Birincisi: İmamın minbərdə oturduğu vaxtla namazı qılıb bitirdiyi vaxt arasında olan andır
عَنْ أَبِى بُرْدَةَ بْنِ أَبِى مُوسَى الأَشْعَرِىِّ قَالَ قَالَ لِى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ أَسَمِعْتَ أَبَاكَ يُحَدِّثُ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- فِى شَأْنِ سَاعَةِ الْجُمُعَةِ قَالَ قُلْتُ نَعَمْ سَمِعْتُهُ يَقُولُ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- يَقُولُ « هِىَ مَا بَيْنَ أَنْ يَجْلِسَ الإِمَامُ إِلَى أَنْ تُقْضَى الصَّلاَةُ ».
Əbu Burdə İbn Əbi Musa əl-Əşari, İbn Ömərin ona belə dediyi rəvayət olunur: “Atanın Peyğəmbərdən Cümə günündə olan o an barədə bir şey söylədiyini eşitdinmi?”. Dedi: “Bəli, onun belə dediyini eşitdim. Eşitdim ki, Peyğəmbər buyurdu: “O (an) imam minbərdə oturduğu vaxtla namaz bitənə qədər olan vaxt arasındadır”83.
