GİRİŞ
Tarımsal ekosistemler ekonomik ve sosyal hedeflere ulaşmak için insan eliyle yönetilen ancak ekolojinin temel prensipleriyle işleyen sistemlerdir. Sistem kavramını en genel anlamda ve özet olarak ifade etmek istersek bir birim olarak ele alınabilen ilişkiler topluluğuna sistem diyebiliriz (Berkes ve Kışlalıoğlu, 1990). Ele alınan sistemi oluşturan tüm parçalar sistemin öğeleridir. Bu öğelerin bir kısmı birbirleriyle doğrudan ilişkilidir. Diğerlerinin ilişkileri ise dolaylıdır. Öğeler ve ilişkiler tüm sistemlerin ortak özellikleridir.
Tarım ekosistemleri ekolojinin temel prensiplerine göre işlediği için sistemin temel canlı öğeleri olan üretici, tüketici ve ayrıştırıcılar ile cansız öğeleri olan mineral ve organik maddeler bu öğelerin işlev ve ilişkilerine etki eden tüm fiziksel koşullar gözönüne alınmalıdır. Başka bir ifadeyle temel anlamda enerji akışı, madde döngüleri ve populasyon denetimlerinin çalışılması gerekir. Ancak sistem ekonomik ve sosyal hedeflere ulaşmak için insan eliyle yönetilmektedir. Çiftçi değer öncelikleri, mevcut bilgi düzeyi, kaynaklara ulaşımı (biyotik, abiyotik, teknolojik) ve sosyal, ekonomik, politik ilişkilerinin getirmiş olduğu ortam sonucunda aktif stratejist konumunda tarımsal pratiklerini uygular. Bu anlamda tarımsal ekosistemlerde sosyal, ekonomik ve ekolojik olguların bir bütün içinde ele alınması gerekmektedir.
Dostları ilə paylaş: |
