Downloaded from KitabYurdu org
|
| OV QANUNU
Canavar balası sürətlə böyüyürdü. İki gün dincəldikdən sonra yenə səyahətə çıxdı. Bu dəfəki səyahəti zamanı həmin ana gəlinciyin balasma rast gəldi. Canavar balası bu cumbulu gəlinciyi də parçalayıb yedi. O, artıq fəndgir olmuşdu. Yorulanda mağaranın yolunu tapıb ora gedir, uzanıb yatırdı. Beləcə, o, hər gün gəzintiyə çıxırdı, hər dəfə də daha uzaq-uzaq yerləri gəzib dolaşırdı. Canavar balası öz gücünü və zəif cəhətlərini ölçüb- biçməyə başlamışdı. Artıq harda, necə cəsurluq göstərməyi, nə vaxt ehtiyatla hərəkət etməyi öyrənmişdi. Təcrübə öz sözünü demişdi: gərək həmişə ehtiyatını saxlayasan. Öz gücünə güvənmək, hiddət və ehtiras əmr edəndə, əlbəttə, müstəsna hallara yol vermək olar. Qalan bütün hallarda ehtiyatı eldən vermək olmazdı. Kəkliklərlə qarşılaşanda canavar balası xalis şeytana dönmüşdü. Bir dəfə küknar ağaclarının qurumuş kötükləri arasında downloaded from KitabYurdu.org 92 sincaba rast gəldi. O, sincabın çığırtısına hiddətlənib uladı. Quşların yalnız bu növü onun bumunu möhkəmcə dimdik- ləmişdi və bu, həmişə onu qəzəbləndirir, özündən çıxarırdı. Lakin hərdən elə olurdu ki, canavar balası quşlan heç vecinə almırdı. Bu, çox vaxt başqa vəhşilər tərəfindən hücum təhlükəsi olanda baş verirdi. Axı, həmin vəhşilər də onun kimi şikar axtarırdılar. Canavar balası qanalı da unutmamışdı. Qartalın otların üstünə düşən kölgəsini görən kimi o dəqiqə kolluğun içinə girib gizlənirdi. Onun yerişi düzəlmişdi. Daha ayaqları dolaşmırdı. Canavar balası anasının yüngül, səssiz yerişlərini, ildırım sürətini götürmüşdü. Yeddi kəklik balası və cumbulu gəlincikdən sonra elə bil ov sandan bəxti bağlanmışdı. Qa- marladığı ov bunlardan ibarət olmuşdu. Vəssalam. Lakin öldürmək, parçalamaq ehtirası günbəgün artırdı. Onun gəlişini çığırtısı ilə meşənin bütün sakinlərinə bildirən sincabı necə olur-olsun cənginə keçirməyə çalışırdı. Amma sincab da sincab idi. Quş yüngüllüyü ilə ağaclara dırmaşırdı. Canavar balası xəlvətcə ona tərəf sürünüb, onu qəflətən yerdə qamarlamalı idi. Bala öz anasına böyük hörmət bəsləyirdi. Ana canavar isə cənginə ət keçirən kimi oğlunun payını da gətirməyi unutmurdu. Axı, o, heç nədən qorxmurdu, güclü idi. downloaded from KitabYurdu.org 93 Canavar balası hardan biləydi ki, bu qorxmazlıq təcrübə ilə gücün məhsuludur. Ona elə gəlirdi ki, anasını qorxmaz edən yalnız gücdür, qüvvətdir. Bəli, anası onun üçün güc- qüvvət rəmzi idi. O, böyüyə-böyüyə bu gücü daha çox hiss etməyə başladı. Bu güc anasının cəza tədbirlərində — dişləklərində, burun zərbələrində getdikcə şiddətlənirdi. Bu cəzalar anaya hörməti təhrik edirdi. Canavar balası böyüdükcə ana canavarın da rəftarı sərtləşirdi. Ana oğlundan itaətkarlıq tələb edirdi. Aclıq yenə də başlandı. Sanki elə indi canavar balası aclığın əsl məşəqqətini dərk etdi. Ov axtarmaqdan anası tamam əriyib çöpə dönmüşdü. Vaxtının çoxunu uğursuz ovda keçirən ana canavar mağaraya çox gec-gec gəlirdi. Bu dəfə aclıq uzun sürmədi, amma yaman şiddətli keçdi. Canavar balası bir damcı da olsun ana südü əmə bilmirdi, yemək də yox idi. Əvvəllər belə deyildi. Canavar balası ova çıxanda sadəcə olaraq əylənirdi. İndi isə ova yaman girişmişdi. Ancaq girinə bir şey keçirə bilmirdi. Bu da vardı ki, bütün bu uğursuzluqlar da canavar balasına çox şey öyrədirdi. O, inkişaf edirdi. Əvvəlcə böyük bir cəhdlə vəhşi sincabın hərəkətlərini öyrəndi. Sincabı qəflətən ələ keçirməyə can atdı. Canavar balası səhra siçanlarını da yaddan çıxarmırdı, onların izinə düşüb yuvalarını qazır, sonra yeyirdi. İndi o, ağacdələnlər və başqa quşlar downloaded from KitabYurdu.org 94 haqqında o qədər təzə şeylər bilirdi ki... Elə bir gün gəldi ki, canavar balası torpağın üstünə düşən qartal kölgəsindən daha qorxmadı. O, yekəlmişdi. Güclü və təcrübəli olmuşdu. Özünə inanırdı. Bundan başqa, aclıq onu amansız etmişdi. İndi o, düzəndə oturub qartalın ona tərəf enməsini gözləyirdi, yuxarıda, mavi səmada, onun başı üstündə ov uçurdu. Və o, bu ovu həsrətlə süzürdü! Qartal döyüşə girmirdi. Canavar balası isə cəngəlliyə girib aclıq və qüssədən yazıq-yazıq zingildədi. Nəhayət, aclıq qurtardı. Ana evə yemək gətirdi. Bu ət əvvəlki ətlərdən deyildi. Bu, vaşaq balasının əti idi və ətin hamısını oğlu üçün gətirmişdi. Ana canavar vaşaq balalarının hamısını təpişdirmiş, qarnını doydurmuşdu. Balasından xəbərsiz ana qorxulu bir iş görmüşdü. Canavar balası bircə şeyi bilirdi. Yumşaq dərili cavan vaşaq - ətdir. O, əti ləzzətlə yedi. Qamı tox olan canavar balası anası ilə yanaşı yuxuya getdi. Birdən anasının nəriltisi onu oyatdı. Canavar balası ömründə belə dəhşətli səs eşitməmişdi. Bəlkə də anası ömründə birinci dəfə idi ki, belə dəhşətli səs çıxarırdı. Əlbəttə, səbəb vardı və bu səbəbi anadan savayı heç kəs bilmirdi. Vaşaq balalarım məhv edib yeyən cəzasız qalmır. Mağaranın içinə düşən günəş şüalarının işığında downloaded from KitabYurdu.org 95 canavar balası ana vaşağı gördü. Ana vaşaq mağarının ağzında oturmuşdu. Canavar balası irəli cummaq istədi. Amma anası onu geri itələdi, O, nərə çəkib, anasının yanında durdu. Mağaranın giriş yolu dar idi. Vaşaq içəri keçə bilmirdi. Buna görə də ana vaşaq mağaranın içinə tərəf süründü. Ana canavar rəqibin üstünə şığıdı, onu altına basdı. Bu əlbəyaxadan bala canavar duruxmuşdu. Yalnız nərilti, fınxırtı və qulaqbatırıcı vəngilti səsləri eşidirdi. İki vəhşi boğuşurdu. Vaşaq canavarı dişləri ilə, caynaqlan ilə yırtırdı. Ana canavar isə yalnız dişlərini işə salmışdı. Bunu görən canavar balası da vaşağm üstünə cumdu. Quduz bir nərə çəkib onun dal ayaqlarından yapışdı. Bütün bədəninin ağırlığını vaşağın üstünə saldı. O, bununla vaşağın hərəkətlərinə mane olur, anasına kömək edirdi. Mübarizə dəhşətli bir mənzərə almışdı. Boğuşan vəhşilər bala canavarın üstünə çıxmışdılar. O, isə dişləyirdi. Bu vaxt ana vəhşilər aralandılar. Vaşaq qüvvətli pəncəsi ilə canavar balasına zərbə endirdi. Canavar balasının çiyni sümüklərinə kimi cırıldı, o, divarın dibinə düşdü. Boğuşan vəhşilərin nəriltisinə məzlum bir səs də qarışdı: canavar balası ağlayırdı. Döyüş uzun çəkdi. Bu müddətdə canavar balası da zarıltısını kəsib cürətlənmişdi. O, döyüşün axırına yaxın yenə vaşağın dal ayaqlarından yapışdı. Qəzəblə downloaded from KitabYurdu.org 96 nərildəməyə başladı. Vaşaq öldü. Elə ana canavar da aldığı dəhşətli yaralardan yarımcan olmuşdu. Ana balasının yaralı çiynini yalamaq istədi. Amma çoxlu qan itirmiş, heydən düşmüşdü. O, bütün günü və gecəni öldürülmüş düş- məninin yanında uzanıb hərəkətsiz qaldı. Bir həftədən sonra su içmək üçün ana canavar mağaradan çıxdı. Ayaqlarını güclə dartırdı. Bütün bədəni ağrıyırdı. Vaşağı yeyib qurtardılar. Ana canavarın yaraları sağaldı. O, yenidən ova çıxa bilərdi. Amma canavar balasının çiyni hələ də incidirdi. O, uzun müddət axsaya- axsaya gəzdi. İndi canavar balası özünə daha çox güvənirdi. O, bir şeyi dəqiq müəyyənləşdirmişdi: həyat çox sərtdir. Canavar balası dəhşətli bir döyüşdə iştirak etmiş, düşmən bədəninə diş vurmuş, özü isə salamat qal- mışdı. Bu onu ürəkləndirmişdi. Vəhşi balasının içində əvvəllər olmayan lovğalıq əmələ gəlmişdi. Daha xırda vəhşilərdən qorxmurdu. Ancaq naməlum bir hiss bütün dəhşətləri və sirləri ilə ondan əl çəkmirdi. Artıq ana-bala ova birgə çıxırdılar. Canavar balası anasının quşları necə tutmasını dəfələrlə görmüşdü. Özü də ondan geri qalmırdı. Beləliklə, dumanlı da olsa, canavar balası ov qanununa yiyələnmişdi. Ona elə gəlirdi ki, həyatda iki nəsil mövcuddur. Bunlardan birincisi, öz downloaded from KitabYurdu.org 97 nəslidir, o biri isə özgədir. Birincilərə, əlbəttə, anası ilə özü aiddir. İkincilərə isə, hərəkətdə olan, bütün yerdə qalan varlıqlar. Əlbəttə, ikincilərin də hamısı bir deyil. Onlar da iki yerə ayrılır: xırda vəhşilər və məzlumlar. Elə vəhşilər var ki, onları canavar nəslindən olan vəhşilər yeyir. Düşmənlər də mövcuddur. Onlar da canavar nəslindən olanları parçalayıb yeyir, yaxud da əksinə, özləri onların cənginə keçirlər. Dünyanın bütün canlıları iki yerə bölünürlər: yeyənlər və yeyilənlər. Qanun isə belə deyirdi: ye, yeməsən sənin özünü yeyəcəklər! Əlbəttə, canavar balası bu qanunu tam və dəqiq anlamırdı. Və bundan nəticə çıxarmağa da çalışmırdı. Qanun haqqında düşünməsə də qanunun hökmü ilə yaşayırdı. Bu qanunun hökmünü hər yerdə, hər an duyurdu. O, kəklik balalarını yemişdi. Qartal da ana kəkliyi yedi. Hələ üstəlik onu da yemək istəyirdi. Sonralar, canavar balası böyüdükcə qartalı qamarlamaq istəyirdi. Sonra balaca vaşağı yedi. Ana vaşaq öldürülməsəydi, bəlkə də canavar balasının özünü yeyəcəkdi. Beləcə, yehaye dünyası idi və canavar balasını əhatə edən canlılar bu qanunun hökmü ilə hərəkət edir, yaşayırdılar, O da bu qanunun xırda bir hissəciyi idi. O, yırtıcıydı, ət yeyirdi. Bəzən bu “ətlər” ondan qaçır, göyə uçur, ağaclara dırmaşır, qumun içində gizlənir, yaxud da çəkinmədən onunla döyüşə girirdilər. downloaded from KitabYurdu.org 98 Bəzən də o, bu “ətlərdən” qorxub aradan çıxmağa məcbur olurdu. İnsan kimi düşünsəydi, canavar balası, yəqin ki, bu nəticəyə gələrdi: həyat - doyunca yemək üçün ehtirasdır, dünya isə səhnədir. Bu səhnədə doymağa can atan adamlar bir-biri ilə mübarizə aparır, vuruşur, bir-birini təqib edirlər. Onlar bir-birləri üçün yemək əldə edir, hətta bir-birini yeyirlər. Səhnədə qanlar tökülür, orada başdan-ayağadək amansızlıq hökm sürür. Bir sözlə, həyat meydanı qarmaqarışıqlıqla, təsadüflərlə doludur. Amma canavar balası insan kimi düşünə bilməzdi. Onun nəticə çıxarmaq qabiliyyəti də yox idi. O, yalnız bir məqsəd haqqında düşünür, bu məqsədə də nail olurdu. Onun həyatında ov qanunundan başqa, ikinci dərəcəli qanunlar da vardı. Bu qanunları da bilmək lazım idi. Bu qanunları öyrənmək, onlara tabe olmaq lazımdır. Dünya gözlənilməz şeylərlə doluydu. Canavar balasının içində qaynayan həyat, bütün vücudunu tərpədən qüvvələr onun üçün əbədi səadət mənbəyi idi. Ov təqib etmək, onu qamarlayıb yeməkdən ləzzətli şey ola bilməzdi. Şiddətli döyüşlər ona ilham verirdi. Belə vaxtlarda, hətta o naməlum hissin bütün dəhşətləri və sirləri də yaddan çıxırdı. Bütün bunlardan başqa, onunçün həyatda çoxlu xoş duyğular da vardı. Məsələn, tox qarınla günün altında downloaded from KitabYurdu.org 99 tənbəl-tənbəl mürgü döymək. Bu xoş duyğu ona cəsarətinə və zəhmətinə görə verilən mükafat idi. O, məşəqqətli əməyinin sevincini dadırdı. Beləcə, canavar balası onu bürümüş bu ədavətli, davakar mühitlə dostcasına yaşayırdı. O, güclü idi, xoşbəxt idi, özünə inanırdı... Yüklə Dostları ilə paylaş:
|