İç yaşam sorunları çok fazla da anlaşılmıyor bence. Bi raz yaşam tarzı, alışkanlıkları gibi daha özel şeyler anlaşılı yor. Temelde, bir örgütte hakkın, hukukun, yetkinin, işleyi şin, statünün yerli yerine oturması sorunudur bu. Temel de, tüzüğün düzenleyeceği yaşam alanının toplamıdır; de mokrasi, disiplin, işleyiş, merkeziyetçilik, ademi-merkeziyetçilik, haklar, görevler, eleştiri-özeleştiri vb., bunlar hep iç yaşam sorunlarıdır. Sağlam bir iç yaşam, bu temel sorunların doğru devrimci çözümü üzerine oturduğu ölçüde kurulabilir ancak. Böyle bir temeli yaratmayı başaran bir örgüt, kendi değerlerini, ahlakını, kültürünü bu zemin üzerinde üretmeyi, çoğaltma yı ve güçlendirmeyi de başarır. Böyle olmadığı zaman, vurgusunu yaptığım sonuncu noktada gerçekten de başarısız kalıyoruz. Nihayetinde herkesin kendine göre bir duyarlılı ğı oluyor, böyle anlaşılıyor; o onun değer yargısı, bu bu nun yaşam anlayışı vb. oluyor. Böyle herkesin kendine göre bir yorumu çıkıyor. Ama biz toplamında örgütsel işleyişi, karar alma süreçleriyle, davranış tarzıyla vb. oturtursak, bu kendi değerlerini, ruhsal, moral boyutunu sağlam bir biçimde, kolektif bir biçimde üretir. Artı, bu mesele ona-buna göre olmaktan çıkar, parti kültürü, partinin değer yargıları, par ti ahlakı, parti yaşamı üzerinden yerli yerine oturmaya başlar.
Dostları ilə paylaş: |
