Okulumuzun edebiyat öğretmeni Ali ŞAHİN ve öğrencilerimizin katkılarıyla şiir ve kompozisyonlar hazırlanmıştır.
SUSMAYI ÖĞRENMEK Susmak… Söylemek istediğin o kadar çok şey varken susmak. Söylemen gerekenleri söylememek. Elinden gelen tek şey susmak. Susarken düşündüklerin aslında gözlerindeki o hüzünlü bakış. Susarken söylediklerin aslında gülerken kısılan gözlerin. Avaz avaz susarken söylemeye korktukların aslında dalıp gitmelerin. En yakınındakilere bile anlatamadıkların susuşların. Sustuklarından köşe bucak kaçarken seni hep bulması, tam kurtuldum derken bir katilin nefesini ensesinde hisseden bir insanın hissettiği gibi bir şey bu tam aklının ortasında beliriverir. Tam o sırada nefretle bakarsın herkese, kimseye güvenemezsin. Tam anlatacakken, tam konuşacakken kelepçeler ellerini bağlar, bağıramazsın. O düşünce çeker alır kalabalığın ortasından seni. Hep engeller hiç bırakmaz peşini. Mutluyken de onunlasın üzgünken de… Birileri var seni iten, konuşmanı istemeyen, sen konuşacaksın diye için için korkan birileri var. Senden dünü, bugünü ve yarını esirgeyen birileri var. Susmak sonbahar gibi… Geniş bir ormandaki tüm ağaçların yapraklarını dökmesi ve hepsinin çırılçıplak kalması gibi düşündüğün her şeyin bir anda yok olması, hayallerin yıkılması. Sevdiğin tüm duyguların bir anda yok olması ne kötü şeyler yaptırır insana…
Eğer en sevdiğin şarkı çaldığında gülümsemiyorsan sadece dalıp gidiyorsan uzaklara, birileri senin ellerini kollarını bağlamış demektir. Bu çok garip, tarifsiz, talihsiz bir durum. Rüzgarlı bir sonbahar gecesi bomboş sokakta seni adım adım yutan gri kaldırımlarda usulca ilerlerken sessizce söylediğin o şarkı senin sustuklarını anlatan.
İçinden konuşmak geliyorsa kimseyi, hiçbir şeyi umursamıyorsan artık tek istediğin konuşmak, haykırmaksa işte o an yapman gereken tek şey konuşurken susmak. İnsanlar seninle konuşurken içinde nelerin olduğunu anlamamalı. Kimse fark etmemeli sustuğunu. Bunu yapmayı öğrenmen gerek.
Susmayı öğrenmek büyük dert. Çıldırtır insanı, hüzünlendirir, gözlerini bağlar, ağzını kapar. Eğer tam olarak öğrendiysen susmayı, çığlıklarını bastırdıysan eğer, bir gece sabaha karşı bütün kapılarını kırıp yalnızlığını terk edeceksin. Özgür olmadığında insan yaşamıyor. Özgürlüğe koşacaksın büyük adımlarla…
