılınırsan belə.

qılış : 1. < qıldış. qıldaş. xuydaş. tülüş. türüş. türdəş. iki nəyin birbirinə çəkişi, oxşaşı, tutarı. həmcins. 2. yapış. qılıq_ka. 3. tapuq. ibadət. pərəstiş. 4. kömək. əməkdaş. 5. yapış. adət.

qılışmaq_ka: edişmək_ka. qılınmaq. qarşımaq. verişmək. bağışlamaq. ikram edmək. yapışmaq.

qılqan_ka : çox qılan. yapqan.

qılq_ka : qılıq. xuy. gediş.

qılqu_ka : qılqı. qılı. yapış.

qılmağu : qılınmağı qərəkli iş. - qıldın, ərsə qılmağu: gərəyini gördünsən. əlindən gələni eddin sən.

qılma_ka. : yapma. yapı.

qılmaq_ka: qamaq_ka. durmaq. iqdam edmək. etmək. edmək. ( e <> i ) itmək. qılmaq. yapmaq. edmək. eyləmək. olmaq. - ötəmək_ka. - namaz qılmaq: ötmək. - qamaq. - yükünc qılmaq, edmək: ibadət edmək. - siz havax duracaqsız. - buyruq olsa durarıq. - durqan uluğ işlərə.

qılmış_ka : yaptıqı.

qılnıc : qılınc_ka. qırcan. nazlı.

qıltıq_ka : (başta bulunan) kəpək. qonaq.

qılturmaq_ka: yaptırmaq.

qımıldamaq : təprəmək_ka. qaynamaq.

qımıldatmaq: yaymaq_ka. çalqamaq. sallamaq. məyl edmək.

qımıltı : tavuş_ka hərəkət

qımız_ka : turş. əkşi. - qımız almıla_ka: əkşi alma.

qımızlanmaq_ka: qımız yiyəsi olmaq.

qımqıs : qımsaq. qısmaq_ka. qımsaq. üzənginin iki yanında olan qayış bağıc. ilməkli ip.

qımsaq : qısmaq_ka. qımsaq. qımqıs. üzənginin iki yanında olan qayış bağıc. ilməkli ip.

qın : 1. qın. qılıf. pıçaq. qılıc qını. 2. kən. ərkən. - o barır ərkən, qeyitdi: o gedərkən qaytdı.

qına : boduq_ka. boya.

qınac : qınıc. düdsük. kinic. kinli.

qınaq : cəza. işkəncə. qınaş. zəhmət. kətən. qatan. sıxıntı. əzab. kök_ka. əzab. çətinlik. - kök gördü, kərəkü üzdü.

qınamaq_ka: tabalamaq_ka. ayıblamaq. cəzalamaq. işkəncə edmək. cəzalandırmaq. bir şeyə qın, qıyın, qıynış yapmaq.

qınat_ka : işkəncə. cəza.

qınatmaq_ka: işkəncə yaptırmaq. cəzalandırmaq.

qınav : qanav. qanağu_ka. deşən, cıran yırtan ayqıt. nəştər.

qındıq₆ : göbək. - geyik qındıqı yıbar qoxar: ceyran göbəyi ətir qoxar.

qınğır : qınqru_ka. yan. şaşı.

qıni : qılı. quni. qüni. güni. kimi. - nə qıni bir adamdı.

qınıc : qınac. düdsük. kinic. kinli.

qınır : bax > qınqır_ka.

qınışmaq_ka: istəklə işə qoyulmaq.

qınqır_ka : qınğır. qınğru. aşı. tüt. iti. hirsli. qızqın. tərs. yan. əğri. çəp. - qınğır baqış: yan baqış. - qınğır gözün baxışdı: iti gözlə baxındı. - qınqır sözü qut ginən: tərsə, qızqın sözü boş ver.

qınqıru : əyri. çəp.

qınqraq_ka: ət, xəmir kəsilən satıra bənzər böyük pıçaq.

qınqru_ka : yan. şaşı. qınğır.

qınlamaq_ka: qın yapmaq.

qınlı : kinli. yağıtqan_ka. düşmanlıq edən. - bu kişi, nə yağıtqan.

qınraq_ka : qırnağ. qıranq. qız_ka. qız uşağı. qacaş_ka. cürə₆. inci_ka. günü_ka. yalnıq_ka. as_ka. əkət. qaravaş. kömək. külfət. kəniz. hər nəyin əğrisi. başı əğri piçaq, çəngəl.

qınru : əğri. yaxın yağuq görməyib, nəyi (malı. pulu) görər, qadaş taba, it kimi qınru (əğri) baxar.

qıpa_ka : az. bir az. - qıpa keçdi.

qıpıt : qırqı. qıftu_ka. sındı. sındu_ka. qəyçi. qayçı. bıçquç_ka.

qır : ova. yazı. boş. basıq dağlı, təpəli, açıqlıq yer. 1. alaca. çal_ka. qarışıq boyalı nə. 2. qır, boz rəng. 3. su bəndi. 4. qırıq. çətin. yolsuz, iləksiz olan nərsə. - qır yağı: iç, gizli düşman. 5. alan yazıqçı yazıcı. hısımlar arasında məktup gətirip kötürən elçi.

qıraç : çoraq. şoraq. - qıraç yer: tatır, duzağ, şor yer. ot alağsız, quraq yer.

qırağ : sın_ka. qıyı. - sınardan yeri. - çay sınında. - çay sını.

qırağı : qıraqu_ka. qırov.

qırağın : - qırağın tikmək: qıtıqlamaq_ka. qıdıqlamaq_ka. qıyı tikmək. qıyılamaq.

qırağmaq: çəkilmək. bir yönə məyl edmək. qıyqışmaq. qıyışmaq. qayışmaq. qaymaq.

qırağu : çibək_ka. çıbaq_ka. çapaq. sıbaq. sapıq. çapıq. iti. ovçu.

qırax : - qıyı, yaptirmaq: qırlatmaq_ka. - börküvü, donu qırlat.

qıraq : 1. ayır. uzaq. üzük. 2. kəmiş. atılmış. 3. yımaq. yamaq. yumaq. qıyı. qıyı. qaş. - dəniz qaşı. - dağ qaşı. - qaya qaşı.

qıraqu_ka : qırağı. qırov. donmuş şeh.

qıranq_ka : qınrağ. qırnaq. qız_ka. qız uşağı. qacaş_ka. cürə₆. inci_ka. günü_ka. yalnıq_ka. as_ka. əkət. qaravaş. kömək. külfət. kəniz.

qırbas_ka : 1. qırıq basıq kəsik. 2. ( s <> ş ) qırbaş_ka. keçəl. - qırbas ər_ka: başında saç olmayan kişi.

qırcamaq_ka : qırçamaq_ka.

qırcan : qılnıc. qılınc_ka. nazlı.

qırcanmaq: qısruşmaq_ka. qısranmaq.

qırcatmaq_ka: qırçatmaq_ka.

qırçamaq_ka: qırçamaq_ka. nərsənin qırağına toxunub, silip, yarıb keçmək. dəğmək. dəğip siyirmək. yarmaq. - daş başımı qırçadı. - oxum amaca qırçadı.

qırçat : qırçıt. qırığı olan. - qırçat qaş: qaşında kəsik, qaşaq, iz olan.

qırçatmaq_ka : qırçatmaq_ka. sıyırtmaq. siyirmək. yaralamaq. nərsəni dəlip keçmək. - daş dəğib, qaşımı qıcatdı. - ox amacıq qırçatdı: dəğib keçdi.

qırçıl : qırqıl_ka.

qırda : bəlgə. əlamət. ula_ka.

qırğamaq: qınamaq. birinə qızıb qoğmaq. - məni nədən qırğırsan. - qırğamasın tanrım səni. - qırğanmış, qarğanmışlar: lə'nət olub qoğulmuşlar. - qırğamaz məni: qoğmaz məni.

qırxı : qayçı. çəfşəng_ka.

qırıç : kərçü. kərüç. dənə. tüfəktə atılan yuvarlaq dənələr. (> qırıçqa: dən).

qırıçqa : < qırıç. kərçü. kərüç. dən. dənə. tüfəktə atılan yuvarlaq dənələr

qırıq : qıruq_ka. 1. saqat. - qıruq ayaq: topal. - qıruq ər: çolaq. əli qurumuş. - ağzı qırıq qab: dülək_ka. dölük. 2. qırıq qırıq, ağlı qaralı. alaca. rəhbə rəh. 3. azma. azman. metis. - yaban ayqırıylə evcil qısraqtan olan at: arqun_ka. 4. şütük. çütük. çotuq. - qırıq saqal: kösə saqal. 5. üzük. ötük. cırıq.

qırıl : qırqıl. qırılmış. yoxsul. kasıb.

qırılmaq: qartalmaq_ka. yarılmaq. azmaq.

qırılmaq_ka: soyulmaq. qoparılmaq. sıyrılmaq. süpürülmək. kürənmək. yığılmaq. - qabığı qırılmaq: qoyulmaq. - qırılmış ər: malı alınmış, gedmiş, yosullanmış ər. yoxsullaşmaq. - qar qıran: kürəkçi. - qar qırındı.

qırılmış : qırtıl. qıytıl. parçalanmış.

qırım : gərəm. (< kərmək: qazmaq). toprağı qazaraq oyunmuş yerlik. yerdola₆. izbə. padval. zerzəmi.

qırınmaq_ka: soyarmaq. qazırmaq.

qırıntı : töküntü. avrıntı. qazıntı. soyuntu burta_ka. - qırntıları yapıştırmaq: burtalamaq_ka.

qırış büzüş: kav kuv.

qırış : 1. bitiş. çıxış. son. 2. burğuq_ka. burış_ka. büzüş.

qırışıq : qıvrış. büzşük. yoğuş. yoğunlamış. qalın. qalınuq_ka.

qırışmaq_ka: qarışmaq. 1. təvşəlmək_ka. təvşülmək. dağılmaq. ufalanmaq. 2. kəsmək. qazmaq. - ikisi birgə yer qırışdılar. 3. qayıqmaq. 4. qarışmaq. tutuşmaq. ərmişmək. 5. sarınmaq_ka. sarqınmaq_ka. qurşanmaq. 6. süçünmək_ka. şirnəşmək.

qırıt : yüzüt. üzüt. - soy üzüt: soy qırım. qətli am.

qırqaq_ka: 1. qızma. hirslənmə. 2. paltarın yanı, qırağı.

qırqamaq : qırmq. üz çevirmək.

qırqaşmaq_ka: birbirinin küsmək, üz çevirmək.

qırqatmaq: 1. qırdırmq. üz çevirtmək. 2. çuğullamaq. çuğulluq edmək.

qırqatmaq_ka: qoğulamaq. qızaraq üz çəvirtmək.

qırqı : qıftu_ka. qıpıt. sındı. sındu_ka. qəyçi. qayçı. bıçquç_ka.

qırqılamaq: qırpımaq. qırpıtlamaq. qıftulamaq_ka. qayçılamaq. sındılamaq_ka. biçqüləmək.

qırqıl_ka : qırıl. 1. qırçıl. 2. buğdamsı, əsmər, orta yaşlı. - qırqıl ər. 3. qırılmış. yoxsul. kasıb.

qırqın : girgin. gərgin. 1. qızaq. boğranın, dəvənin qızqın, qoşnu çağı. - boğra qırqını girdi: dəvə qıznağı çatdı. 2. külfət. 3. qıyım_ka. tezik. bulğaş_ka. bulğaq. qarışıqlıq. sarmaş. ürküş. ürküntü. ürkünç. dehşət.

qırqışmaq_ka: qırqıçmaq.

qırq_ka : sayıda qırq.

qırqlum_ka: dolusu bir kilə ədip, orancıların kullandıqları bir ölçəğə verilən ad.

qırlamaq : əkin üçün yerdə çuxur, şırıq açmaq. qazmaq.

qırlanqıç: bənəkli, gözəl qoxulu kiçik qavun. yılxıç. xüçünək_ka.

qırlanmaq_ka : qırılmaq. qıraçlaşmaq. çatlamaq.

qırlatmaq_ka: qıyı, qırax yaptirmaq. - börküvü, donu qırlat.

qırma_ka : - qırma topıq. söbü (məxrut) biçiyi. qonus₆.

qırmaq_ka: 1. qazmaq. bir şeyi kökündən çıxarmaq. - yer qırıldı: qazıldı. 2. sıturmaq_ka. sımaq. kəsmək. 3. qartamaq_ka. kərtmək. kəsmək. açmaq. qazmaq. 4. cırmaq. sökmək. pozmaq. dağıtmaq. xərablamaq.

qırnaq_ka : qınrağ. qıranq. qız_ka. qız uşağı. qacaş_ka. cürə₆. inci_ka. günü_ka. yalnıq_ka. as_ka. əkət. qaravaş. kömək. külfət. kəniz.

qırov : çiğ. sarqım_ka. salqım.

qırpan : kirvən. qünçüq_ka. qoncuq. qonuc. qonça. yaxa. (geriban_fars).

qırpımaq: qayçılamaq. biçqüləmək. qırpıtlamaq. qıftulamaq_ka. sındılamaq. qırqılamaq.

qırpımaq: qıftulamaq_ka. qayçılamaq. qırqılamaq. qırpıtlamaq. sındılamaq_ka. biçqüləmək.

qırpıtlamaq: qırpımaq. qayçılamaq. qıftulamaq_ka. qırqılamaq. sındılamaq_ka. biçqüləmək.

qırsalmaq: qırtılmaq: qartalmaq_ka.

qırtıl : qıytıl. qartal_ka. doğral. qırılmış. parçalanmış. - qırtıl ət: qıyma ət. parçalanmış ət: qartal ət.

qırtılmaq: qırsalmaq. qartalmaq_ka.

qırtış_ka : 1. rəhruf. üz rəngi. kişinin üz gözü. - qırtışlı_ka: üzlü. 2. üz. görünüş. - yer qırtışı_ka: yer üzü. 3. abıhava. durum. - görklü qırtışlı kişi. 4. əxlaq. 5. biçim.

qırtışlamaq: qazımaq.

qırtışlanmaq_ka: gözəlləşmək. gözəlliği artmaq. - gündən günə qırtışlanır qızlar.

qırtışlıq_ka: üzlü.

qırt_ka : 1. nərsədə boy qısalığı. qalta. güdə. - qırt ot. qısa ot. - qırt saç: saçı qıssa. - qırtər: keçəl. 2. qırıq, paxıl, çinis. xəsis. - qırt ər. 3. mütlək. - qırt olanmaz: mütlək olanmaz. 4. tərs. bədaxlaq. - qırt kişi_ka: tərs, bədaxlaq ər. 5. qırılmaq səsi. - barmaqları qart qurt eddi: qarıt qurut eddi. 6. qırıq. güdə. - qırt ot: güdə ot. - qırt saç: güdə saç. 7. pəxil. qısqaş. çinis. - qırt ər.

qırtlamaq_ka: 1. kötü xuylu saymaq. 2. yarayı iyi edmək ( - qartamaq. qartanmaq).

qırtmırlnmaq: çinislənmək. üzülmək. - kişi qocaldıqcan üzülür.

qırturmaq_ka: qazıtmaq. sıyırtmaq.

qırtüc_ka : kırtüc_ka. kirtüc. 1. cicikli. qısqanc. - kirtüc kişi_ka. 2. bədəxlaq.

qıruq_ka. : bax > qırıq.

qısa : qısqa_ka.

qısaq : qısqa. engil. müxəffəf. - bu sözün qısağı, engili. - səkiz" səggizin qısağıdı, engilidi.

qısal : xülasə. - qısal sav: qıssa xəbər.

qısalıq : qıssaqıl. qıssa. çökötlük_ka. çökötqül. cüküt. güdə. qalta boylu. cücəlik.

qısan : qısın. çimri. xəsis.

qısdırmaq: boğmaq. buqurmaq_ka. bükürmək. bükmək. indirmək. alçaltmaq.

qısıq_ka : 1. kiçik_ka. əsgik. az. ucuz. dəğərsiz. həqir. - qısıq sözdən, əsgik üzdən qoyunqıl: uzaq ol. 2. qamaş₆. sıxıt₆. qısıt. həpis. - beş qısıq çəkdi. 3. küsük. örtü. pərdə.

qısıqlamaq_ka: 1. qasıqlamaq. avurduna vurmaq. 2. itələmək. itmək.

qısılmaq_ka: qısqılmaq. sıxılmaq. (bir durumda) qalmaq, bacamamaq.

qısın : qısan. çimri. xəsis.

qısınmaq_ka: 1. qısmaq. cimrilik edmək. 2. sidiyi tutulmaq. boğulmaq.

qısır_ka : qısır. qısraq. doğurmayan. sonsuz. yozaq. əqim.

qısırqanmaq_ka: qısqanmaq_ka. qısmırlanmaq. qıtmırqanmaq. çəkinmək. - o tavarına, canına qısırqandı: malına canına qıymadı.

qısıtmaq : ( d < y ) qıdıtmək. qısıtmaq. ( d < y ) qıydırmaq. qıyıqlamaq. qıyılatmaq. qəddəmək. yığmaq. nərsənin qırağın qəddəyib tiqtirmək. - paltar, börk qıdıtmaq.

qısqac : maşa. tutcaq. götürgə. qısqıç. əmbir.

qısqa_ka : qısaq. qısa. engil. müxəffəf. - bu sözün qısqası, engili. - səkiz" səggizin qısqasıdı, engilidi.

qısqanc : cicikli. kirtüc. kırtüc_ka. təbiz_ka. təbqiz. cicik. həsəd.

qısqanış: təbzəş. təpzəş. tapzaş. tabzaş. cicik. həsəd. - nədir bu təpzəş, nədir bu dartış: həyəcan.

qısqanmaq_ka: qısmırlanmaq. qısırqanmaq. qıtmırqanmaq.

qısqaş : pəxil. qırt_ka. çinis. - qırt ər.

qısquc : kəskük. həlqə. tuğ. tuğla. köpəyin boynuna keçirilən təsmə.

qısqutlanmaq: qızqutlanmaq_ka. suçlanmaq. özün günahlı saymaq. utanmaq. çəkinmək.

qıslınmaq_ka : qısılmaq. araya sığışmaq.

qısmaq_ka: 1. qısınmaq_ka. qıstırmaq. cimrilik etmək. 2. sidiği tutulmaq. 3. qısaltmaq. daha qısa yapmaq. qısaraq çalmaq. qıstırmaq. 4. ad. qımsaq. qımsaq. qımqıs. üzənginin iki yanında olan qayış bağıc. ilməkli ip. rikkab. - qısmaq qısramaq: üzəngi ipin qısaltmaq. 5. sırtmaq₆. duzağ. tutsaq. kəmənd. 6. sıxmaq. iki nəsnə arasında sıxmaq. əzmək. incitmək - qapı əlimi qısdı. - əlim qapıya qısıldı: qapıda qaldı.

qısmırlanmaq:qısqanmaq_ka. qısırqanmaq. qıtmırqanmaq.

qısranmaq: qısruşmaq_ka. qırcanmaq.

qısrıq : qısraq. israq. qısqın. özündə olan. özünə çəkilən.

qısruşmaq_ka: qırcanmaq. qısranmaq.

qıssa : tüpi. turpilmiş. kəsik. biçik. güdə.

qıssaltmaq: qıstırmaq_ka. azatmaq

qıstaşmaq: - soyuqdan qıstaşmaq: titrəmək.

qıstırmaq_ka: qısturmaq. 1. işkəncə ilə cəzalandırmaq. 2. qıssaltmasın azalmasın istəmək. - onun dirikin qıstıdılar: onun gəlirin, maaşın azatdılar.

qısurmaq: qısaltmaq.

qışıqmaq: qış olmaq.

qışlaq_ka : qışlanacaq yer.

qışlaqlanmaq_ka: qışlaq edinmək. qışlamaq.

qışlamaq_ka: qışı sürmək.

qışlıq_ka : qış üçün anuq, hazırlanmış nə. - qışlıq ev. kərəkü_ka.

qışmaq_ka : qıyqışmaq. qıyşıqmaq. qıyışmaq. qayışmaq. qaymaq. 1. qaymaq. azmaq. bir ortamdan, yoldan əğilib, yana düşmək. münhərif olmaq. 2. bir yönə çəkilmək. qırağmaq. məyl edmək.

qıtıq : qıdıq_ka. qıyı. yan. kənar.

qıtıqlamaq_ka: qıdıqlamaq_ka. qıyı tikmək. qıyılamaq. qırağın tikmək.

qıtıqlanmaq: qıdıqlanmaq_ka. qıyılanmaq. qənarlanmaq.

qıtıtmaq : qıdıtmaq_ka. ( d < y ) qıydırmaq. qıyıqlamaq. qıyılatmaq. ( d < y ) qısıtmaq. qəddəmək. yığmaq. nərsənin qırağın qəddəyib tiqtirmək. - paltar, börk qıdıtmaq.

qıtqıç : qatqıç_ka. çayan (əğərəb) kimi sancan böcək.

qıtlıq : kəslik. yoxluq.

qıtmırqanmaq: qısqanmaq_ka. qısmırlanmaq. qısırqanmaq.

qıval_ka : qılav. çəkmə. düzgün·. - qıval burun. çəkmə burun.

qıvçaqlanmaq_ka: qıpçaq qılığına girmək. qıfçaqlanmaq.

qıvılcımi: qoğun_ka.

qıvılcımlı: qoğunluq_ka.

qıvırcıq : boğurda_ka. bükət. bükük, boğuq nərsə.

qıvırmaq: eşmək. bükmək. əğirmək. tavratmaq_ka.

qıv_ka : quv. devlət. qut. bəxt.

qıvraq : <> tabraq <> tavraq_ka. iti. bol.

qıvraqlanmaq: tıqramaq_ka. tıqraqmaq_ka. tıqdamaq. yavranmaq. bağadurlanmaq. tiğrək, qatı, sərt olmaq. cürətlənmək.

qıvrıq : boğurda_ka. boğrad. bükət. bükük, boğuq nərsə.

qıvrılmaq: ulınmaq_ka. ulunmaq. usanmaq. bıqmaq. doymaq.

qıya : qiyə_ka. kiyə. 1. kiçildici, əzizləmə, oxşama əki. ək. - ər kiyə _ka: ərəki: alçaq kişi. - ərqıya: kişicik. - qızqya: qızcıq. qız cığaz. :- oğulqıya: əziz oğlum. -qızqıya: sevimli qızım. 2. qərə. qaraltı. şəbəh.
- qıya görməz: yan baxmaq. göz atmaq. diqqət edmək. qayğurmaq. arxaya baxmaq.
- qaçış bolsa, qıya görməz: el ara çalış, çözüş, ixtilaf düşsə, el birbirinə yanda baxmaz belə.
- qıya görmək. qaya görmək_ka. uzaqtan görmək.

qıyaq_ka : qanaq. qayaq. qonaq. qaymaq. ət suyu yağı. tərəyağı.

qıyı : 1. qıraq. qaş. kənar. qıtıq. qıdıq_ka. yan. - dəniz qaşı. - dağ qaşı. - qaya qaşı. 2. sın_ka. qırağ. - sınardan yeri. - çay sınında. - çay sını. 3. yımaq. yamaq. yumaq. qıraq. 4. yoğaç. çayın iki yanından biri. - yoğacda oturdum. - yoğac keçdim: çayın o linə keçdim.
- qıyı tikmək: qıtıqlamaq_ka. qıdıqlamaq_ka. qıyılamaq. qırağın tikmək.
- qırax yaptirmaq: qırlatmaq_ka.
- börküvü, donu qırlat.

qıyıq_ka : 1. tərs. əğri. xilaf. çapraşıq. - bəydə irik yox: bəyin sözün ikilik olmaz. 2. sözündə durmayan. bədqovl. - qıyıq kişi. 3. yaqaq_ka. qayaq. cəviz. girdəkan. 4. cayma. caymaq. əğrilik. əğri olan. sözdə durmama. sözdə durmayan.

qıyılamaq: qıtıqlamaq_ka. qıdıqlamaq_ka. qıyı tikmək. qırağın tikmək.

qıyılmaq_ka : 1. sözündən dönmək. 2. qıyalmaq. cəzalanmaq. 3. əğilmək. yanlanmaq. - gün qıyıldı: endi. - öy qıyıldı: çağ söğuşdu. 4. enmək. keçmək. ağacın əğriləməsi.

qıyım qıyım_ka: uyuşuqluq. nə çalışmaq nə işi büsbütün buraxmaq. qaflət. alavaylıq.

qıyım_ka : qırqın. qorxu. tezik. bulğaş_ka. bulğaq. qarışıqlıq. sarmaş. ürküş. ürküntü. ürkünç. dehşət. - qorxun qıyım boldu.