Kişisel ilişkiler çok fazla, bunu insan ilişkilerimizin örgütsel birimler içinde yoğunlaştırılmaması anlamında söylüyorum. Güçleri çok fazla dağıtıyoruz ya da dağınık güçleri toparlamayı bir örgüt politikası haline getiremiyoruz. Üç kadroyu ya da sempatizan militanı üç ayrı alana kendi(28)başlarına ve güçsüzce dağıtmaktansa bir araya toplamak, böylece bir örgütsel yapı kurmak, amaca uygun bir yoğunlaşma imkanı vermeyecek midir sorusunu soramayabiliyoruz çoğu kere. İnsanlar kendi alanlarında yalnız, ne yapalım, tek tek ilişki kuruyoruz, 2-3 kişiydi de biz biraraya mı getirmedik, diyebiliyoruz. Bu yanıt tatmin edici değil. Güçlerimiz sınırlı ise, biz onları mümkün mertebe birlik te, kolektif birimler olarak örgütleyelim ve böylece çalışmada yoğunlaşma sağlayalım. Dağınık güçler kalıcı olamadıkları gibi bu durum beraberinde bir sürü zaafı da getiriyor. Örgütsel şekilsizlik, çeper örgütlenmesinin zayıflığı, örgüt ve üye lik bilincinin oturmaması, kişilerin ve kişisel ilişkilerin yaygınlığı, tüm bunlar aşılması gereken zaaflardır.
