Dış lastik bak lastik

dikenli salyangoz, Gastropoda (kanndan- ayaklılar) sınıfının Prosobranchia (önden- solungaçlılar) altsınıfının Muricidae familyasını oluşturan deniz salyangozlarının ortak adı. Kabuklarının üstü dikensi çıkıntılar ve kıvrımlarla pürüzlenmiş olan bu salyangozlar hemen hemen bütün denizlerde, en çok da tropik bölgelerde yaşar. Öbür yumuşakçaların kabuğunu delip yumuşak dokularını emerek beslenen dikenli salyangozların birçok türü, güneş ışıklarının etkisiyle erguvan rengine dönen san bir sıvı salgılar.

Familyanın en önemli cinsi olan Murexr'in tanınmış türlerinden, Akdeniz'de yaşayan M. brandaris, bir zamanlar çok değerli bir boyarmadde olan Sur firfirinin başlıca kaynağıydı. Aynı cinsin üyelerinden Venüs tarağı {M. Pecten), Güneydoğu Asya kıyılarında yaşayan, 15 cm uzunluğunda, beyaz ve uzun dikenli bir türdür.

Familyanın öbür cinsleri arasında, istiridye yataklarına dadanan Urosalpinx ve Oceneb- ra, güzel renkli kabuklarıyla koleksiyonları süsleyen Drupa ve Acanthina ile en küçük türleri içeren Nucella sayılabilir.

dikenli tel, çoğunlukla iki telin uzunlamasına birbiri üzerine sarılmasıyla oluşturulan ve üzerinde düzenli aralıklarla yerleştirilmiş telden dikenler bulunan çit teli. Teli tek ya da çift, yuvarlak, yarı yuvarlak ya da yassı olan, değişik çaplarda çok çeşitli dikenli tel türü vardır. Bükülmüş çift telli dikenli teller, daha sağlam, gerilmeye ve bükülme- ye karşı daha dayanıklıdır. Telin üzerine çoğunlukla 10-15 cm'lik aralıklarla takılan ve tek ya da çift telin sanlmasıyla (iki ya da üç uçlu) oluşturulan dikenlerin ucu,daha sivri çıkıntılar elde etmek amacıyla köşeli biçimde kesilmiştir.

İlk kez 1867'de ABD'de geliştirilen dikenli tel, 1874'te Illinois'daki De Kalb'da Joseph Glidden'm, bu türden telleri üretmeye yönelik kullanışlı bir makine geliştirmesiyle hızla yaygınlaştı.

dikenlikabak (Sechium edule), kabakgiller (Cucurbitaceae) familyasından çokyıllık,

Dikenlikabak (Sechium edule)

Eugene Belt - Shostal / EB Inc.

143 dikgen fonksiyon

sarılıcı bitki. Anayurdu Yenidünya'nın tropik bölgeleridir. Yenebilen meyveleri için bu yörelerde yaygın olarak tarımı yapılan dikenlikabak, ılıman iklim kuşağında da biryıllık bitki olarak yetiştirilir. Çok kısa sürede büyüyen bitkinin küçük, beyaz renkli çiçekleri ve armut biçiminde, üstü dikenli, yeşil ya da beyaz meyveleri vardır. Yaklaşık 7,5-10 cm uzunluğundaki, üstü oluklu ve tek tohumlu meyveler haşlanarak, kızartılarak ya da çiğ olarak, taze kök yumruları ise patates gibi pişirilerek yenir.