Ekolojik tarimda iÇ pazarin geliŞİMİ

Çizelge 1. Deneme 1’den Elde Edilen Sonuçlar.

GRUPLAR
Kontrol	Avilamycin	Avoparcin	Probiyotik
Canlı Ağırlık, g
2106.4247.84^b	2116.8446.46^b	2295.0357.03^a	2036.7039.11^b
Canlı Ağırlık Artışı, g
2070.0747.80^b	2079.9846.54^b	2258.3457.17^a	2000.1739.11^b
Kümülatif Yem Tüketimi, g
4134.3591.32	3890.5778.87	4153.74131.95	3963.52106.7
Günlük Yem Tüketimi, g
84.851.91	79.361.60	87.224.32	83.613.91
Yemden Yararlanma Oran, Yem/CAA
1.990.024^a	1.860.031b	1.830.021b	1.970.0025^a
Karkas Ağırlığı, g
1520.0549.5^a	1553.9750.8b	1692.8345.7c	1453.2131.8^d
Karkas Randımanı, %
72.160.72	73.431.64	73.820.98	71.391.17
Muamelelere Göre Dışkıda Koloni Sayıları, Genel Toplam
Lb. Acidophilus 316	407	274	922
Ec. Faecium 490	429	281	961
Ölçüm Dönemlerine Göre Dışkıda Koloni Sayıları, Genel Toplam
	7. gün	28. gün	49. gün
Lb. Acidophilus	913	625	381
Ec. Faecium	1586	240	335
Yaşama Gücü, %
90	85	83	83

^a-d Aynı satırda farklı harf taşıyan ortalamalar arasındaki farklılıklar önemli bulunmuştur (P<0.05).
Çizelge 2. Deneme 2’den Elde Edilen Sonuçlar.

GRUPLAR
Kontrol	Probiyotik
Deneme Sonu Canlı Ağırlık, kg
145.802.28	152.003.97
Toplam Canlı Ağırlık Artışı, kg
108.712.44	115.372.57
Toplam Kesif Yem Tüketimi, kg/hayvan
291.6211.66	286.464.72
(Kesif+Kaba) Yem Tüketimi, kg/hayvan
402.5812.73	388.348.23
Yemden Yararlanma Oranı, kesif yem/CAA
2.680.09	2.480.03
Yemden Yararlanma Oranı, (kesif +kaba) yem/CAA
3.640.08^a	3.360.06^b
İshal Hayvan Sayısı
4	-

^a-b Aynı satırda farklı harf taşıyan ortalamalar arasındaki farklılıklar önemli bulunmuştur (P<0.05).



SONUÇ
Bu iki araştırmada broylerlerde yeme probiyotik katmanın ele alınan kriterler bakımından fayda sağlamadığı; buna karşın buzağılarda, sütle probiyotik verilmesinin, istatistiksel olarak önemli olmasa da, rakamsal olarak daha iyi sonuçlar verdiği saptanmıştır. Daha önce yapılan bazı araştırmalar incelendiğinde, bunların birbiriyle çelişkili sonuçlar verdiği gözlenmektedir ki, bu farklılıklar probiyotiklerin etkilerinin çevre koşullarına bağlı olduğunu düşündürmektedir. Bu nedenle, probiyotikler hakkında kesin yargılara varabilmek için, benzer çalışmaların farklı koşullarda ve değişik hayvan türleriyle tekrarlanması, bu çalışmalarda sindirim sistemi mikroflorasında meydana gelen değişmelere ağırlık verilerek, patojen mikroorganizmalar üzerindeki etkilerini saptayacak incelemelere de yer verilmesi yararlı olacaktır.

KAYNAKLAR
ALÇİÇEK, İ., ERKEK, R. 1995. Hayvan Beslemede Probiyotik Kullanımı. Ege Üni. Zir. Fak. Dergisi., 32.1, 269-277. İzmir.

AKYURT, İ. 1994. Farklı Antibiyotikleri Yumurta Tavukları ve Kasaplık Civcivlerin Çeşitli Özellikleri Üzerine Etkileri. Atatürk Üni. Zir. Fak. Dergisi, 25. 1, 39-52. Erzurum.

ALP, M., KAHRAMAN, R. 1993. Probiyotiklerin Hayvan Beslemede Kullanılması. İstanbul Üniv. Vet. Fak. Derg., 19 (2). İstanbul.

ANONİM. 1988.Probiyotikler. (Çeviren: Hüseyin AYDIN). Animalia, 10. 26-27.

AYDIN, A., BOLAT, D., DEMİRULUS, H 1994. Hayvan Beslemede Yeni Bir Yem Katkı Maddesi: Probiyotikler. Yüzüncü Yıl Üni. Zir. Fak. Dergisi, 4. 15-21. Van.

AYTUĞ, C. N., 1989. Probiyotikler ve Yoğurt. Animalia. 22. 13-15.

ENSMINGER, M. E., OLDFIELD, J.E., HEINEMANN, W. W. 1990.Feeds and Nutrition. 2nd ed. The Ensminger Pub.. Co., Clovis, California U. S. A.

FULLER, R., 1989. A Review Probiotics in Man and Animals. Journal of Applied Bacteriology, 66. 365-378.

GILL, D. R., SMITH, R., A., BALL, R. L., 1987. The Effect of Probiotic Feeding on Health and Performance of Newly-Arrived Stocker Calves. Anim. Sci. Research Report, 202-204.

HUTCHESON, D.P. 1991. Direct-Fed Microbials in Animal Production. Chapter 1. West Des Moines, Iowa U.S.A.

IŞIK, M., ÖZEN, N. 1997. Probiyotiklerin Broyler Rasyonlarında Kullanılma Olanakları (Yük. Lisans Çalışması) Akdeniz Üni. Zir. Fak. Zootekni Böl., Antalya.

JERNIGAN, M. A., MILES, R. D., ARAFA, A. S. 1985. Probiotics in Poultry Nutrition. A Review Journal World’s Poultry Sci. 41. 99-107.

MONTES, R., PUGH, D. G. 1993. The Use of Probiotic in Food-Animal Pratice. Vet. Med., Marc. 282-288.

ÖZEN, N. 1999. Süt Sığırlarının Beslenmesi. Akdeniz Üniv., Zir. Fak., Zootekni Böl. Yardımcı ders notu 3. ANTALYA.

YURTALAN, S. , ATEŞ, M. 1995. Probiyotikler. Hayvancılık Araştırma Dergisi, 12: 99-106. Konya

BATI AKDENİZ BÖLGESİ TURUNÇGİL BAHÇELERİNDE ENTEGRE MÜCADELE ARAŞTIRMA, UYGULAMA VE EĞİTİM PROJESİNİN EKOLOJİK TARIM AÇISINDAN ÖNEMİ
Ahmet ÖZKAN¹ , Mehmet KAPLAN¹

ÖZET

Turunçgil bahçelerinde entegre mücadele çalışmaları 1995-1999 yıllarında Antalya Merkez, Kumluca, Finike ve Alanya ilçelerinde toplam 8 bahçede 2124 ağaçta yürütülmüştür. Tüm bahçelerde Turunçgil unlubiti (Planococcus citri) ana zararlı olarak görülmüş olup, salınan parazitoit (Leptomastix dactylopii) ve predatörlerle (Cryptolaemus montrouzieri) başarılı bir biyolojik mücadelesi yapılmıştır. Turunçgil beyazsineği, Turunçgil kırmızı örümceği ve Harnup güvesi de önem arzeden diğer zararlı türlerdir. Yazlık yağlar, spesifik akarisitler ve Bacillus thuringiensis'li preparatlarla mücadeleleri yapılmıştır. Turunçgil beyaz sineği, Serangium parcesetosum ve Encarsia lahorensis ile baskı altına alınmıştır. Kahverengi meyve çürüklüğü ve gövde zamklanma hastalığı ile talimatlar doğrultusunda mücadele edilmiştir. Kavlama virüs hastalığı da önemli görülmüştür. Turunçgil bahçeleri yararlı fauna yönünden zengin olup her bir türün entegre mücadeledeki payı önemlidir. Entegre mücadele bahçelerinde 1-2 ilaçlama ile %14-20 masraf yapılır iken bu sayı diğer bahçelerde 7'ye kadar çıkabilmekte ve mücadele masraflarının toplam masraflar içindeki payı da %29-40 gibi yüksek olmaktadır.

Yabancıot olarak semizotu, topalak ve tarla sarmaşığı önemli bulunmuştur. Genel olarak sürüm yapılarak mücadele yapılmıştır.

Toplam 70 üretici ile anket çalışmaları yapılmış veri tabanı oluşturulmaya yönelik bilgiler toplanmıştır.

Proje süresince 109 teknik eleman ve 960 üretici eğitilmiştir. Entegre mücadelenin eğitim ve tanıtım çalışmaları yapılmıştır. Entegre mücadele teknik talimatı basılmıştır.

Entegre mücadele bahçelerinde seçici olarak kısmen ilaç kullanılmış olup genel olarak yararlı türler ile biyolojik mücadele ağırlıklı entegrasyon uygulanmıştır. Yararlı türlerin dolayısıyla biyolojik mücadelenin ekolojik tarım içerisindeki yeri tartışılmıştır.