Dırma'da mecburi ikamete tâbi tutuldu

Bibliyografya:

Sülemî. KitSbü't-Fütüvve (nşr. Süleyman Ateş), Ankara 1977; Kuşeyrî, er-Risâle, Kahire 1966, s. 321, 472-478; Herevf, Menâzil, tür.yer.; a.mlf.. Tabakât, s. 739; a.mlf., Fütüvuetnâme, Süley-maniye Ktp., Ayasofya, nr. 2049, vr. 149a-154b; Ebû Mansûr el-Abbâdî, ŞüftnSme (nşr. Gulâm Hüseyn-i Yûsufı], Tahran 1347 h§.; İbnü'1-Cev-zî, Telbîsü iblis, s. 398; İbnü'l-Arabî, ei-Fütü-hat, III, 231-235; Sa'dî-i Şîrâzî, Gülistan, Tah­ran 1369 hş., s. 123-159; Necmeddîn-i Dâye. Mirşâdü'l-'ibâd (nşr. M. Emîn Riyâhî), Beyrut 1405/1985, s. 260; Mevlânâ. Mesnevi, Tahran 1307, I, 210-215; İbn Teymiyye. Mecmû'u fe-t&üâ. I, 61, 157; XI, 82-102; İbn Kayyim el-Cev-ziyye. Medâricü's-sâliktn, Kahire 1403/1983, II, 353-365; İbnü'l-Hatîb, Rauzü't-ta'rîf (nşr. M. İbrahim el-Kettânî], Beyrut 1980, s. 475; Kal-kaşendî, Şubhu'l-acşâ (Şemseddin), XIII, 268-274; Ankaravı", Minhâcü'I -fukara. Bulak 1256, s. 182; Ebü'1-Alâ el-Afffî, et-Metâmiyye ve'ş-şûfiyye ve ehlü'lfütüvue, İskenderiye 1943; Ömer ed-Desükl, el-Fütüvve cinde'l-cArab, Ka­hire 1951; Ali Sâmî en-Neşşâr, Neş^etü'l-Tık-rfl-felsefî fil-İslâm, Kahire 1978. III, 403; Ab-dülhüseyin Zerrînkûb, Cüstücû der Taşavvuf-i Îr3n, Tahran 1367 hş., s. 335; Şeybî. eş-Ştta, I, 515; Schimmel, Tasavvufun Boyutları, s. 240-246; M. es-Saîd Abdölmö'min. "el-Fütüwetü'l-İslâmiyye ve'1-fütüvvetü'ş-Şafeviyye", el-Ki-tâbü't-Tizkârî li-nedveti'l-callâme Ebi'n-fiaşr, Kahire 1987, s. 341-371; Ahmed Emîn. "el-Fü­tüvve fi'1-İslâm", Mecelletü Külliyyeti'l-âdâb, VI, Bağdad 1942, s. 1-21; Habîb Zeyyât. "el-Fü­tüvve ve'1-fityân ve'1-fityâniyye", el-Meşnk, XLJ, Beyrut 1947, s. 477-483; Ahmed eş-Şe-rebâsî. "Hadîşü'l-fütüvve fi'1-Kur'ân", ME, XXVll/2 (1955), s. 133-138; Mustafa Cevâd, "el-Fütüvve ve atvâruhâ", MMİlr., VI (1958), s, 46-81; M. Receb el-Beyûmî, "Eşerü'l-fütüv-veti'l-İslâmiyye fi'1-hadâretil-insâniyye", ME, XXXVIII/8 119671, s. 816-822; Abdülhafîz el-Kar-n[, "el-Fütüvvetü'ş-şûfiyye", a.e., L/7 (1977), s, 1464-1471; Enverî Hamûdîel-Kaysî. "el-Fü-tüvve tetavvüren ve delâleten", MMİlr., XXX1V/ 3 (1983), s. 173-201; M. Mustafa el-Hilâlî, "el-Fütüvve ve'l-fürûsiyyetü'l-'Arabiyye ve'l-İslâmiyye", el-Mevrid, XII/4, Bağdad 1983, s. 23-43; Edîb Nâyif Ziyâb. "Cedelü'l-ezdâd fi'l-ahvâl ve'1-makâmâti'ş-şûfiyye", Dirâsât, XII]/ 4,'Amman 1986,3. 195-214.

Tarih. Fütüvvet kavramının tari­hî gelişimini ve evrimini iyi anlamak ve takip edebilmek İçin Câhiliye devrinde Arap toplumundaki fetâ tipinden İslâmî dönemde kurumlaşmış bir fütüvvet teş­kilâtına, bu teşkilâtın sofilikle birleşe­rek tasavvuff bir nitelik kazanmasına, bu noktadan sonra da esnaf kesimiyle kaynaşarak meslekî bir mahiyet alan Ahî-lik kurumuna dönüşmesine kadar uzanan süreci bir devamlılık olarak görmek ve birinden ötekine geçişin nasıl mey­dana geldiğini iyi belirlemek gerekir. Fü­tüvvet kurumunun,