Dr. Recep Albayrak Türklerin İranı

eşik-hana/ éşik-hane: (T-F) Kacar dönemi Saltanat Teşrifât İdaresi.

Etrak: “Türk”ün çoğulu. Türk→ Etrak

evoğlu: (Safevi dönemi) İçoğlan.

eyağ: Bkz.→ayağ/ ayag

éynaq: Ara bozucu, lâf taşıyıcı, dedikoducu.

ezgil: Muşmula.
F

ferraşbaşı: (A+T) Yüzbaşı.
G

gab/ qab: Kenarlı büyük tabak.

qabaq/ qapuq: Kabak.

gablama/ qablama: Sini, tepsi.

gaç/ qaç: 1.Karpuz veya kavun dilimi. 2.Türkiye Türkçesi’nde tike, parça veya herhangi bir şeyden bikaç adet parça.

gaçag/ qaçaq: 1.El çabukluğu ile yapılan iş. 2.Yasal gümrük vergileri ödenmeden getirilmiş mal, kaçak.

gaçakçi: Kaçakçılık yapan, kaçakçı.

gahveçî/ qahveçî: Kahveci.

Kale begi: Kale muhafızı.

galaçu/ qalaçu: Su veya şarap içilen deri kap.

gamlaş: Boş lâf.

galpag/ qalpaq: Kalpak.

galtag: Kuskunsuz eyer, kaltak.

gamçı/ qamçı: Kırbaç, kamçı.

gapu/ qapu/ kapu: Büyük kapı, kapı.

gapuçı: Derbân, kapıcı.

gapug/ qapuq: 1.Dar ağacı. 2.Atlı okçuların hedef olarak kullandığı, ucuna halka takılıp yere sabitlenmış sırığımsı uzun direk.

gara/ qara: 1.Kara, siyah. 2.İri, büyük.

garaca: Tanelerin kararması şeklinde görülen bir buğday hastalığı.

garaçor/ garaçolu/ garaçoRi: Kılıç, uzun kılıç.

garagîle/ qaragil: Salkımlı siyah veya kırmızı ekşi meyvesi olan bir bitki.

gara keher/ qara keher: Tüyleri koyu kahveye çalan at.

garaney: Neye benzer bir müzik aleti.

garatikan: Kara diken.