‘89-90 sürecinde hareketimizin birçok fabrikada ilişki si vardı, hücreleşme deneyimleri yaşandı. Ama TİS süreçleri sonrasında öncü işçilerin siyasal süreçlerin dışına düştüğünü de gördük. Bunda bizim kendi cephemizdeki eksikliklerin de payı vardı. Biz bu işçileri sarıp sarmalayamadığımız koşullarda, ilişki ister istemez geriliyor.
Semih yoldaşın söyledikleri üzerinden ise şunu söyle mek istiyorum: Kendiliğinden hareketin dibe vurduğu dö nemlerde bile fabrikalarda bir eşitsiz gelişim var. Hiç um madığınız bir anda, olmadık bir yerde bir hareketlenme yaşanabiliyor. Ama yöneldiğiniz kimi fabrikalarda yıllarca çalıştığınız halde sonuç alamayacağınız bir süreç de yaşa yabilirsiniz. Semih yoldaş belki bu tür deneyimleri üzerinden konuşuyordur. Fakat genel olarak baktığımızda, sınıf hare(111) ketinin bugünkü düzeyine rağmen, biz hücreleşme doğrul tusunda belli başarılar sağlayabiliriz. Bunun aslında olanak ları var. Birçok fabrikada, yaşanan somut sorunlar üzerin den işçileri biraraya getirebilmek, çeşitli araçlar üzerinden eğitebilmek, onlara güven verebilmek, hücreleşme için bir alt aşama oluşturuyor. Bir eğitim grubu, çalışma komitesi partinin üye kriterine uygun işçilerden kurulmuş olmayabilir. Burada kendi örgütsel normlarımıza göre düşünme memiz lazım. Neticede işçiler arasında eşitsiz bir gelişim vardır. Kimisi pratikte, kimisi kavrayış düzeyinde daha yeteneklidir. Bu noktada esnek davranabilmeliyiz.
