Dr. Recep Albayrak Türklerin İranı

çeĥmaq/ çexmaq: Çakmak.

çekme: Çizme.

çeküş: Çekiç.

çelEbi: ÇelEbi.

çepev: Soygun, yağma, talan. Bkz.→çapavul

-çı, çi: İsimden isim ve sıfat türeten ek.. TeMaŞaçî; çayçî; çerağçî; duruşkeçî/ faytoncu; sûrçî/ sürücü; başmagçî, gapuçî

çiçek: 1.Çiçek, gül. 2.Ben. 3.Çiçek hastalığı.

çolaq: Çolak.

çomaq: Uzun ve kalın sopa, gürz.

çöl: İnsanın yaşamadığı susuz ve bitkisiz düzlük, biyAbân, çöl.

çubukçubaşi: (çubukçu+başi) Şah, padişah, han, vali ve beyler ile bunların hanımlarına tütün çubuğu hazırlayan kişi.
D

dağ-I: Dağ.

dağ-II: Mühür, Âlâmet.

dalan: Büyük bahçe girişi.

daruğa: Eski dönemde her sınıf ve grubun büyüğü bu sıfatla anılırdı. Daha sonraları başkenti yöneten kişi için kullanılmaya başladı.

degnek: Değnek.

dilmac: Tercüman, çevirmen.

direk: Direk.

dişleme: Çay içme usulü, kırtlama.

duruşkaçî: (R+T) Faytoncu.

dügme: Düğme.

düşek: Döşek.
E

efendi: (Aslı Yunanca) Efendi, ağa, bey.

él/ il: İl, ulus.

élçi/ ilçi: Elçi.

elek: Elek.

elcamişi/ olcamışı: 1.Savaş ganimeti. 2.Soygun.

emzik: Emzik.

enaka/ aneke/ anaka: Sütanne.

erg/ erk: 1.Müstahkem kale. 2.Erk, yönetim gücü, yönetim merkezi.

eşek/ eşşek/ éşek: Merkep, eşek.

eşik ağası/ éşik ağası: Safevi ve Kacar dönemleri saray unvanlarından, hâcib; vali, vezir; teşrifat/ protokolu düzenleyen vezir.

eşik-hana/ éşik-hane: (T-F) Kacar dönemi Saltanat Teşrifât İdaresi.