Eksen yayincilik

‘70’lerin deneyimini hatırlıyorum; devrimci öğrenciler olarak semte gittiğimizde, semtte akrabalarımız üzerinden tanıdığımız işçi ve emekçi ilişkilerini bile bir biçimde eğitim grubuna dönüştürür ve onlarla haftalık eğitim çalışması yapardık. Hiçbir örgütsel bağları olmayan, bizim olağan çalışma alanlarımız içinde yer almayan insanlardı bunlar. Buna rağmen bu rastlansal ilişkileri eğitmeyi ve örgütlemeyi önemserdik. Bu çok doğal bir davranış tarzıydı bizim için o dönem.

Oysa bugün, insanlarımız çevremizde şekilsiz ilişkiler olarak, bireyler olarak kalıyorlar. Yoldaş tam ifade edeme(60)di, ama anladığım kadarıyla, henüz hazır olmayan insanları organlara almayalım, bunlar temel örgüt birimleri oldukları için bu sorun oluşturabiliyor, demek istiyor. Yoldaş kaygılarında elbetteki haklı. Ama insanları bu örgütsel birimlere zamansız almaktan kurtulmanın yolu da, onları zamanında altta, kendi konum ve düzeylerine göre örgütlemesini bilebilmekten geçmektedir. Biz onları zamanında eğitim grubu, çalışma grubu, çalışma komitesi düzeylerinde değerlendirebilirsek, böylece günü geldiğinde rahat bir biçimde parti organlarımıza da alabiliriz. Bu saydıklarım zaten partiye kadro hazırlama basamakları ya da buna uygun örgütsel biçimlerdir. Böylece insanları yarının komitelerine ya da hücrelerine hazırlamış oluruz. Bunu zamanında yapmıyoruz, bu insanlar örgütsüz kalıyor, şekilsiz bireysel ilişkiler halinde bekliyorlar. Sonra da kalkıp, bu kadar zamandır bizimle birlikteler, pratik çalışmalarımızın fiilen içindeler, o halde niye bunları organlarımıza almıyoruz diyoruz ve tutup gerçekten kaldıramayacakları bir düzeye, bölge komitelerine alıyoruz. Bu kez de ya hakkını veremiyorlar ya da probleme dönüşüyorlar, zamansız olarak ve gereksiz bir biçimde geriye düşmüş oluyorlar.