Do not plagarize Matakot sa karma distribute with the permission of the author xd taglish talaga…

                                       *****boooooom**********

 

CHAPTER 16

MATT'S POV

 

asan ka na Daphney?

 

Pwede mo naman akong parusahan pero bakit wala ka sa airport ?

 

kailangan kong tawagan si Gio na kahit sumama ka pa sa kanya i just wanna make sure you're okay... 

 

nasa airport pa rin ako nakaupo sa isang tabi.... biglang nagring yung phone ko...

"Matt, pumunta ka dito sa ospital naaksidente si Daph!"

 

"Gail...."

 

ako ang may kasalanan ng lahat... bakit ko ba pinayagang mangyari to sa taong iniingatan ko. pero di ko sinasadya pag may nagyaring masama sa kanya i can't forgive myself.. tumakbo na kao sa ospital at andun sila sa labas..

 

"asan po siya?"

 

"ijo, may internal bleeding siya sa utak!" bakas na bakas ang luhang pumawi sa make up ng mama ni Daph...

 

"Kasalanan niyo to eh kung di niyo niloko ang kapatid ko magiging okay ang lahat walang mangyayaring ganito eh di sana wala siya sa kritikal na kondisyon masaya siya!1" naiinitndihan ko si Reign i can't even blame him.

 

bakit andito si Audrey sa may ospital? di ba sya ang nagsabi ng lahat kay Daphney....

 

"what are you doing here?" lumapit si Gail a kanya gamit ang wheel chair.

 

"para sabiin ko sayo kaw dapat ang sabihan ko nyan what are you doing here plastic, mangaagaw at sinungaling!"

 

lumapit nsa si Dave dahil nasasaktan na ang asawa niya "ano ba bitiwan mo na si Gail..."

 

"so ikaw pa la yung asawa niya, kawawa ka naman wala kang alam sa ginawa ng misis mo!"

 

"Audrey, ano ba tayo ang may problema di mo kailangang magdamaya!" sumisigaw na ako sa loob ng ospital.

 

"oo tayo ang may problema pero di lang tayo ang may issue si Gail si Daphney at si Gio may affair sa kanila!"

 

"Audrey tama na!"

 

"bakit Gail nahihiya kang malaman nila na dalawang bese mong tinraydor ang kaibigan mo?"

 

"ano bang pinagsasabi mo kung sino ka mang echusera ka!" sulpo ni Reign.

 

"alam niyo ba na kaya naaksidnte si Daph eh nakita niya tong picture mo with Gio na yung best friend niya at yung taong pinagkatiwalaan niya yun pa ang nagtraydor sa kanya!"

 

may iniwanan siyang picture at iniabot kay Dave.. 

 

"dapat di  kita pinaksalan napakarumi mo!" wala akong naiinitindihan dahil di ko pa tinitignan ang piture.

 

lumapit ang magulng ni Daph at nakatikim siya ng sampal "Gail, anong pagkukulang namin at

 

binalak mong agawin kay Daph ang lahat tinurin ka naming anak ng tito mo pero bakit?"

 

"she owns everything she's perfect that's why i want everything away from her ang totoo i don't even have a cancer ginawa ko to para mapansin!" nagulat kami ng bigla siyangtumayo sa wheel chair.

 

"impakta ka palang talaga !" alit na galit si Reign napigil lang siya ng dumating ang doctor...

 

"dokk....."

 

"wala na siya sa critical na kondisyon pero di namin alam kung kailan siya magkakamalay..."

At this very moment magulo ang lahat. Walang assurance na ako pa rin hanggang sa huli. Trapping her in a fake situation is a big mistake. Pinagsisisihan ko yun.

 

Pumasok na kami sa kwarto niya, nakaoxygen pa siya pero gsing na. I can here she’s catching her breath at nahihirapan akong tgnan siya. Maaalala niya kayo ako? Ang taong minahal niya at ang taong nanloko sa kanya? Can I hear her saying she’s forgiving me?

 

“Dave…..” bakit pangalan ni Dave ang binanggit niya “yung boy friend ko asan na si Dave?”

“Daphney….”

“natural lang yan di ka pa niya naalala past memories lang ang naalala niya!” tinapik ako ng mama niya.

“Bakit si Dave pa?”

“Kay Dave siguro ng cut out yug memory niya kaya siguto siya yung naalala neto!” paliwanag ng papa niya.

“Call him sabi niya we are getting marry… magpapakasal na nga kami eh papayag na ako….” Ayun nag patuloy niyang sinasabi di ko na kayang Makita siyang agkakaganun kaya lumabas na ako ng ospital.

 

Pinagpasyahan kong dumeretso kay Gail gusto kong malaman ang katotohanan .. paano niya nagawa u sa sarili niyang best friend..

“nakipaghiwalay na nga sa akin si dave  ano naming gagawin mo papatayin ako? Gts ko na kasalaan ko ang lahat!”

“bakit mo ba nagawa sa kanya yunnnn?” tinanong ko siya pero parang gusto niyang saraduhan yng gate ng bahay niya buti naunahan ko siya dahil nakpasok na ako “sagutin mo nga ako!”

“gusto mo ba talagang malaman? Wala ka kasing alam kaya di mo nararamdman yung gantong sitwasyon wala kang ideya..”

“bakit di mo ako deretsohin?”

“si Daphey ang may kasalanan ng lahat… mula bata ako noong estudyante pa lang kami nasa kany na yug atensyon ng lahat because  am with her pinagtitripan ako isang loser ng academy. Si dave sa akin naman talaga siya ah kaya kahit kalian di ko siya inagaw. At higit sa lahat naagawan ako ng ama dahil sa kanya”

“anog ibigsabihin mo?”

Napaluha na siya “my parents were not dead pinaampon ako ng magaling kong ama sa kaibigan niya then my mom she also died at alam mo ba  kung sinong tatay ko yung papa ni Daphney!”

“paano mo siya nagng tatay?” I asked her again mas gumugulo ang usapan.

“anak sa mistress na iniwan niya dahil sa little angels niya pero alam mo ang masakit dun ampon lang si Daphney at akong tunay na anak naghihirap walang kasma tuwing paso bagong taon walang naattend ng pta  meeting!”

“Pero di ba di si dap hang may kasalanan ng lahat ng to?”

“she owe it from me, siguro I pa alam ni tita I will ruin their family yug family na dapat sa akin…”

 

DAPHNEY’S POV

 

Ngayon kami uuwi ng bahay. Tama nag hula niyo I don’t really have amnesia  it’s just the thing na gusto kong makalimutan lahat at pairapan sila. Babawiin ko si Dave at lahat ng inagaw sa akin ni Gail. Nakawheel chair ako at di pa nakakapaglakad si Matt ang may hawak ng wheel chair ko pero wala akong magawa  baka makahalata sila. Sla naman ang lolokohin ko at paniniwalain sa kasinungalingan. They owe things from me.

 

“I need to talk to tito!” anong ginagawa ni Gail ditto sa bahay?

CHAPTER 17

"Best friend, kumusta!" ipagpapatuloy ko lang ang pagpapangap.

wala akong alam na niloko niya ako at ang tanging natatandaan ko lang ay mag best friend kami. as if walang problema, as if okay na ang lahat... wala akong alam... normal lang...

"Di ka galit sa akin?" she asked

"bakit naman ako magagalit sa best friend ko eh ikaw ang the best di ba... i can trust you dahil tayo ang laging magkasama so bakit naman ako magagalit sayo?"

di ko napansin papalapit na pala si Kuya/ate Reign at sinampal niya si Gail "ang kapal naman ng mukha mong babae ka para pumunta dito.. kaslanan mo ang lahat ng tao and yet here you are smiling a harapan ng kapatid ko ... you are the bitchest bitch i know... walang word na bitchest pero ng pinanganak ka nagkameron non at nagiisa ka lang!"

"Kuya Reign.... tama na wag mong awayin si Gail!"

"ano ka ba tanga ? buksan mo yung mata mo maaring binura ng utak m yung galit mo but yung puso mo nangagalaiti yan at di nyan makakalimutan lahat ng ginawa ng bruhang to sa yo!"

inaalala ko ang mga bagay na yun at oo nasasaktan ako pero anong magagawa ko i need to do this para makaganti. yes, we can live happily ever after but it's all fake... fantasy at walang katotohanan . tinuruan niya akong makipaglaro?

well, i am giving them opportunity to play with me... dalawang tao lang ang di nagsisinungaling sa akin .. si Dave at si kuya... I love matt but still niloko niya ako wala akong magagawa..

"Kuya, kung ano man ang lahat ng yun i can assure you okay na kahit aong mabigat na kasalanan best friend ko siya eh!" nangatwiran ako.

"naku ewan ko sayo!" umirap pa siya "well, Gail ano bang ginagawa mo dito?"

"i just want to clarify something!"

"anong ikaclarify mong bruha ka? na demonyita ka? yun ba well matagal na namaing alam yun!"

"Kuya, pagsalitaain mo muna ako!" tinawag niyang kuya ang kapatid ko? anong nangyayari? bakit? "pero i think mas mabuting magkaharap harap tayong lahat, ikaw ako si Daphney at sila tito's ita para klari\uhin natin ang lahat!"

 

Tinawag sandali ng kapatid ko si mama't papa gusto ko na rin talagang malaman ang lahat . naguguluhan na rin ako this is a disaster wala akong maintindihan,,,

"Ano pa ba Gail ang ipapaliwanag mo?" itinaas na ni mama ang boses niya kay Gail.

"Baka si tito ga ang dapat magpaliwanag sa akin, I mean si papa pala!"

"anong papa ang pinagsasabi sabi mo?" i told her pero kalmado pa rin ako.

"Best, he's your father we're sister, ay mali pala kuya Reign and I were sisters ikaw kase isang malaking sampid at ampon! at ako lang naman ang anak sa labas ng tatay tatayan mo na ipinamigay sa kaibigan niyang namatay !1" nagulat ako sa mga sinabi niya.

Siya ang parte ng pamilya Gonzalo?

anak sa labas?

at ako ampon sampid?

"Gail, bakit mo to ginagawa? i'm trying to pretend na wala akong alam para maging okay ang lahat pretending na may amnesia ako at baka sakaling makalimutan ko ang lahat!"

ano pang gagawin ko mabubuko din naman ako. fine, wala akong amnesia at ayokong palalalin ang gulong matagal ng malala

"Lumabas din ang totoo isa kang great pretender! don't worry wala din tayong pinagkaiba i pretend na may sakit ako to take Dave away from you, so similiar di ba? edi ang saya!" 

"hon totoo ba to?" maang na maang ang mukha ng nagtatanong si mama kay papa.

"__ pero let me explain!!"

"okay lang ! ganun kita kamahal at ikahihiya ko rin naman kung may bastarda akong anak na ganto ang ugali! we will still accept you but your iligitimate bitch daughter.. dapat sa kanya binibitay.. di bagay ang little injection, dapat diyan pinapakain sa hibillies!" naging maanghang ang salitani mama.

"Gail umalis ka na! anak kita pero isang malaking pagkakamali yun! susustentuhan kita but please wag ka ng bumalik dito lahat ng bagay na nandito di ka pwedeng tanggapin I'm sorry!"

kumunot ang noo ni Gail sa naring mula kay papa "pagsisisihan niyo ang lahat ng to!" umalis na siya.

nilapitan ako nila mama at papa pati na rin ni kuya...

"Daphney... sorry sa mga naring mo!" sabi sa akin ni kuya habang hinahaplos ang pisngi ko " i treated you as my own sister"

"alam mo rin? pano mo to nagawa ?"

"Daph...."

"Yaya, aalis tayo tatawagan ko na si Dave!" inutos ko sa personal yaya ko.

ayoko ng manatili dito sa bahay na puno ng kasinungalingan. nagpasundo ako kay Dave at ngayon dun kami maninirahan muna ni yaya para mas okay ang lahat.

Mahal pa ribn naman niya ako kaya gusto kong makasama siya sa France . itututloy ko ang pangarap nko na siya nag kasama ko.

WALANG MATT O GIO NA GUGULO NG LAHAT...

CHAPTER 18

"anong ginagawa mo dito?"

dapat ba akong magalit o maconfuse sa bagay na tinanong sa akin ni Dave...

"alis tayo! samahan mo ako! di ba ako pa rin naman!"

"pero_____"

"sasayangin mo pa ba yung pagkakataong to? pareho na tayong malaya!"

niyakap ko siya ng mahigpit ayoko siyang pakawalan ... ayoko , ayokong iwan ulit siya, oo totooo di ko na siya mhal, pero siyalang ang taong alam ko na magmamahal sa akin hanggang sa huli.... hanggang malagutan ako g hininga hangga't buhay ako...

"san tayo pupunta?" kumunot angnooko.

"kahit saan.... kung saan walang pain na mararamdaman ... yung magiging masaya tayo hanggang eternity!"

"wag kang umiyak tama na Daph! hirap na hirap na kaong makita kang ganyan... please stop crying i can't take to look at you na yakapin ka na ng nalulungkot!"

pumikit ako "aalis tayo ha kasama kita kasama ko kayo ni yaya, wagniyo akong iiwan huh!"

"san mogustong pumunta?"

"sa France itutuloy ko yung pag aaral ko ng fashion... panahon na parasarili kongkagustuhan yung sundin ko, yung okay naman anglahat.. yung wala ng taongmagdidikta ng kailangan kong gawin!"

dun kami natulog ng kinagabihan nasa guest room ako ng bahay ni Dave... kahit papaano nakaramdam ako ngkapayapaan pero mali eh.... di ko naman mahal si Dave sa tingin niyo dapat bang ganto ang gawinko?

si Matt pa rin siya pa rin ang nandito....

 

MATT'S POV

asan na kaya si Daphney? sobrang sama ng nagawa ko... ng dumating si Gail umalis ako... siguro dipara sa akin ang issue na yun pero paano ko malalaman kung kumusta na siya...

 

mapapatawad niya pa kaya ako? di ko alam....

"hahayaan mo na lang ba siyangmaagaw ng iba! kuya Matt, kailangan kapa naging quiter..." si Kim  minomotivate ako para sundan siya? akala ko ba gusto niya si Daph...

"bakit di ikaw ang magpunta sa kanya? di niya ako kayang patawarin... mali ako at mas dapat siyang magkaroon ng deserving na taong magmamahal sa kanya”

Sinuntok ako ng kapatid ko bigla pero bakit?

“gago, anongakala mo d ka deserving?”

“ako deserving nagbibiro ka ba?”

“siya ang first love mo at siya lang nag babaeng hinanap mo at binalikan sa mga nagdaang panahon at ginawa mo pang dahilan ang kompanya at ang merger para sa pikutang nangyari!”

“oo tama ka pupuntahan ko siya sa kanila pupunta ako!”

Dali dali akong pumunta sa kanila… harurot ang kotse ko papunta sa bahay nila ganun ko siya kamahal na halos isugal ko nag buhay kopara mapuntahan siya…

“O Matt anong ginagawa mo dito ijo?”

“Si Daph po, hihingi po ultako ngsorry tita kailangan niya po kaong mapatawad di kop o kakayanin kung mawawala siya tita!”

“naglayas siya ijo!”

“bakit ho siya naglayas kasalan ko po ba? Akala ko po may amnesia siya!”

 

Pinaliwanag sa akin ng mama ni Dap hang lahat.. yung amnesia yung tungkol kay Gail at yung pag alis niya …. Wala siya sa condo niya, na kila Dave siguro siya…

DAPHNEY'S POV

 

Ilang minute na lang flight na aalis na ako… este kam pala magkasama kami ni Dave eh hanngang sa huli kami parin pala… siguro dapat di ko na siya iniwan, di ko siya sinaktan.

 

Nasaktan siya dahil sa akin. Naloko ako dahil din sa akin, kung di ako nahulog sa Matt nay un edi mas Masaya siguro ako gayon. Okay pa kami ni Gail… pero kung iisipin ganun pa rin kung tinadhana’t tinadhana mangyayari’t mangyayari din yan… di mo kailangang pigilin dahil di mo kontrolado yan.

ANG BAGAY NA KONTROLADO MO AY ANG PUMILI NG DESISYON… ito ang napili ko dahl wala siya di niya ako nagawang habulin…

“Daph, anong ginagawa mo sa sim mo”

“sinisira katulad ng memorie na iiwan natin dito sa Pilipinas..”

“that was important!”

“kalian pa nagging importante ang bad memories.. oo nga pala kapag nalearn mo na yung lesson atsaka siya magioging importante I have learned na so endo na ako… tapon na lang basta!”

Nagrin siya “bahala ka!”

 

Sumakay kami sa eroplano habnag pumapahimpapawid isa lang ang tumatakbo sa utak ko … kailangang kalimutan ang lahat maging okay ang lahat maging Masaya at kahit papaano ay magpakatatag kahit nasasaktan let’s forget everything the important thing is I AM WITH THE PERSON NA MAPAGKAKATIWALAAN KO….

 

Basta ang alam ko kung kami talaga ni matt kahit di ako gumawa ngparaan kmi pa rin sa huli yes kami pa rinkahit gaano kasakit tanggapin na naloko ka kung ganun talaga eh…

 

Dave’s POV

Nakaka20 messages na ako galing kay Matt, ayokong sagutin ayokongmuling maagawan bahala na siya wala na akong pakealam . akin na si Daphney, sabihin na nating selfish ako pero ayaw na rin sa kanaya ni Dap sinaktan niya to. 

 

Ang taong pinaubaya ko dahl akala ko mahal talaga niya…. Dinantay ko ang ulo niya sa balikat ko habang naglalakbay kami patungo ng France. Handa akong tuparin lahat n pangarap niya basta ako lang ako lang…

Mabilis din kamingnakarating sa france.. I saw a girl sa may park habang magrogrocery ako… umiiyak siya eh…

“miss, what’s the problem?”

“I was dumped by my truelove!” sagot niya na halos mangiyakngiyak…

 

Kung dinump siya ng true love niya… at si Daph ay inagaw komula sa true love niya dib a ag sama ko … pero di ko kayang ibalik siya..

 

Umuwi na lang ako sa hotel na tinutuluyan naming imbis na tumuloy sa grocery naabutan ko siyang parang depress nakaupo sa may sahig umiiyak.. di ata niya namalayan na dumating ako si yaya naman nasa labas, nasa kusina.. I hugged her..

“Daph….”

“Okay lang ako don’t worry! Ang bilis mo naming magrocery!” bigla siyang tumayo sa pagkakaupo niya ..

“Uy..  can’t see you like that he truly loves you kanina pa niya ako tinetext bago pa tayo umalis ng Pilipinas!”

“okay lang di na kailangan!”

Tinunghay ko yunnakayuko niyang ulo ‘ayokong Makita kangmalungkot ticket mo at passportgo home be with him at hanggangngayon nakaupo siya sa airport naghihintay!”

“bakt mo ginagawa to?”

“ano ba dapat sa tingn mo ang dapat kong gawin!”

Niyakap na naman niyaako it’s harder tuloyna pakawalan siya pero kayak o bastamasaya siya…

“salamat! Mahal mo talaga ako!”

“mahal kita hindi dahil in love lang ako kasi kaibigan kita!”

 

Pinakawalan ko na siya unti unt ko na langsiyangnakikitang lumalayo ang anino mula sa pintuan palabas… wala na siya pero masaya ako… she will get what she really deserves…

CHAPTER 19

MATT’S POV

Ilang araw na akong pabalik balik sa airport.. nagbabakasakaling babalik siya , at narecieve nla lahat ng text na pinadala ko. Pero siguro malapit na akong sumuko..

“Matt, tara ng umuwi!”

“Pero hinihintay ko pa si Daph!”

“bumalik na nga ako!” si Daphney Ysabelle nga, bumalik siya. napatawad na kaya niya ako?

Niyakap ko alaga siya ng mahigpit na mahigpit yung parang din a siya makakaalis sa  piling ko.. matagal kong hinintay namaging okay ulit kami..

“Matt, alam monaniniwala naman kao sa destiny eh kaso kahit destiny pa , kung di ka naman gagawa ng paraan walang mangyayari eh. Si God yung gumagawa ng kapalaran natin pero tayo pa in ang dapat magdesisyon kung pipiliin nating maging Masaya o maging miserable habang buhay!” ramdam ko humikbi siya sa pagiyak.

“salamat kasi nung nagdeisyon ka ayoko yung pinili mo!”

“kase kahit ano pang gawn mo sa aking gago ka eh mahal pa rin kita! Kahit paulit lit mo akong lokohing tarantado ka eh di kita kayang iwan! Hindi lahat ng bagay maidadaan ko sa pagiging bratinela ko at pangaaway ng mga tao sa paligid ko! Meron ako nito (tinuro niya yung puso niya) kaya kung nanakawin mo lang to wag mog sirain pakaingatan mo!”

Biglang umulan sa labas, ang lakas ng buhos ng ulan..

“sumasangayon si God na masaya tayo ngayon Daphney!”

“tarang maligo sa ulan…”

Lumabas kami sa labas at nalgo para kaming mga bata na walang mapagsidlan ang tuwa ng makuha naming ang pinakaasam na regalo, at syempre ang isa’t isa…

Kinabukasan magkasama kaming umuwi sa kanila. Alam amin sa isa’t isa na okay na nag lahat ang lahat ng mga masasamangnangyari ay may kapalit. Kaya nman niyng patawarin ang magulang iya ay mali pala ang fake parents niya.

“Daphney , akala ko nasa France ka!” sumalubong yung parents niya na surpeise na surprise.

“Ma Pa kuya sorry talaga …. Sorry!” yumakap siya sa mga to “mali ako na magalit ako, mahal niyo naman talaga ako kaya may mga bagay kayong nagawang itago sa akin, yun bang akala ko wala lang eh sobrang may impact pala, di ko kayo nagawang pahalagahan ang gusto ko lagi ipakita na kaya kong magisa… akala ko if pagnaging designer ako magiging extra ordinary ang buhay ko pero mali pala. Gusto ko lang magn sikat at dun ako mali ang pagigingsikat ay mawawala pero ang isang pamilya na kahit di totoo na nandyan lang sa tabi mo ay di mawawala!”

Nakakatouch yung sinabi niya… mas nakilala ko siya ng husto mas dapat ko pa siyang mahalin kase marunong syang magpahalaga ng mga tao at ng buhay niya..  she’s being herself ng wala pagpepreted..

“anak sorry talaga!” paulit ulit na sabi ng papa niya.

“maiba ho ako, asan ho si Gail?” naglakas ng loob na akong magtanaong sa kanila “kase po syempre kapatid pa rin siya ng bride to be ko!”

“alam mo si Gail kahit kapatid siya naming ni Daph iba pa rn siya. Kung nagging mas mabuti  langsiya mas tatangapin naming siya pero nasiraan siya ng bait eh, nasa mental daw after the divoce sigaw lang dawn g sigaw ng pangalan mo at ni Dave mas magiging okay siguro siya don!”

“pero kung sa bagay di ka naman dapat maawa sa kanya!”

“Matt kapatid ko man siya o hindi parte pa di siya ng pamilya, kasalanan ko naagaw ko ang buhay niya!”

“Daph, ako ang mali pinabayaan ko siya, anak ko siya at kahit sa isang mistress may karapatan siyang kilalanin pero di ko nagawa dahil nagging selfish ako!”

“papa, humiling na lang tayo na maging okay ang lahat sa kanya!”

 

2 MONTHS LATER….

Nagsusukatan na kami ng damit tinawagan na rin naming si Dave mas gusto ko siya nag magig best man payag naman si Kim na hindi siya ang maing. Sabi naman ni Daphney yung asawa daw ito yungmaid of honor syempre wala na si original maid of honor kinain na ng mental.

“Matt, andito na sila Dave and guess what?”

“anong guess what?”

^_^ nagsmile siya bigla tapos dumating na sila Dave at it’s a surprise Monique is his wife “aba anong milagro ang nangyari!”

“pare ikakasal nap ala kayo! Thanks for choosing me to be your best man pasensya na di ko kayo naimbitahan sa kasal naming dalawa!”

Napatawa na lang ako “anong milagro ba nag nagyari sa inyo ni Monique?”

“we met each other sa  Eiffel tower sa France he’s standing there at ako dinump ng new boy friend ko at sinave niya ako, dib a nag galing?” si Monique pa yng nagexplain. “Daph, sorry nga pala sa ginawa ko dati!”

Nagyakapan silang dalawang babae “okay na taposna un.. atleast natauhan ako maid of honor ka nga pala!”

“deserving ba ako?”

“of course ikaw pa eh napikot mo nga ang ex kong napakasimpatiko!”

“Daph wag kangmagsbi ng ganyan magseselos si pareng Matt!”

“di ah!” syempre dineny ko natatawa lang ako sa usapan nila masayadong formal na di mo maintinihan “salamat sa pagpapaubaya mo huh!”

“kung di ko siya pinaubaya sayo edi di ko makikilala angmisis ko!”

“so Dave may utang na loob ka kay Matt ko huh!”

DAPHNEY’S POV

Ang dami pala sa aking fake ngayon ko lang arealize.. fake boy friend fake family fake best friend at fake parents.. pero di namanmahalaga kungfake sila at di original.. kung counterfeit man sila , di naman yun yung pangkalahatang measurement ng isang bagay. Iyon ay kung papaano mo pahahalagahan at ituturin na totoo. Masuwerte pa rin ako sobra sobra..

“ang ganda ng sister ko!”

“charot ka kuya!”

“hmmmh… inggit ako syo naka barongako ah gusto ko ehmaid of honor naagaw ng ntermetidang Monique nay un!!”

“Reign naman akala ko ba okay na tayo!” napamaang yung mukha ni Monique na nagaayosng belo ko.

“joke lang naman itong girlalush na to din a mabiro, oh tara na at baka mawala pa bigla nag groom mo!”

Sobrang saya ng feeling ko habang lumalakad sa altar. Yug alam mo na pagkarating mo sa dulo nun eh yung taong mahal mo yung naghihintay say o.. yu susumpa kayo sa Diyos na forever kayo…

 

“I, Matt Buncio, take you, Daphney Ysabelle Gonzalo, to be my wedded wife. With deepest joy I receive you into my life that together we may be one. As is Christ to His body, the church, so I will be to you a loving and faithful husband. Always will I perform my headship over you even as Christ does over me, knowing that His Lordship is one of the holiest desires for my life. I promise you my deepest love, my fullest devotion, my tenderest care. I promise I will live first unto God rather than others or even you. I promise that I will lead our lives into a life of faith and hope in Christ Jesus. Ever honoring God's guidance by His spirit through the Word, And so throughout life, no matter what may lie ahead of us, I pledge to you my life as a loving and faithful husband.” Inanam naman ko pa ang bawat salita na sinasabi niya I know totoo ang lahat ng to…

“I, Daphney Ysabelle Gonzalo-Buncio, take you, Matt Buncio, to be my wedded husband. With deepest joy I come into my new life with you. As you have pledged to me your life and love, so I too happily give you my life, and in confidence submit myself to your headship as to the Lord. As is the church in her relationship to Christ, so I will be to you. _____, I will live first unto our God and then unto you, loving you, obeying you, caring for you and ever seeking to please you. God has prepared me for you and so I will ever strengthen, help, comfort, and encourage you. Therefore, throughout life, no matter what may be ahead of us, I pledge to you my life as an obedient and faithful wife.”

“Daph, masyado kang excited di ka pa misis!” oo nga nao nakakahiya perookay langasaya pa rin ako at wala silang pakealam sa kung ano mang trip ko sa buhay…

TILL DEATH DO US PART…….

CHAPTER 20

MATT''S POV

 

Natapos ang kasal. sobrang saya naming dalawa it's like we own the universe na

kami na yungdalawan taong satisfy na satisfy...

 

"pupunta tayo ng Boracay? Matt, nagbibiro ka ba?"

 

"nope, yes we are really going!"

 

"tara na tara ng magempake at pumunta dun!" masaya ako at excited na excited talaga siya..

 

nang dumating kami sa Boracay kumuha kami ng isang cottage..

 

"I can die today!"

 

"shut up Matt I’ll kill you  if will say that again!”

 

“sorry!” kiniss ko siya. Tapos agad siyangtumingin sa banana boat

 

“sakay  tayo dun oh sa saging!”

 

“sa tingin mo destiny talaga tayo?”

 

'‘no doubts tayo parin oh hanggang sa huli…”

 

Sumakay kami sa banana boat .. masaya ang sumakay dun habang kasama mo sa alon ang pinakamamahal mo..

 

Mga after 5 days pauw na rinkami sumakayna kami ng eroplano……..

 

DAPHNEY’S POV

 

Masakit pa rin ang ulo ko I can’t see… anongnangyari nakhiga ata ako.. kahit anong pilit ko di ako makakita ang alam ko kasama ko si Matt nasa eroplano at pareho kaming masaya…

 

“asan si Matt?” I cried for hep “bakit di ako makakita?”

 

May yumakap sa akinpero di yun si Matt I can feel it she or he is not Matt

 

“anak,  di natagpuan ang katawan niya sa eroplano patay na siya!”

Nananaginip lang ako dib a/ hindi no di siya patay.. bigsabihinmay plane crash..

 

Okay lang mabulag ako forever but he’s notdead … no!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! I can’t live without him, can somebody wake me up? Please please..

 

Tumutulo na ang luha ko…

 

Asan ka Matt di ba andtoka langnatutulog lang ako? Di ba? Di ba? I can’t see I can’t walk dahil madadapa’t madadapa ako.. di ako akapagsalita ngayon nashock ba ako? O pinipigilan ko angsarili kong magsalita….

 

Please itigil niyo na ang kalokohang to please lang .. ayoko na, di ako mahilig sa ganitong biro maawa na kayo sa akin…

 

:(

EPILOGUE

dahil talagang nakalimutan ko yung epilogue ito na talaga yun... naalala ko lang yung epilogue nung accidentally nabura ko yung book  2..... kaya ito magbababgo na naman ng plot.... mahirap kyanag magisip lalo na at bad trip inaasar kasi nila ako ngmataba.... MIYUKI TABA daw.... hmp... hindi naman Miyuki ang name ko. (bagong author’s note: oo nga pala pumayat nga pala ako and Hahaha 40 kilos na lang ako eh dati 47… saan ka pa?)

ito na xia....

 

EPILOGUE......

 

Akala ko kalokohan lang ang lahat, akala ko nanaginip lang ako pero hindi pala.... Pgakatapos ng operasyon at ng muli akong makakita nalinawan na sa akin ang lahat...

 

sana di na lanag ako nakakita... sana nabulag na lang ako .... o di kaya pinakamaganda sa lahat namatay na lang ako ng kasama niya...

 

I might lose hope malapit na.... ALMOST na nga eh, ni di ko naabutan ang libingniya ni di ko nasilayan ang mukha niya bago tuluyang lumubog siya sa lupa... marami kaong pinanghihinayangan pero wala akong maisip sisihin kundi.....

 

ANG SARILI KO...

 

kung pinabayaan ko siyang hindi na lang ako pakasalan hindi mangyayari 'to ... Bakit ba di ako pwedeng maging masaya...

 

PEke na ang lahat... at ang kaisa isang tunay naging peke na rin....

 

"Oh Daph san ka pupunta?"

 

"Kuya Reign, magpapahangin lang ako sa labas!"

 

"sasamahan na kita!"

 

"Huwag na okay lang ako mamaya  aalis na rin naman tayo dito sa ospital eh!"

 

"Bka samain ka dun, sure ka okay ka lang?"

 

"bakit ba ang kulit mo sabi ng okay lang ako eh... ano ba at kailangana mong makealam sa buhay ko!"

 

"Daph..."

 

"Sorry kuya sorry talga!"

 

Hindi ko mapiligilang hindi umakyat sa pinakmatas na palapagng gusali at iyon ay ang ROOFTOP...

 

ano pang silbi ko kung lahat sil masaya na?

 

wala na di ba?

 

"Matt nararamdaman ko malapit na kao sayo sobrang lapit na talaga hintayin mo ko huh?" parang nakikipagusap lang ako sa hangin pero ramdam ko andito siya... mlapit lang iya sa kain... hihintayin niya ako...

 

"Matt antayin mo ko huh? kundi magtatampo na ko sayo!"

 

5

 

 

4

 

 

3

 

 

2

 

 

1

ALL RIGHTS RESERVED 2011-2012

Salamuch nga pala sa inyong pagbabasa kahit maraming typo errors ‘to. At kung may problema pang iba regarding sa story na ‘to. Just Pm me and I hope you will also read the book two. I’m not the best author that you can have but maybe I am the one who can share my talents disregarding the bad reviews that you can give me… hala nose blees na aketch…

TO GOD BE THE GLORY 