Ama bizim tarzımızda ne var? İnsanlara yer yer hatırlatmalar yapıyoruz kuşkusuz, ama bunun ötesinde kendi halinde(42)bırakıyoruz, o zaafa müdahale etmiyoruz. İnsan henüz güçlüyken, onu kazanmak, o zaafından arındırmak üzere bir müdahalede bulunmuyoruz. Zaaf kendi içinde kökleşiyor, bizim içimizde mevzi buluyor, o saatten sonra müdahale etsen de bunun hiçbir hükmü olmuyor. Bu, birincisi.
İkincisi, böyle kişilikler, zamanında müdahale edilmediği zaman, toplam örgüt atmosferini, yeni gelen güçlerin hem siyasal ahlakını hem maneviyatını bozan, deyim uygunsa onlarla örgüt arasına bir kurt gibi giren bir rol oynayabiliyor. Geçmişte Adana’ya zamanında bir müdahale bize o kenti kazandırabilirdi, yapmamakla yanlışlık yaptık. Ama bundan sonra yapmalıyız, söylenmek istenen sözün özü-esası budur.