-uh, ruh, -muh, -ah: Kafkas dillerine ait, Farsça “-ân”, Türkçe “-lar, -ler” anlamlı toponim ekleri: Anıh, Gandah, Gatah, Halıh.
Urmi/ Urumi/ Urumiye/ Rızaiye: Kentin eski unvanı “Dar’ün-Neşat”tır. (Kara-Koyunlu ve Kacar dönemleri)
ulyâ: Genellikle yerleşim birimlerinin sonuna gelir. Arapça “yukarı ve üst” anlamındadır. Bir yerleşim biriminin, diğerine göre yukarıda veya üstte olduğunu ifade eder.
Ustaclu/ Ustacalu/ Usta-Hacılu: Ustaclu tayfası, Anadolu’nun; Sivas, Amasya, Tokat ve Kırşehir bölgelerinde Ulu-Yorük adı altında yaşarken, Şeyh Cüneyd ve Şeyh Haydar’a bağlanarak, Safevi devletinin kuruluşuna katkı sağlamıştır. Ustaclular, İran topraklarının tamamına yayılmakla beraber Azerbaycan, Kirman ve Kürdistan’da yoğunlaşmışlardır. Ustaclular Şamlu, Zülkadir (Dulkadar), Rumlu ve Tekelular gibi Kızılbaş tayfalarındadır. Ustaclular, daha sonra Kacar tayfalarına dâhil oldular. Bugün Kürdistan’da yaşayan Gelbağiler, Ustaclu tayfasının bir koludurlar. Zamanla Kürtçe-Türkçe karışımı bir dil kullanmaya başladılar. Zülkadir’in doğru söylenişi “Dulkadar”dır. “Dulka”kelimesi Moğolca “miğfer” demektir.
