EğİTİm seti 2018-2019 aylik plan yarim güNLÜk egiTİm akişi etkiNLİk plani

MOTOR GELİŞİMİ:

Kazanım 2. Denge hareketleri yapar.

Göstergeleri: Atlama, konma, başlama, durma ile ilgili denge hareketlerini yapar.

Kazanım 4. Küçük kas kullanımı gerektiren hareketleri yapar.

Göstergeleri: Kalemi doğru tutar, kalem kontrolünü sağlar, çizgileri istenilen nitelikte çizer.

ÖĞRENME SÜRECİ:

Öğretmen çocuklara bilmeceler sorar ardından bir masal okuyacağını söyler.Eline mnikbir tavşan kuklası alarak masalı okur.

Bilmeceler

Karşıdan baktım bir taş,

Yanına gittim

Dört ayak, bir baş.(Kaplumbağa)

Eli sırtında, ayağı karnında.

İzi yaldız, gözleri boynuz.(Salyangoz)

Altı kemer, üstü kemer,

Ara yerde buruşuk Ömer.(Kaplumbağa)

Kimdir karnında taşıyan,

Sonra doğuran seni

Ninni söyleyip uyutan,

Süt emzirip büyüten

Kimdir o evcilik oyununda

Hiç mızıkçılık etmeyen(Anne)

Özü tatlı,

Sözü tatlı.

Candan daha değerli.(Anne)
KÜÇÜK TAVŞAN

Uzak bir ülkede kocaman bir orman varmış. Bu ormanda ceylanlar, tilkiler, kaplumbağalar, karıncalar, kuşlar, kurtlar ve daha bir çok hayvan birarada yaşıyormuş. Bu ormanda yaşayan bir de küçük bir tavşan varmış. Küçük tavşan yapayalnızmış. Babasını avcılar avlamış, annesi ise hastalanmış ve ölmüş. Bundan dolayı Tavşancık yapayalnız kalmış.

“Herkesin annesi babası var, bir tek benim yok.” diye düşünüyormuş. Tam böyle üzgün üzgün ve ağlayarak ormanda dolaşırken küçük bir Ceylan onu görmüş.

– Neden ağlıyorsun, diye sormuş Ceylan.

– Herkesin annesi ve babası var, ama benim yok. Beni koruyacak, sevecek, sevgi ve merak ile gözlerime bakacak annem ve babam yok, diye cevap vermiş Tavşancık.

– Bu doğru değil. Benim de annem yok. Annem ben doğduğumda ölmüş. Ben de babamla yaşıyorum. İstersen bizimle beraber yaşayabilirsin, demiş küçük Ceylan.

– Teşekkür ederim, ama siz çok hızlı koşuyorsunuz. Ben sizinle yaşayamam, cevap vermiş Tavşancık ve yoluna devam etmiş.

Ormanda yürürken bir kaplumbağa görmüş. Kaplumbağa Tavşancığın ne kadar üzgün olduğunu fark etmiş. Merak edip nedenini sormuş:

– Neden o kadar üzgünsün?

– Yalnız olduğum için üzgünüm. Herkesin annesi ve babası var ama benim yok.

– Üzülme, benim de babam yok. Babamı kartallar yakalamış. O zamandan bu yana annem ile ikimiz yaşıyoruz. İstersen bizimle yaşayabilirsin - içtenlikle önermiş Küçük Kaplumbağa.

– Teşekkür ederim, ama siz çok yavaş hareket ediyorsunuz. Yine de teklifin için çok teşekkür ederim! demiş ve yoluna devam etmiş Tavşancık.

Birden bire ormanı bir telaş sarmış. Herkes bir tarafa kaçışıyor ve saklanmaya çalışıyormuş. Ormanda avcıların ve köpeklerin sesleri duyuluyormuş.

Küçük Tavşancık çok korkmuş. Nereye gideceğini, ne yapacağını bilemiyormuş, çünkü daha çok küçükmüş.

Tam o anda birileri ona sıkıca sarılmış ve üstünü kapatmış. Tavşancık güvende olduğunu hissetmiş. Avcılar ve köpekler oradan geçerken onu görememişler.

Ortalık sakinleştiğinde Küçük Tavşancık başını kaldırmış ve önünde ona bakan iki sımsıcak göz görmüş. Bu gözler ona gülümsüyor ve sevgiyle bakıyormuş.

Bu gözler büyük beyaz bir tavşanın gözleriymiş.

– Çok teşekkür ederim beni kurtardığın için, demiş küçük Tavşan.

- Bir şey değil. Avcılar ve köpekler seni yakalayacak diye çok korkmuştum, demiş büyük Beyaz Tavşan .

- Peki burada olduğumu nasıl anladın? Merakla sormuş Küçük Tavşan.

- Sen benim kalbimde büyüttüğüm küçük tavşansın. Ben de çoktandır seni arıyordum. Kuş arkadaşlarım var. Onlar seni Ceylan ve Kaplumbağa ile konuşurken duymuşlar. Ve benim aradığım tavşancığın sen olduğunu anlamışlar. Bana haber verdiler ve bende hemen koştum geldim. Tam zamanında gelmişim.

Küçük Tavşancığın üzüntüsü birden bire yok olmuş. Artık yalnız değilmiş. Onu seven, merak eden ve sevgiyle gözlerinin içine bakan biri varmış.

– Gerçekten mi? Beni mi arıyordun? Beni çok mu merak ettin? heyecanla sormuş Küçük Tavşan

– Evet, diye cevap vermiş Beyaz Tavşan. Anneni ve babanı kaybetmiş olabilirsin. Böyle şeyler herkesin başına gelebilir. Ama artık senin annen ben olmayı çok isterim.

Küçük Tavşancık çok sevinmiş, Beyaz Tavşanın onu köpeklerden ve avcılardan korumak için nasıl sıkıca sarıldığını anımsamış. Beyaz Tavşana “Anneciğim” diyerek sıkıca, sevgiyle sarılmış. Artık kendisini hiç yalnız hissetmiyormuş.

Beyaz Tavşan onun annesi olmuş ve onu besliyor, avcılardan, köpeklerden, tilkilerden… bütün tehlikelerden koruyormuş. Küçük Tavşancık da annesini çok seviyor ve ona elinden geldiği kadar yardım ediyormuş. İkisi beraber çok mutlu ve uzuuun yıllar yaşamışlar.