Dış lastik bak lastik

Dicynodon, Therapsida takımından soyu tükenmiş sürüngen cinsi. Bir zamanlar kara omurgalıları faunasında önemli bir yer tutan bu memelilere benzer sürüngenlerin

Dicynodon iskeleti

American Museum of Natural Hıstory. New York

fosillerine Afrika'nın güneyindeki Orta Geç Permiyen ile Asya'nın güneyi ve Avrupa'da- ki Geç Permiyen (Permiyen Dönem y. 280-225 milyon yıl önce) kayaçlarında rastlanır. Dicynodon'un kafatası, güçlü çene kaslarının bağlanmasına yarayan gelişmiş çıkıntılarla donatılmıştır ve gözlerin arkasındaki bölümü çok uzundur. Çenenin önündeki dişsiz, gagaya benzeyen oluşum ile çenenin geri kalan bölümleri büyük olasılıkla boynuzsu bir maddeyle örtülüydü. Bazı örneklerde görülen bir çift küçük köpekdi- şinin yalnızca erkeklere özgü olduğu sanılmaktadır. Büyük olasılıkla otçul olan bu hayvanların gövde yapıları sağlam, bacakları ile bu organları omurgaya bağlayan kemikleri güçlüdür.

Didakhe .(Yunancada "Öğreti"), on m havarİnİn öGretİsİ olarak da bilinir, günümüze ulaşan en eski kilise yönergesi. 2. yüzyılda Mısır'da ya da Suriye'de yazıldığı sanılır. On altı kısa bölümden oluşan kitapçıkta ahlak, etik, kilise uygulamaları ve isa'nın yeryüzüne ikinci kez geleceği inancı işlenir. Ayrıca kilise eğitimi ve kiliseye kabul konusunda genel bir program sunulur.

Bazı erken dönem Hıristiyan yazarları Didakhe'yi kutsal metinler arasında saydılar. Mısırlı yazarlar ve derlemeciler de 4. ve 5. yüzyılda Didakhe'den çok geniş alıntılara yer verdiler. Kaisareialı Eusebios Kilise Tarihi'nde (4. yy başı) Didakhe'den birçok bölüm aktardı. 4. yüzyılda kaleme alınan ve ilk kilise yasalarının bir derlemesi olan Apostolik Tüzükler'in 7. bölümü de bu kitap üzerine kurulmuştu. Metropolit Phi- lotheos Bryennios'un 1873'te İstanbul'da bulduğu, 1056 tarihli Yunanca bir Didakhe yazması 1883'te yayımlandı. Mısır'da Oksyrhynkhos'ta ortaya çıkarılan 4. yüzyıla ait Yunanca bir papirüs ile bugün British Museum'da yer alan 5. yüzyıla ait Kopt dilindeki bir papirüsün de bu kitabın bölümleri olduğu belirlendi, Didakhe bütünsel ve tutarlı bir yapıt değildir; çeşitli yörelerdeki Hıristiyan topluluklarında uzun süre kullanılarak yasa gücüne ulaşan kuralların bir derlemesidir. Daha önceki bazı yazılı kaynakların da kitabın hazırlanmasında kullanıldığı anlaşılmaktadır. Kitabı derleyenin kimliği bilinmemektedir.

Didakhe'nin 1. ve 6. bölümleri arasında yaşam ve ölüm üzerine ahlaki öğütler verilir. Vaftiz olmaya hazırlananlara yönelik bu dini bilgiler, Yahudiliğe özgü bir öğretim modelinin Hıristiyanlığa uyarlanışını yansıtır. 7. ve 15. bölümler arasında vaftiz, oruç, dua ve komünyon, gezgin resul ve yalvaçların nasıl karşılanıp sınanacağı, piskopos ve diyakozların atanması gibi konular tartışılır. 16. bölümde ise İsa'nın İkinci Gelişi'ni haber veren belirtiler işlenir.