Biz bunu yapmak zorundayız yoldaşlar. Komünist dev rimci konum ve kimlik bunu gerektirir, devrim davası bunu gerektirir, proletaryanın devrimci konumu ve hayati çıkarla rı bunu gerektirir. Biz kendi bünyemizdeki küçük-burjuvaziyi teslim almak, ezmek zorundayız. Partili aşamada yapıl ması gereken şey budur. Çünkü bu tür insanlar kendi sos yal alışkanlıklarını, geçmiş ideolojik şekillenmelerini, kül türel kalıplarını, değer yargılarını terketmek istemiyorlar.
Böyle bir şey olmaz, olamaz yoldaşlar. Böyle bir tutu ma, bu türden bir gericiliğe tahammül göstermekle dava bir yere götürülemez. Böyle bir tutuma katlanıldığında, böylece davayla sadece alay edilir, yıllar tüketilir, bir santim yol gidilmez. İnsanlar merkez komitesine geliyorlar, bakıyorsunuz, neyle gelmişlerse onunla durmak istiyorlar. Dev rimci dönüşümün sonsuz bir süreç olduğunu kavramıyorlar. Bunlara anlatamıyoruz. Anlatmaya kalkıp eleştirdiğimiz za man problem çıkıyor. İzzet-i nefisleri inciniyor. Küçük-burjuvazi kendi izzet-i nefsi konusunda o kadar hassas ki! Bir takım insanlar bu örgütü çok rahat tartışıyorlar, bu örgüt le ilgili çok rahat genellemeler yapıyorlar. Ama bireylerle ilgili bir şey tartışıldığı zaman, örgütte çok ciddi bir prob leme dönüşüyor bu. Böyle saçma şey olur mu?
