Dua elm və qüdrət mənbəyi ilə möminin vasitəsi, çarəsizin pənahı, zəif və cahil insanın rabitəsidir. Bəşər Allahla ruhi rabitə qurmasa və mahiyyətcə ehtiyacsız olana ehtiyac bildirməsə, həyatda sərgərdan və aciz qalacaq, ömrü hədər gedəcəkdir: “(Ey Rəsulum) de: “Əgər duanız olmasa, Rəbbim sizə diqqət yetirməz!”1
Yolun aydınlaşması, karıxmadan və heyrətdən qurtulmaq
Dua insan üçün yolu aydınlaşdırır, onu karıxmadan və heyrətdən xilas edir. Bunlardan əlavə, dua, dinləyici və müraciət olunan tərəf üçün dua edənin zehnini aşkarlayır. Siz Allahla danışan bir şəxsin duasını eşitsəniz, onun duasından, onun istəyindən bu insanın necə insan olduğunu - kiçik, yaxud böyük olduğunu, sadəlöhv, yaxud uzaqgörən və böyük məqsədli olduğunu, mömin, yaxud tərəddüdlü olduğunu bilərsiniz. Dua qəribə bir şeydir. Erkən İslam tarixində hər yerdə dua var. Peyğəmbər (s) Bədr döyüşündə də, Ühüd döyüşündə də dua etdi. Yəni dua qələbə və məğlubiyyət tanımır. Dua - insanın Allahla rabitəsi və ona arxalanmasıdır. İnsan iqtidar zirvəsində olduqda da duaya möhtacdır. Allahla danışmalı və Allahdan istəməlidir. Quran bizim Peyğəmbərimizə (s) belə əmr edir: “Allahın yardımı və qələbə çatdıqda”, yəni Allahın köməyi çatdıqda və qələbə nəsib olduqda, “və insanların dəstə-dəstə Allahın dininə daxil olduğunu gördükdə” yəni xalqın dəstə-dəstə, qrup-qrup İslama daxil olduğunu gördükdə “Rəbbini həmdlə təqdis et və ondan bağışlanmaq istə!”1 Yəni bu sənin tövbənin başlanığıcıdır, Allah-Taalanın dərgahına ehtiyac bildirmənin əvvəlidir. Bizim xalqımız qələbə əldə etdikdə duadan əl çəkmədi. Görün bu gün bizim cəmiyyətimizdə Allaha dua və diqqət nə qədər çoxdur! Bizim qələbəmizin rəmzi də elə bunlardır.
