Eksen yayincilik

Dikkat ediniz, hala kolayca insan kaybediyoruz. Belli ki burada bir sorun var. Kaybolan insan zaaflı insandır, bu kesin. Ama zaaflarını gidererek insanları kazanmak ve devrimci sınıf savaşçıları haline getirmek de örgütün sorunudur. İnsanları kendi haline bırakırsanız, sonuç bu olur. Bu dönem, kendi başlarına kaldıklarında insanların yenilebileceği ve yıkılabileceği bir tarihi dönemdir. Kaldı ki bu güçlü dönemlerde bile böyledir.

Sağlam bir kadrolaşma politikamız olduğunu düşünmüyorum. Ama bunu bazı yoldaşların sandığı anlamda değil, kendi düşündüğüm anlamda söylüyorum. Komisyon değerlendirmelerinde de bu konuda yer yer bazı değinmeler var; “Bir kadroya ya da sempatizana ne verilirse o beklenir” gibi. Bunlar anlamlı ve anlatmaya çalıştığım sorun için önemli bir hareket noktası olabilir. İnsanlara çok az şey veriyoruz ve çok şey bekliyoruz. İnsanlara verilecek şeyler derken, kişisel emek olarak verilmesi gerekenleri kastetmiyorum, bu ayrıca gerekli ve bunu organlar yapmalı. Ama, eğer biz ciddi, sağlam bir örgüt iç yaşamı kuramadığımızı iddia ediyorsak, bunun avantajlarından yoksun olduğumuzu söylüyorsak, politika yapmakta yetersiz olduğumuzu söylüyorsak, bir kere kadroları dönüştürmenin genel zemini alanın(30)da ciddi zaafiyetler yaşıyoruz demektir. Bu zemini yaratmadan insanları dönüştürebileceğimizi zannetmiyorum. Böyle bir zeminleri olmadığı için, insanlar geldikleri yerde kendiliğinden bir ortam ve çok sınırlı, dar ve sığ bir faaliyet buluyorlar. Bunun içinde dönüşemiyorlar, dönüşemedikleri gibi, bir süre sonra kendi zaaflarını örgüte karşı meşrulaştırma eğilimleri de göstermeye başlıyorlar.