oymak: Cemaat ile oba arasındaki aşiret yapılanması. Amcalar, dayılar, kuzenlerden oluşan birbirleri ile akraba olan geniş topluluk. Oymaq/ oymak hakkında bkz.→Farsça’ya Geçmiş Türkçe Kelimelere Örnekler Ö
özen: Çay, nehir.
P
pâîn: Genellikle yerleşim birimlerinin sonuna gelir. “Aşağı ve alt” anlamına gelir. Bir yerleşim biriminin, diğerine göre aşağıda veya altta olduğunu ifade eder.
Parsabad:Muğan kenti..
Payız: Sonbahar mevsimi.
Penahabad: Kafkasya’da Şeki-Şirvan arasında kale. (Safevi, Zend ve Kacar dönemleri)
peder: Baba.
Pehlevi: Bkz.→Bender Enzeli , Bender Pehlevi
Pehlevidej: Akkala kenti. (Gülistan BV)
penç: Beş rakamı.
peser/ püser: Oğlan, oğul, çocuk.
-peye, -yatag/ yatak, -gomer: 1.Mensubiyet bildirir: Fetelipeye, Melikpeye, Yanıqpeye, Güneypeye. 2.Sade ve düzeltme sıfatı, bunun yanı sıra keyfiyet, renk ve coğrafi yapıyı ifade eder: Sarıyataq, Ağyataq, Daşlıyataq, Pogosogomer.
pişnihâd etmek: Teklif etmek, önermek.
pol: Köprü.
polkovnik: Albay.
poşt: Arka, peş.
R
Ramser: Sahtser kenti. (Mazenderan BV)
rayon: İdari bölge, bir arazinin coğrafi, ekonomik vs. yönlerden tam bir birlik meydana getirdiği parçası.
Reşt: Kentin eski unvanı “Darül-Merz”dir. (Safevi, AfŞar, Zend ve Kacar dönemleri)
