divan sazı, Türk halk müziğinde bağlama ailesinden çalgıların meydan sazından sonra en büyük boylusu. Ortalama 75 cm'si sap, 45 cm'si tekne olmak üzere, toplam boyu 120 cm kadardır. Teknenin derinliği 25-26 cm, genişliği 22-23 cm kadar olur. Akordu, cura bağlamanınkinden (ya da daha yaygın adıyla bağlamanınkinden) bir oktav daha pes olduğundan davudi bir ses verir. İkişerli ya da üçerli üç takım tel takılır. Alttakiler la (110 frekanslı), ortadakiler onun dörtlüsü olan re, üsttekiler ise, alttakilerden dört derece daha pes olan mi sesine akortlanır. Günümüzde, uzunhavalardan önce yapılan doğaçlamalarda (açışlarda) kullanılan divan sazının, eskiden "çöğür" adıyla saray müzi ğinde de kullanıldığı sanılmaktadır.
divançe, küçük divan. Divançelerin düzeni de genellikle divanda olduğu gibi kaside, tarih (tarih düşürme), musammat, gazel ve kıta sırasını izler. Ama bir divançede bu bölümlerden en az biri eksik olur. Divançe belli türleri seven şairin bilinçli seçmesi olabildiği gibi, bir şairin divan dolduracak kadar şiir yazamadan ölmesi nedeniyle de oluşabilir. Divan edebiyatının ünlü şairi Figanî'nin (ö. 1532) divançesi bu türdendir. Ayrıca bak. divan.
divanhane, geniş anlamıyla hükümdann tahtının bulunduğu salon; daha dar anlamıy la Anadolu'nun bazı yörelerinde evin odala- nnın arasında, bazen bir yüzü bahçeye açık olarak düzenlenen büyük mekân. Ayrıca bak. sofa.
