الذكر في المجلس
MƏCLİSİN ZİKRİ
عن ابن عمر قال: إِنْ كُنَّا لَنَعُدُّ لِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي الْمَجْلِسِ يَقُولُ )اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي( رَبِّ اغْفِرْ لِي وَتُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الْغَفُورُ مِائَةَ مَرَّةٍ) رب اغفر لي وتب على إنك أنت التواب الرحيم مائة مرة(قال الشيخ الألباني : صحيح
İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər bir məclisdən qalxmazdan öncə 100 dəfə: “Rabbiğfirliy Və Tub Aleyyə, İnnəkə Əntət Təvvabul Ğafur (Təvvəbur Rahim) – Ey Rəbbim! Məni bağışla, mənim tövbəmi qəbul et! Şübhəsiz ki, Sən Tövbələri qəbul edənsən, Bağışlayansan!”- dediyi sayılardı1200.
عن بن عمر قال سمعت النبي صلى الله عليه وسلم يستغفر الله في المجلس مائة مرة رَبِّ اغْفِرْ لِي ، وَتُبْ عَلَيَّ ، وَارْحَمْنِي ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ قال الشيخ الألباني : صحيح
Abdullah İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər məclisdə yüz dəfə: “Rabbiğfirliy Və Tub Aleyyə Vərhəmni İnnəkə Əntət Təvəbbur Rahim – Ey Rəbbim! Məni bağışla, mənim tövbəmi qəbul et, mənə rəhm et! Şübhəsiz ki, Sən Tövbələri qəbul edənsən, Bağışlayansan!”- deyərdi1201.
عن عائشة رضي الله عنها قالت صلى رسول الله صلى الله عليه وسلم الضحى ثم قال اللهم اغْفِرْ لِي ، وَتُبْ عَلَيَّ ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ حتى قالها مائة مرة. قال الشيخ الألباني : صحيح
Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbər duha namazını qıldıqdan sonra yüz dəfə: “Allahumməğfirliy Və Tub Aleyyə İnnəkə Əntət Təvəbbur Rahim – Allahım! Məni bağışla, mənim tövbəmi qəbul et! Şübhəsiz ki, Sən tövbələri qəbul Edənsən, Bağışlayansan!”- dedi1202.
وعن ابن عمر قال قلَّما كان رسول الله يقُومُ مِنْ مجلسٍ حتى يدعُوَ بهؤلاءِ الدعواتِ لأصحابِهِ: ((اللَّهُمَّ اقْسِمْ لَنَا مِنْ خَشْيَتِكَ مَا تَحُولُ بِهِ بَيْنَنَا وَبَيْنَ مَعَاصِيكَ ، وَمِنْ طَاعَتِكَ مَا تُبَلِّغُنَا بِهِ جَنَّتَكَ ، وَمِنَ الْيَقِينِ مَا تُهَوِّنُ بِهِ عَلَيْنَا مُصِيبَاتِ الدُّنْيَا ، اللَّهُمَّ مَتِّعْنَا بِأَسْمَاعِنَا ، وَأَبْصَارِنَا ، وَقُوَّتِنَا مَا أَحْيَيْتَنَا ، وَاجْعَلْهُ الْوَارِثَ مِنَّا ، وَاجْعَلْ ثَأْرَنَا عَلَى مَنْ ظَلَمَنَا ، وَانْصُرْنَا عَلَى مَنْ عَادَانَا ، وَلا تَجْعَلْ مُصِيبَتَنَا فِي دِينِنَا ، وَلا تَجْعَلِ الدُّنْيَا أَكْبَرَ هَمِّنَا ، وَلا مَبْلَغَ عِلْمِنَا ، وَلا تُسَلِّطْ عَلَيْنَا مَنْ لا يَرْحَمُنَا)) قال الشيخ الألباني : صحيح
İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər bir məclisdən qalxmamışdan öncə səhabələrinə bu duanı öydərdi: “Allahummə Əqsim Lənə Min Xaşitikə Mə Təhulu Bihi Bəynənə Və Bəynə Məasiykə Və Min Təatikə Mə Tubəlliğunə Bihi Cənnətəkə Və Minəl Yəqini Mə Tuhəvvinu Bihi Aleynə Musiybətid Dunyə Allahummə Məttinə Bi Əsməinə Və Əbsarinə Və Quvvətinə Mə Əhyəytənə Və Cəalhu Vərisə Minnə Və Cəal Səranə Alə Mən Zaləmənə Vənsurnə Alə Mən Adənə Və Lə Təcal Musıbətənə Fi Dininə Və Lə Təcəalid Dunyə Əkbəra Həmminə Və Lə Məbləğə İlminə Və Lə Tusəllit Aleynə Min Lə Yərhəmunə - Allahım! Sənə qarşı ediləcək günahlarla aramızda pərdə olacaq bir qorxundan, bizi Cənnətinə çatdıracaq itaətindən, dünya müsibətlərinə qarşı asanlaşdırılacaq bir yəqinlik nəsib et! Allahım! Bizi yaşaddıqca quaqlarımız, gözlərimiz və gücümüzdən faydalandır. Eyni şeyləri bizdən olanlara da nəsib et! Bizə zülm edənlərdən intiqamımızı al, düşmənlərimizə qarşı bizə yardım et! Bizi dinimizdə müsibətə salma. Dünyanı bizim üçün ən böyük qayə etmə. Bizə elmi yalnız dünya işlərini (həll etmək) üçün vermə (bizə axirətlə bağlı elm bəxş et!). Bizə rəhim etməyənləri üzərimizdə (hökmüranlıq) etməyə icazə vermə”1203.
Dostları ilə paylaş: |