Edebiyatimizda balkan acilari hayriye Memoğlu-Süleymanoğlu Ankara-2009
Yüklə 0,78 Mb.
|
| Deliorman’da küçük bir köy var
O küçük köyde bir ev ağlıyor O evde çocuklar vardı cıvıl cıvıl O evin bahçesinde gelin gibi asmalar vardı İnsanları o evden kovulmadan önce. Şimdi küçük bir ev ağlıyor orada İlk karda oradan başlardı ilk iz okula İlk yağmurda oradan çıkardı çocuklar yollara İlk şarkılar oradan duyulurdu bayramlarda İnsanları o evden kovulmadan önce. Şimdi asmalar yorgun ve yalnız Sahibini bekleyen perdeler sessiz ve kederli Bahçede çiçeklerin boynu bükük Komşuya giden patikayı otlar bürümüş Kapıların, pencerelerin gözleri hep yollarda O ev gece gündüz ağlıyor şimdi.80 Şair Recep Uslu’nun Bir Köyüm Vardı adlı şiirini de okuyalım: Benim bir köyüm vardı Rodoplar’da At koşturmuş atalarım yaylasında Soğuk su temiz hava, şirin mi şirin Buradan alır ilk suyunu Arda. Benim bir köyüm vardı Rodoplar’da Bilinmez nasıl kurulmuş orada Kökleri gelir ta Osmanlı’dan İnsanı sevimli, dili tadında. Benim bir köyüm vardı Rodoplar’da Tutuklandı bulutlara kara kara Şimşek çaktı, gökyüzü gürledi Sanki kin yağdı öç alırcasına. Benim bir köyüm vardı Rodoplar’da İnsanları döndü çil yavrusuna Yıllar boyunca çektiği özlemi Mutluluğu buldu anavatanda. Benim bir köyüm vardı Rodoplar’da Kimse yaşamıyor artık orada Kalmadı köy diye taş üstüne taş Parçalandı kalbim yonga yonga81 Büyük göçte terk edilen köy manzarası şair Ömer Osman Erendoruk’un güçlü kalemiyle yazılmış Boş adlı şiirinde şöyle tasvir edilmekte: Kimlere söyleyeyim ağıtımı kimlere? Evler boş, avlular boş. Kuşlar da göçüp gitmiş kim bilir nerelere Dallar boş, yuvalar boş. ...................................................................... Koyun kuzu özlemi içinde çayır çimen Ağıl boş, meralar boş. Hani nerde öğrenci, hani nerde öğretmen? Okul boş, sıralar boş.82 Şairin Masal Gibi adlı şiirinde de bu duyguları okuyoruz: Köyüme vardım bu yaz yüreğimde acılar, Kocadüz’ü, Almacıkkaşı’nı diken almış. Amcalar, dayılar yok, yok yengeler, bacılar, Yollar insansız, çeşme susuzluktan bunalmış. Göçmen evleri bomboş, ağaçlar kuşsuz kalmış, Hazinlik sergiliyor suyu çekilen kuyu. Kimsesiz kocaların yürekleri yufkalmış, Yaşlı gözler terk etmiş gece bile uykuyu. Olcakderesi özler olmuş bir damla suyu, Elbasan çayı ıssız, derin kedere dalmış. Piremler suya hasret titreşiyor günboyu, Kavaklar etrafına silik gölgeler salmış.83 1989’un Büyük Göç’ü eski dostları da birbirinden ayırdı. Ali Bayram’ın dostsuz Yaşam adlı şiirinde gam var, keder var: Göç ettiler eski dostlar Arda kalan gözyaşı, gam Gönüllerde hasretlik var Zevk vermiyor dostsuz yaşam! Üzgün geçer dostsuz günler Anı oldu mutlu dünler, Ne bayramlar, ne düğünler Yüklə 0,78 Mb. Dostları ilə paylaş:
|