Ekolojik tarimda iÇ pazarin geliŞİMİ

BİRLİKTE EKİMDE GÜBRE İHTİYACININ AZALTILMASI
Birlikte ekimlerde, Rhizobium bakterileri vasıtasıyla azot fikse eden baklagil türlerinin yetişme dönemi boyunca diğer bitkiye ek azot sağlayarak daha etkin bir kaynak kullanımı sağladığı bildirilmektedir (Patra ve ark., 1986; Ofori ve Stern, 1987). Baklagil dışındaki diğer bir bitki türünün topraktan alabileceği azot miktarı, fasulye gibi yıllık bir baklagil bitkisinin birlikte ekiminde daha da artabilir. Ofori ve Stern (1987) baklagillere ait azotun arkadaş bitki tarafından alınabilirliğinin bitkinin bünyesine topladığı azotun miktarına, mikrobial mineralizasyon hızına ve baklagil bitkisi tarafından fikse edilen azotun miktarına bağlı olduğunu bildirmektedirler. Dernek (1987), tarafından yürütülen bir ça­lışmada, mısır-fasulye birlikte ekiminin farklı azot dozlarına toplam verim açısından verdiği tepki ve sistemin azot ta­sarrufu araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, maksimum azot dozu 1. yıl dekara 10 kg, 2. yı1 13 kg olarak bulu­nurken, optimum azot dozları, ilk yı1 dekara 9.5 kg ve ikinci yıl 11 kg olarak bulunmuştur. İki yıllık ortalamalara göre dekara ortalama 10 kg azot sağladığı tespit edilmiştir. Mısır için de­kara ortalama 15 kg saf azotun önerildiği göz önüne alındığında sistemin sağladığı azot tasarrufu açıkça görülmektedir.

Ayrıca baklagil bitkileri, bir çeşit kök mantarı olan bir fungal grupla VAM ( Vasicular- Arbiscular- Mycoriza) ortak yaşam halindedir. Bu ortak yasam konukçu bitki açısından besin elementlerini alabilme yeteneğini özellikle fosfor için artırmaktadır (Akman, 1993). Chiariello ve ark (1982), karışıma giren bitkinin şayet VAM ile ortak yaşamı söz konusu ise VAM' ın türler arası besin maddesi transferine de aracılık ettiğini bildirmektedirler.