‘96 yılında gerçekleşen Temsilciler Konferansı, tam za manında ve yerinde yapılmış bir müdahaleydi. Çünkü siz yurtdışı çalışmasını tek yanlı bir faaliyetle geliştiremez, ona bir istikrar kazandıramazdınız. Böyle bir müdahale gereki yordu. Bu kendi içinde bir müdahale değil, sağlanan birikimin olanaklı hale getirdiği bir müdahale idi. Bu birikime dayana rak perspektiflerimize hayatiyet kazandırmak gerekiyordu.
Ama, ortaya konulan perspektiflere uygun bir çalışma tarzının tutturulması ve buna uygun bir kadrolaşma politi kasının yaşama geçirilmesinde zorlanma yaşandı. Bu zor lanmanın aşılamadığı koşullarda, şekilsizliğe ve örgütsüzlüğe varan bir tablonun ortaya çıkması doğaldı.
