Şu on yıllık sürecimizde öyle ilginç insanlar gördüm ki, insan yeniden hatırlayınca bile dehşete kapılıyor. Bun lar alışkanlıklarında ısrar ediyorlar. 1 yıl, 2 yıl, 3 yıl bir örgütü uğraştırıyorlar, böylece ona çok şey kaybettiriyor lar, sonra da defolup gidiyorlar, gidip gönül rahatlığı ile düzene katılıyorlar. Toplam üzerinden bakıldığında, safla rında bulundukları süre içinde bir faydaları da olmuyor bun ların devrime. Kattıklarından yüz mislini, bin mislini kay bettiriyorlar. Bozulma ve çürümenin, atalet ve içe dönme nin etkeni oluyorlar. Peki neden biz bunlara karşı “İsken der kılıcı” kullanmayacakmışız? Neden problemin etrafın da aylarca, belki de yıllarca nezaketle dönüp duracakmı şız? Sorunu çok daha dosdoğru koyamaz mıyız? Bu sorum suz ve dejenere unsurlara derdimizi dosdoğru anlatıp tutu mumuzu da vakit yitirmeksizin cepheden alamaz mıyız? Biz yozlaşmış, görev ve sorumluluk bilincini yitirmiş bu türden öğelerin yarattığı bunalımlarla, oluşturduğu kördüğümlerle bu denli uzun süreler uğraşmak zorunda mıyız?
