Ekolojik tarimda iÇ pazarin geliŞİMİ

Alata Yerleşim Ekosistemi

Alata’nın yerleşim yapısı incelendiğinde Mersin–Erdemli arasındaki kıyı bölgesinde 1980’li yılların ortalarına kadar süregelen hakim yapıyla gösterdiği paralellik dikkat çekicidir. Bu yapının tipik özelliği ülke tarımında önemli bir yere sahip olan turunçgil ve sera sebzeciliği üreticisi yörük kökenli yöre insanının dağınık yapılaşmasıdır Yörede yazlık ev amaçlı hızlı yapılaşma başlamadan önce her çiftçi ailesi geçimini temin ettiği turunçgil bahçesinin başında bir eve sahiptir. Aile tüketim pazarı olanaklarına yakın olmadığı için evin etrafındaki yakın alanında sebze, meyve, kümes hayvanı ve en az bir inek yetiştirdiği ahırı bulunur. Evin önünde çeşitli sosyal olgulara hizmet edecek genişlikte ve mevsime göre renk renk bezenmiş çiçeklerle süslü bir meydan vardır. Eğer işletme parçalı ve aile imkanlı ise özellikle evine uzak olan parseller için küçük bir aylıkçı evinde aylıkla çalışan daimi tarım işçisi ailesiyle ikamet eder. Köy meydanında okul, camii, karakol, kahve, fırın, bakkal gibi alt yapı ve sosyal gereksinimler için toplu yapılaşma gerçekleşmiştir. Alata ilk kurulduğu yıllarda arazi kullanımı bu esasa göre oturmuştur. Örneğin sebzecilik biriminden sorumlu işçi bu birim içerisindeki lojmanda ikamet etmiştir. Böylelikle örneğin örtü altı sebzeciliğinde donlu bir gecede en kısa zamanda önlemini alabilecektir. Zaman içerisinde kuruluşa araştırma misyonunun eklenmesiyle yeni fiziksel mekan ve değişen sosyal desen ihtiyacından doğan teknik ve hizmet binaları, tarımsal araştırma ve üretim altyapı yerleşimleri, lojman ilaveleri iyi bir planlamayla Alata ekosistem bütünlüğüne uyumlu bir entegrasyon sağlamıştır.

İnsan mozayiğinin yekününü teşkil eden işçilerin çoğunluğu İçel’in Erdemli, Mut, Silifke, Gülnar ilçelerinin dağlık köylerindendir ve köyleriyle bağlantıları sürmektedir. Kuruluşun kapalı sistem olma özelliği, işçi aileleri arasındaki yakın akrabalık ilişkileri Alata’nın fiziksel mekan uygunluğu ile birleşmiştir. Dolayısıyla bu grupta geleneksel yaşamlarının bozulmadan devam eden öğelerini bulmak mümkündür. Örneğin mutfak amaçlı önemli bir ot tüketimleri vardır. Yöresel şive genelde korunmuştur.

Alanın yaklaşık 500 dekarını oluşturan alt yapı, sabit tesis ve lojmanları kapsayan yerleşim ekosistemini oluşturan fiziksel dağılım aşağıda verilmiştir.

• 
  1 adet yönetim binası (2 toplantı salonu, 12 büro)
  
• 
  1 adet teknik eleman binası (6 adet laboratuvar, 18 büro, 1 kütüphane, 1 bilgisayar odası, 4 ambar, soğuk hava depoları ve iklim odaları)
  
• 
  1 adet işletme ve üretim şubesi binası (11 büro, 6 ambar)
  
• 
  1 adet yemekhane ve lokal binası (1 mutfak, 1 yemek salonu, 2 lokal)
  
• 
  2 adet atölye ve garaj binası
  
• 
  1 adet eğitim merkezi binası
  
• 
  1 adet laboratuvar- sera kompleksi
  
• 
  4 adet misafirhane binası
  
• 
  Tarım Meslek Lisesinden devir alınan dershane, yatakhane, ahır ve kümesler
  
• 
  Lojmanlar (68 adet memur, 12 adet işçi lojmanı ve 64 adet işçi barınağı)
  
• 
  Sera varlığı (10.500 m²)
  

Enstitüde 40 Ziraat Mühendisi, 31 teknisyen, 14 idari memur, 107 işçi olmak üzere toplam 192 personel çalışmaktadır. Doğu Akdeniz Bölgesi tarımına hizmet veren enstitünün araştırmacı personeli son yıllarda gençleşmiş ve sayıca artmıştır. Akademik çalışmalarıyla birlikte kuruluş projelerini yürüten araştırmacılardan bir kısmı yurtdışında kısa, orta veya uzun süreli eğitim çalışmaları almıştır.