Bir hareketin çizgisini kendi içinde izlemek, kitabını okumak, gazetesini izlemek, asla bir kadronun düşünsel ve ruhsal eğitimi için yeterli değildir, dahası bu kendi başına hiçbir şey ifade etmez. Ayrıca, örgüt havasını solumayan, örgütün politik pratiği içerisinde kendini bulmayan kadro ların, izledikleri şeyleri hayati ihtiyaçlar olarak ele alıp sindi rebileceklerini, yayınlarımızı gerçek devrimciler olarak oku yup anlayabileceklerini de düşünmemek gerekir. Bunu salt bir okur olarak okur ve geçer. Çoğu kere yakınıyoruz; “in sanlar salt birer okur olarak izliyor yayınlarımızı” diyo ruz. Bu tekil değil, yaygın bir durum. Örgüt yaşamında kadroların dönüşüm zeminindeki zaafiyetle çok bağlantılı bir durum bu.
