Editör Mehmet UÇgun inceleme Komisyonu

İrem Su ÖKTEN
10-F 842

GÜLÜMSE, ÇÜNKÜ HAYAT DEVAM EDİYOR…

Hepimizin en ihtiyaç duyduğu şey mutluluk olsa gerek. Ekmek kadar, su kadar mutluluğa ihtiyaç duyduğumuzu düşünüyorum. Hatta hayatta en kıymetli madenin mutluluk olduğu kanısındayım.

Tüm emeklerimiz, çabalarımız mutluluk için. Sadece kendi mutluluğumuza da önem vermeyiz. Bir anne baba neden çocuğuna sürekli derslerine çalışması, iyi bir üniversite kazanması konusunda nasihatler verir? Evladı ileride iyi bir hayat sürsün, mutlu olsun diye değil mi? Mutluluk bu kadar önemli olmasa neden böyle uğraş veririz ki? Bu nedenle mutluluğun en değerli elmaslardan, pırlantalardan daha kıymetli olduğunu düşünüyorum. Hava istediği kadar güzel olsun, kuşlar istediği kadar güzel ötsün, ağaçlar senin için dans etsin, meltem rüzgarları istediği kadar essin. Mutlu olmadıktan sonra değil dışarı çıkmak, perdeyi kaldırıp göz ucuyla bile bakar mıyız etrafa? Elbette ki hayır. Ama mutluyken öyle mi? Bir çabanız sonuç versin, bir azminiz gerçek olsun, özledikleriniz yanınıza gelsin. Bunu değişir misiniz milyonlara? Tabii ki hayır.
Her şeyden öte mutlu olmak için pozitif olmamız gerektiğine de fazlasıyla inanıyorum. Bardağın dolu tarafına bakılması gerektiğini düşünen insanlardan biriyim. Çoğu zaman karşımızdakini kırmamak için, hayır dememiz gereken yerde evet dediğimiz olmuştur. Hatta şu an başınızı sallayarak büyük bir coşkuyla bana onay verdiğinize de eminim; çünkü bu hatayı yapmayanımız yoktur. Karşımızdaki mutlu olsun diye kendi mutsuzluğumuzu ellerimizle inşa etmemiz, kendimize ve belki de çevremizdeki diğer insanlara da zarar verecektir.
Umuyorum ki benim gibi bardağın dolu tarafına bakar, hedeflerimizi elbette ki büyük tutup yalnız büyük hayallere ve imkânsız düşlere kapılmadan küçük şeylerden de mutlu olunabileceğini bilerek yeri geldiğinde hayır diyebilerek, şen kahkahalarla dolu en sevdiğimiz insanla beraber, en sevdiğimiz yerlerde, en sevdiklerimizle, en güzel amaçlarımızı gerçekleştirebilmenin verdiği mutlulukla dolu bir hayatımız olur. Hepimiz mutluluğu hak ediyoruz; çünkü gülmek hepimize çok yakışıyor arkadaşlar. MUTLULUKLA KALIN…


Zeynep Rengin ATEŞ
10/F 840


MUTLULUK

Aldığım her nefesteki oksijene karışıyordu mutluluk. O kadar gerekliydi ruhuma. Naneye dokunduğumda ellerimde kalan koku kadar ferah, günün ilk ışıkları kadar aydınlık..

İhtiyaç duyuyordum bu duyguya, bazen en yüksek dağın zirvesinde en uzakta, bazense aldığım nefes kadar yakında, çok yakında.. Bir tür bağımlılık sanki, hayattaki tek olması gereken şeymiş gibi. Elbette olmalıydı mutluluk her insanın içinde, her anın içinde, her hayatın içinde. En azından benim için böyleydi işte. Her anımda olmak zorundaydı. Yoksa nasıl başa çıkardım bu acıyla? Her şeyimi bir bir kaybederken; sağlığımı, arkadaşlarımı, özgüvenimi hatta saçlarımı... Kendimi kaybetmeme izin vermedi o bir iki gülücük. Hayatta kalmak için zorladı beni.

Kendimi ne kadar kötü hissetsem de beni ellerimden tutup yukarıya geçti. Düpedüz zorbalıktı bu. Ufacık bir gülümseme bile güçlü hissettiriyordu kendimi. Emindim güçsüz olduğuma ama bir türlü kabul edemiyordum. O kadar baskın bir enerji dokundu ki ruhuma, o kadar iyi hissediyordum ki kendimi gizli bir güç gibi. Belki de daha güçlü.

O kadar çok insan var ki gülmeyi, mutlu olmayı unutan… Ama ben hiç unutmadım. İstesem de unutamadım. Beni asla bırakmadı mutluluk, ben de onu. Sıkı sıkıya tutunduk birbirimize. Her zaman aşıktım bu duyguya, hala aşığım. Asla pişman etmedi beni. Şu an hayatımı borçluyum moral denen o şeye.

Asla unutmayacağım, terk etmeyeceğim her zaman yanımda; hava gibi, su gibi muhtaç olduğum mutluluk.

Ahsen TAŞ

10-F 262

OKULUMUZDA TİYATRO ETKİNLİĞİ

Okulumuzda tiyatro etkinlikleri edebiyat öğretmenimiz Mehmet YETİŞ yönetiminde gerçekleştirilmektedir.