Dış lastik bak lastik

dişsiz balinalar bak. çubuklu balinalar

dişsizler bak. Edentata

Dithmarschen, Danca ditmarsken, Jut- land Yanmadasının batı kıyısında, Eider ve Elbe ırmaklan arasında yer alan bölge. Bugün Almanya'nın Schleswig-Holstein eyaleti içindedir. Tarihte adından ilk kez 9. yüzyılda söz edilen Dithmarschen, Elbe'nin kuzeyindeki üç Sakson bölgesinden biriydi. 1144'teki bir halk ayaklanmasında kontunun öldürülmesinden sonra bir süre Saksonya dükü ile çekişen Bremen başpiskoposunun yönetimine girdi. 1434'te bağlı papazlıkların oluşturduğu merkezî yargı organı, zamanla 48 naipten oluşan bir yönetime dönüştü ve 1447'de göreneğe dayalı yasalar yazıya geçirildi. 1473'te Kutsal Roma-Ger- men imparatoru III. Friedrich, Dithmar- schen'i Danimarka kralı I. Christian'a tımar olarak verdiyse de, Danimarka krallarının, bu topraklardan yararlanma girişimleri Hemmingstedt'te kötü bir yenilgiye uğramalarıyla noktalandı (Şubat 1500). 1580'de bölge krallığa bağlı Güney Dithmarschen ile düklüğe bağlı (Gottorp) Kuzey Dithmarschen olarak ikiye bölündü; 1773'te bütün bölge Danimarka kralının yönetimine geçtiğinde de bu yönetsel ayrım sürdü. Danimarka krallan altında yan bağımsız bir statüsü olan Dithmarschen, 1867'de Schles- wig ve Holstein ile birlikte Prusya'ya katıldı.

dithyrambos, Yunanistan'da İÖ 7. yüzyılda Şarap Tanrısı Dionysos onuruna yapılan şenliklerde, "şarap şimşeğiyle çarpılmış" birinin yönetiminde çalınıp söylenen doğaçlama şarkı. Apollon'un onuruna söylenen daha ağırbaşlı paian'm(*) karşıtıydı. İÖ 600 dolaylarında edebi bir tarz olarak belirmeye başladı; şair Arion'un(*) bu tarihte bu tür şarkılar yazdığı, bunları adlandırarak Korinthos'taki Dionysos Şenlikleri yarışmalarında resmen sunduğu kabul edilir. Şenliklerde 50 yetişkin erkek ve oğlan çocuğundan oluşan korolar kamış flütlerin eşliğinde Dionysos sunağı çevresinde dans ederek şarkı söyler, öndeyişi okuyan kişi de onları yönetirdi.

İÖ 6. yüzyıl sonlarında dithyrambos biı edebi tür olarak yerleşmişti. Bu türde yapıt verenlerin en ünlüsü Pindaros'un öğretmenlerinden olduğu söylenen Hermioneli La- sus'tu (d. y. 548). Dithyrambos'un altın çağı, genel olarak Yunan korolu lirik şiirinin doruğa ulaştığı döneme rastlar; Simoni- des, Pindaros ve Bakkhylides bu türde yapıtlar vermiştir. Simonides ile Pindaros' unkiler hakkında bilinenler azsa da Bakkhylides'in iki dithyrambos'unun tamamı, birkaçının da uzunca parçaları günümüze ulaşmıştır. Bakkhylides'in 18'inci Od'u, koro ile solocu arasında bir diyalog içermesi bakımından olağandışı bir örnektir. Anlatının dramatik etkisini artırmak yolundaki bu girişim, zamanla klasik dithyrambos'un yerini niçin daha canlı tragedya yöntemlerine bıraktığını açıklayabilir.

Dithyrambos şairleri İÖ 450'den başlayarak, gitgide daha şaşırtıcı dil ve müzik oyunlarına başvurdular. Sonunda türün adı eskiçağ eleştirmenlerinin gözünde "şişirilmiş," "abartılmış" anlamına gelmeye başladı.

Modern şiirde gerçek dithyrambos'lara ender rastlanır.