Əl-muraciat (MƏktublar) İmamət vilayət xilafəT

Ş”

YÜZ ON BİRİNCİ MƏKTUB

1 Cəmadiül-Əvvəl 1330

Həqiqətinn təsdiqi.

Artıq sizin üsuli-din və fürui-dində Əhli-beyt imamlarının getdiyi yolda olmanıza şəhadət verirəm. Həqiqətən, bu işi yaxşı aşkar edib batində olan sirləri üzə çıxardın. Beləliklə, bu barədə şəkk-şübhəyə düşmək, yalnız həlakətə yuvarlanmaqdır. Mən bu məktubu da diqqətlə oxuduqdan sonra onda ciddi iradlar axtararkən daha, irad tapa bilmədiyim üçün son dərəcə heyrətləndim. Mən bu lətif və gözəl mehin, hər yeri bürüyən müşklü ətrin (mənə) həyat bağışlayan mənbəyini aradım. Mən əvvələr şiələr haqqında yalançıların yürütdüyü nadürüst xəbərlərə araşdırmadan inandığımı və səhvimi boynuma alıram. Amma mütəal, qadir Allah sizinlə görüşmək səadətini mənə nəsib etdikdə, hidayətə qovuşaraq, qaranlıqları işıqlandıran bir çıraq tapdım. Sizinlə olan bəhslərdən sonra nəhayət, öz arzu və istəklərimə çatdım. Allah-Taala məhz, bu görüşün nəticəsində nə böyük bir neməti mənə inayət etdi!!! الحمد لله رب العالمين

“S”

YÜZ ON İKİNCİ MƏKTUB

2 Cəmadiül-Əvvəl 1330

Hidayət bu yolun nəticəsidir.

Mən sənin hidayət yolunda möhkəm inamına şəhadət verirəm, ondan xəbərdar və ona çox yaxınsan. Qolunu çırmalayıb, yorulmadan təhqiq və bəhsə başladın və qərq oldun. Öz axtarış və təhqiqində çox diqqət və maraq göstərməklə, mübahisənin əsl incəliklərini alt-üst edib, zahiri batin ilə tutuşdurdun. Belə ki, onun mahiyyət və həqiqətindən xəbərdar olmaq istəyərkən, bu yolda qövmün təəssübü, şəxsi qərəzlər sənə və sənin anlamına mane ola bilmədi. Ümidvaram ki, bu səbir və dözümünün qalası heç zaman dağılmasın. Allaha həmd-şükür edirəm ki, bizləri hidayətə qovuşdurdu. Məhəmməd (s) və Ali-Məhəmmədə (ə) salam və salavat olsun! Vəssalam.

“Ş”
Bu kitab verilən məktublar əsasında Allahın köməyi ilə Əbdül-Hüseyn Şərəfüddin Musəvi Amili tərəfindən sona çatdı. Ümidvaram ki, Allah onunla böyük kərəmi ilə müamilə edib, onu bağışlayacaq.¹

Mündəricat

EY KİTABIM! 3

KİTABIN MƏŞHUR MÜƏLLİFİNİ TANIYAQ 3

* * * 3

HƏYATI 3

CƏBƏL-AMİLƏ SƏFƏRİ 4

MÜSTƏMLƏKƏÇİLİKLƏ MÜBARİZƏ 4

İSLAM DÜNYASINDAKI MÖVQEYİ 5

ONUN YARADICILIQ HƏYATI 5

ƏSƏRLƏRİ 5

MƏHV OLUNMUŞ QİYMƏTLİ KİTABLARI 6

ƏXLAQİ SƏCİYYƏLƏRİ 7

SƏFƏRLƏRİ 7

MÜQƏDDİMƏ VƏ İTHAF 8

BU KİTAB NƏ ÜÇÜN VƏ NECƏ YAZILDI? 8

BİRİNCİ BƏHS 11

DİNİ RƏHBƏRLİK 11

MƏZHƏBDƏ İMAMƏT 11

İKİNCİ BƏHS 98

PEYĞƏMBƏRİN (S) XİLAFƏTİNİN ÜMUMİ RƏHBƏRLİYİ 98

1

On iki məsumdan əlavə başqa yerlərdə “imam” sözü rəhbər, başçı, böyük mənasında işlənilir.

1

«نَحْنُ بِما عِنْدَنا وَاَنْتَ بِما عِندَكَ راضٍ وَالرَّأيُ مُخْتَلِفُ»

2 Yalnız mübahisəyə başlamaq üçün icazə istəməmiş, həqiqətdə mübahisənin mövzusunu da müəyyənləşdirmişdir. Bu isə onun mübahisədəki ədəb-ərkana riayət etməsini göstərir. Məktubdakı iki simvolik imza da gizli deyil, belə ki “S” onun sünni “Səlim” adına, “Ş” isə mənim şiə “Şərəfüddin” ləqəbimə işarədir.

1 İbn Xəlkan “Vəfəyatül-Əyan” kitabında yazır ki, “Malik üç il ana bətnində nütfə halında qalmışdır.”

İbn Qüteybədə “Maarif” kitabının 170-ci səh.-də “əshabi-rəy”i (fikir sahibləri) sayanda, Maliki də onlardan hesab etmiş, habelə neçə adamın adını da çəkərək öz gümanına əsasən, analarının hamiləlik müddəti adi müddətdən çox olduğunu göstərmişdir. Bunu “Maarif”in 198-ci səhifəsində qeyd etmişdir.

1 Sübhi Saleh, “Nəhcül-bəlağə”, 87-ci xütbə.

2 97-ci xütbə.

3 239-cu kəlam.

1 94-cü xütbə.

2 154-cü xütbə.

3 147-ci xütbə.

4 105-ci xütbə.

5 4-cü xütbə.

6 109-cu xütbə.

7 144-cü xütbə.

8 190-cı xütbənin axırı.

9 Bu sözü çoxları nəql edib, o cümlədən İbn Həcər “Səvaiq” kitabının 142-ci səhifəsində “İmamların xüsusiyyətləri” babının sonunda nəql etmiş və bir sıra cəfəngiyat da söyləmişdir.

2 İbn Həcər “Peyğəmbərin vəsiyyətləri” babının sonunda onların haqqında “Əs-səvaiq” kitabının 137-ci səhifəsində nəql etmişdir.

3 “Tövbə”, 119-cu ayə.

4 “Ali-İmran”, 105-ci ayə.

5 Bu sözlər İbn Həcərin “Əs-səvaiq” kitabının 11-ci babının 90-cı səhifəsində (Ali-İmran, ayə 103), yəni 1-ci fəsilin 5-ci ayəsində söylənmişdir.

6 Eyni bir hədis bir çox mötəbər ravilərdən (rəvayətçilər) nəql olunduqda ona mütəvatir hədis deyilir.

1 Məntiq elmində bir qaydadır. Burada “S” deyir ki, imamların haqlılığını sübut etmək üçün elə onların öz sözlərinə əsaslanırsınız, halbuki onların sözlərinə sübut kimi əsaslanmaq, onların doğruluğunu kənar dəlillə sübut etdikdən sonra ola bilər və sizin bu işiniz “dövr”dür. (mütərcim)

1 Bu rəvayəti Tirmizi və Nisai Cabirdən nəql ediblər. Müttəqi Hindi də bu hədisi “Kənzül-Ümmal” kitabının birinci cildinin “Əl-İtisamu bil-kitabi vəs-sunnə” babının 44-cü səh.-də bu iki nəfərdən nəql etmişdir.

2 Tirmizi bu hədisi Zeyd ibn Ərqəmdən nəql edir. Bu, “Kənzül-Ümmal” kitabının birinci cildinin 44-cü səhifəsindəki 874-cü hədisdir.

3 Bu hədisi Əhməd Hənbəl, Zeyd ibn Sabitdən iki doğru silsilə ilə nəql edib. Birinci vasitə “Müstənəd”in 5-ci cildinin 172-ci səh-də və ikincisi 189-cu səh-dədir. Təbərani “Kəbir” kitabında onu Zeyd ibn Sabitdən nəql etmişdir ki, həmin hədis “Kənzül-Ümmal”ın birinci cildinin 44-cü səhifəsindəki 873-cü hədisdir.

1 Hakim “Müstədrək”in üçüncü cildinin 148-ci səhifəsində onu nəql edərək demişdir: “Bu hədis sənəd nöqteyi-nəzərindən “Şeyxeyn”in (Buxari və Müslim) şərtinə əsasən doğrudur. Amma özləri onu xatırlamamışlar və Zəhəbi “Təlxisi-Müstədrək” kitabında onu yazmış və etiraf etmişdir ki, “Şeyxeyn”in xəbər və hədisin məqbulluğunda lazım bildikləri şərtə görə bu hədis doğrudur.

2 İmam Əhməd Hənbəlbu hədisi Əbu Səid Xidridən iki vasitə ilə nəql edib, birincisini “Müsnəd”in 17-ci və ikincisini 26-cı səhifəsinin sonunda söyləmişdir və yenə İbn Əbu Şeybə və Əbu Yəla və İbn Səd, Əbu Səiddən onu nəql etmişlər ki, bu həmin “Kənzül-Ümmal”ın birinci cildinin 47-ci səhifəsindəki 945-ci hədisdir.

3 Bu hədisi Hakim “Müstədrək”in üçünci hissəsinin 109-cu səhifəsində Zeyd ibn Ərqəmdən məruf şəkildə nəql etmişdir. Bu hədis “Şeyxeyn”in hədisin məqbulluğunda lazım bildikləri şərtlərə əsasən doğru hədisdir. Lakin hədis geniş olduğuna görə onu nəql etməmişlər. Yenə Hakim onu başqa yolla Zeyd ibn Ərqəmdən “Müstədrək”in üçüncü cildinin 533-cü səh.-də söyləmiş və bu hədisin doğru olduğunu demişdir. Lakin Buxari və Müslim bu haqda bir şey yazmayıblar. Dedik ki, Zəhəbi onu “Müstədrək”in xülasəsində yazmış və bu sənədin doğru olduğunu demişdir.

4 Bu hədisi Təbərani, “Nəbhani”nin “Ərbəin əl-Ərbəin” kitabında olduğu kimi nəql etmiş və habelə Süyutinin “Ehyaül-məyyit” kitabında yazılmışdır. Aydındır ki, Peyğəmbərin həmin günkü xütbəsi iki cümlə olmayıb. Çünki iki cümlə üçün “خطبنا” (bizə xütbə oxudu) təbir edilməzdi. Bu yalnız bir siyasət idi ki, hədis söyləyənlərin dilini bağladı və yazıçıların qələmini yazmaqdan məhrum etdi. Bizə isə o (söylənilməmiş söz dəryasından) bir qətrə və o toxumdan bir dənə də kifayətdir.

5 İbn Həcərin “Əs-səvaiqül-Mühriqə” kitabının ikinci fəslinin sonu, 9-cu babın 75-ci səh.-də qırxıncı hədisdən sonra gələn fəslə müraciət edin.

1 İbn Həcərin “Əs-səvaiqül-Mühriqə” kitabının 11-ci babının birinci fəslinin 89-cu səhifəsinin sonuna (“Saffat”, 24-cü ayənin təfsiri) müraciət edin.

2 “Fussilət”, ayə 42

3 “Əs-səvaiq” kitabının 135-ci səhifəsində “Peyğəmbərin vəsiyyətləri” babına müraciət edin və sonra ondan soruşun ki, nə üçün Əbül-Həsən Əşərini üsuli-dində və “dörd məzhəb fəqihləri”ni fürui-dində Əhli-beytdən üstün tutursan? Nə üçün İmran ibn Həttan və Xəvaricdən onun kimilərini hədisdə onlardan (imamlar) üstün tutursan? Nə üçün Məqatili ibn Süleymanı (Allahın cisim olmasına inanan “murciə”lərdəndir) imamlardan üstün tutursan? Nə üçün “əxlaq”, “süluk” və ruhi dərmanlar elmində Məruf və onun kimiləri üstün bilirsən? Nə üçün Peyğəmbərin xilafət və vəkaləti üçün “Tövbə” surəsinin yeganə elan edəni olan qardaşını və vəlisini başqalarından aşağıda hesab edirsən? Nə üçün “əbnai-Vəzəğ”i xilafətdə Peyğəmbərin övladlarından qabaq bilirsən? Əhli-beytdən üz döndərən, bütün yüksək məqam və dini vəzifələrdə düşmənlərlə həmfikir olanın, “səqəleyn” və onun kimi doğru hədislərin qarşısında hansı üzrü vardır? Necə deyə bilər ki, mən Əhli-beytdən möhkəm yapışmışam və nicat gəmisinə minmişəm və Hittə qapısından daxil olmuşam?!

4 Hakim “Müstədrək” kitabında 3-cü cildinin 151-ci səhifəsində Əbuzərdən nəql etmişdir.

5 Təbərani “Övsət” kitabında bu hədisi Əbu Səiddən nəql etmiş və bu, Nəbhaninin “Əl-ərbəin” kitabının 216-cı səhifəsindəki (25-ci hədisin izahında gələn) 18-ci hədisdir.

1 Hakim “Müstədrək” kitabının 3-cü cildinin 149-cu səh.də bu hədisi Abbasdan nəql etmiş və demişdir ki, hədis sənəd cəhətdən yaxşıdır, lakin Buxari və Müslim onu xatırlamamışlar.

2 “Əs-səvaiq”, 11-ci bab, səh. 91, 7-ci ayənin təfsiri.

3 Kitabın sonunda 143-cü səh.-də Peyğəmbərin (s) vəfatından sonra Əhli-beytin ağır vəziyyətindən bəhs edən babın sonuna müraciət edin. Biz İbn Həcərdən soruşuruq: Əhli-beyt alimlərinin belə məqamı olan bir halda, bəs siz hara gedirsiniz?

4 “Əs-səvaiq”, 11-ci bab, 7-ci ayənin təfsiri, səh. 91

1 Bu hədisin sözləri eynilə “Kənzül-Ümmal”ın 6-cı cildinin 217-ci səh.-nin sonunda 3819-cu hədisdə deyilib və “Müntəxəbil-Kənz” kitabında da yazılıb. “Müsnədi-Əhməd”in 5-ci cildinin haşiyəsinin 94-cü səh.-də də vardır, bu fərqlə ki, «وَ رَزَقُوا فَهْمي وَ عِلْمي» – cümləsində «وَ عِلْمي» – sözü yazılmamışdır və bu tarixi səhvdir.

Və Hafiz Əbu Nəim özünün “Hilyə” kitabında və İbn Əbil-Hədid Misirdə çap olunmuş “Nəhcül-Bəlağənin şərhi”nin ikinci cildində 450-ci səh.də Əhməd ibn Hənbəldən “Müsnəd”in 449-cu səh.də və Mənaqibi Əli ibn Əbu Talibdən onun kimisini nəql etmişdir.

2 Bu “Kənzul-Ümmal”ın 6-cı cildinin 155-ci səh.-dəki 2578-ci hədisdir ki, “Müntəxəbi-Kənzül-Ümmal” kitabında Əhmədin “Müsnəd” kitabının 5-ci cildinin haşiyəsinin sonuncu sətrində də nəql edilmişdir və İbn Həcər Əsqəlani onu ixtisarla Ziyad ibn Mütrəfin tərcüməsində “Əl-İsabə” kitabının 1-ci cildinin xatırlatmış və əlavə etmişdir ki, onun sənədində Yəhya ibn Yəla Müharibi vardır ki, zəif və sözü qəbul olunmaz bir şəxsdir. Lakin, İbn Həcərin bu sözləri təəccüb doğurur. Çünki Yəhya ibn Yəla Müharibi alimlər tərəfindən etimad qazanmış şəxsdir, belə ki, Buxari öz “Səhih”ində “Ümreyi-Hüdeybiyyə” rəvayətlərində və Müslim öz “Səhih”ində “hüdud” babında ondan hədis nəql etmişlər. Buxarinin fikrincə atasından və Müslimin fikrincə Qeylan ibn Camedən rəvayət eşitmişdir və Zəhəbi “Mizan” kitabında onun etimadlı olduğunu yəqin bilir və Qeysərani deyir ki, o, Buxari və Müslimin diqqət mərkəzindədir və həm də başqaları ondan dəlil gətirmişlər.

3 Bu hədisi Hakim “Müstədrək” kitabının 3-cü cildinin 128-ci səh.-nin sonunda nəql etmiş və demişdir ki, sənəd nöqteyi-nəzərindən doğru hədisdir. Lakin Buxari və Müslim onu nəql etməmişlər və Təbərani “Kəbir” kitabında və Əbu Nəim “Fəzailus-Səhabə” kitabında onu yazmışdır və bu hədis “Kənzul-“Ümmal” kitabında 6-cı cildin, 155-ci səhifədəki 2577-ci hədisdir. “Müntəxəbül-Kənz” kitabında da yazılıb və “Müsnəd”in 5-ci cildinin 32-ci səhifəsinin haşiyəsinə müraciət edin.

1 Təbərani “Kəbir” kitabında və İbn Əsakir öz tarixində bu hədisi nəql etmişlər. Bu hədis “Kənzül-Ümmal”ın kitabı hədislərindən 2571-ci hədisdir ki, 6-cı cilddə 154-cü səhifənin sonunda zikr olunmuşdur.

2 Təbərani “Kəbir” kitabında bu hədisi “Məhəmməd ibn Əbu Übeydə ibn Məhəmməd ibn Əmmar ibn Yasirdən, o da atasından və əcdadı Əmmardan öyrənmiş və nəql etmişdir. Bu hədis “Kənzül-Ümmal”ın hədislərindən 2576-cı hədisdir ki, 6-cı cildin 155-ci səh.-də yazılmışdır.

3 Bu sözü Əbu Şeyx uzun bir hədisdə nəql etmişdir. İbn Həcər “məvəddət” ayəsinin təfsirindəki məqsədlərdən dördüncüsünün sonunda 105-ci səh.-də bəhs etmiş və “Əs-səvaiq” kitabında söyləmişdir. Diqqətlə, oradakı dərin məqsəddən agah ol və o cümlədən, «فَلا تَذهَبينَ بِكُمُ الْاَباطيل» “yersiz və dəyərsiz sözlər sizi inhirafa aparmasın” – sözlərindən qafil olma.

4 Molla öz “Sirə”sində bu hədisi yazıb və İbn Həcər “Əsəvaiq” kitabının 90-cı səh.-də «وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ» ayəsinin (Saffat, 24) təfsirində zikr etmişdir.

5 Təbərani onu “hədisi-səqəleyn”də və İbn Həcər “Əs-səvaiq” kitabının 11-ci babındakı ayələrdən dördüncü –«وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ»– ayənin təfsirində, 89-cu səh.-də zikr etmişdir.

6 Bir qrup hədis söyləyənlər bu hədisi “mərfu” şəkildə Əbuzərdən nəql etmişlər və İmamüs-Səbban “İsafur-rağibin” kitabında Əhli-beytin fəzilətləri haqqında və Şeyx Yusif Nəbhani “Əş-şərəfül-Müəyyəd” kitabının 31-ci səhifəsində və bir sıra başqa etimadlı şəxslər onu xatırlamışlar. Bu isə aşkar şəkildə onların xalqa başçılıq və rəhbərlik etməyini sübut edir və haqqa tərəf getməyin yalnız onların yolu ilə mümkün olduğunu aşkar edir.

7 Təbərani “Övsət”, Süyuti “Ehyaul-Meyyit”, Nəbhani “Ərbəin” və İbn Həcər “Səvaiq” kitabında, həmçinin bir sıra sünni alimləri Əhli-beytə məhəbbət (sevmək) haqqında yazmışlar. Peyğəmbərin (s) «لا يَـنفَعُ عَبداً عَمَلُه إلا بِمَعرفةِ حَقِّنا» “bizim haqqımızı tanımayana əməli xeyir verməz” – cümləsindəki sözlərə diqqət et! Soruş ki, Əhli-beytin haqqı nədir? O hansı haqdır ki, Allah onu işlərin doğru olması üçün şərt bilmişdir? Məgər onların əmrinə təslim və itaətdən başqa bir şeymidir, yaxud onların düz yolu ilə haqqa sarı getməkdən başqa bir məqsədmi güdülür? Hansı haqq nübüvvət və xilafətdən savayı belə bir böyük təsirə malik ola bilər? Təəssüflər olsun, biz elə bir millətin əlində giriftar olmuşuq ki, düşünməzdirlər. انا لله و انا اليه راجعون

1 Qazi Əyaz bu hədisi 1327-ci il Məşhəd şəhərindəki “Astan” çapxanasında buraxılmış “Şəfa” kitabının 2-ci cildinin 40-cı səh.-nin əvvəlində “Əhli-beytə ehtiram və yaxşılıq etmək Peyğəmbərə (s) yaxşılıq və ehtiram deməkdir” fəslində nəql etmişdir.

Aydındır ki, onları tanımaqdan məqsəd şəxsləri tanımaq, onların adlarını, Peyğəmbər övladları olmasını bilmək deyil. Çünki Əbu Cəhl və Əbu Ləhəb də bunları bilirdilər, əksinə, məqsəd budur ki, onlar («اولوالامـر») Peyğəmbərdən (s) sonra ixtiyar sahibidirlər. Bu barədə Peyğəmbər (s) buyurdu ki: “Zamanının imamını tanımadan ölən şəxs cahiliyyət (İslamdan əvvəl zamanda yaşayan) adam kimi ölmüş və onların “məhəbbət və vilayət”dən məqsədo vilayətdir ki, haqq əhli onu imamlar üçün lazım bilirlər. Bu da ki, son dərəcə aydındır.

2 Əgər onlar Allah tərəfindən xüsusi mənsəbə malik olduqlarına görə mütləq itaət olunmağa layiq olmasaydılar, bu qədər onlara məhəbbət bəsləmək tövsiyə olunmazdı.

Bu hədisi Təbərani “mərfu” şəkildə “Ehyaul-Meyyit” kitabında İbn Abbasdan və “Ərbəin” kitabında Nəbhanidən və “cümhur”un bir sıra başqa alimlərindən nəql etmişlər.

3 Təbərani və Hakim onu nəql etmiş, Nəbhaninin “Ərbəin”, Süyutinin “Ehyaul-Meyyit” və başqa kitablarda da yazılmışdır. Bu hədis, bir qədər bundan əvvəl haqqında danışdığımız “bizi tanımadan heç kəsin əməli ona fayda (xeyir) verməz” – hədisinə oxşardır və əgər onlara qarşı olan kin və qəzəb Allah və Peyğəmbərə (s) qarşı olan kin və qəzəb olmasaydı, (hətta daim “rükn” və “məqam” arasında ibadət etsələr də) daha “əməlləri faydasızdır” – demək olmazdı. Onlar (imamlar) Peyğəmbərin naibi və canişini olmasaydılar, bu məqama nail olmazdılar.

Hakim və İbn Həcər öz “Səhih”lərində Nəbhaninin “Ərbəin” və Süyutinin “Ehyaul-Meyyit”ində olduğu kimi, Əbu Səid Xidridən nəql etmişlər ki, Peyğəmbər buyurub: “Allaha and olsun ki, oda daxil olmaq istəyən adamdan başqa heç kəs biz Əhli-beytə kin bəsləməz.” Təbərani Nəbhaninin “Ərbəin” və Süyutinin “Ehyaul-Meyyit”ində olduğu kimi, imam Həsəndən (ə) nəql etmişdir ki, Müaviyə ibn Xədicə buyurdu: “Nəbadə biz Əhli-beytə kin və qəzəb bəsləyəsən! Çünki Peyğəmbər (s) buyurdu ki, bizə qarşı kin və paxıllığı özünə peşə edən şəxsi qiyamətdə odlu qamçı ilə Kövsər hovuzunun kənarından qovacaqlar.”

Və Peyğəmbər (s) xütbələrinin birində buyurub: “Hər kəs biz Əhli-beyti düşmən olub kin bəsləsə, Allah qiyamət günü onu “yəhudi” kimi dirildəcək.” Bu hədisi Təbərani “Övsət” və Süyuti “Ehyaul-Meyyit” və Nəbhani “Ərbəin” kitabında və başqaları yazmışlar.

1 Sələbi, Cabir ibn Abdullah Bəcəlidən “Kəbir” təfsirində “məvəddət” ayəsinin təfsirində Peyğəmbərdən onu nəql etmiş və Zəməxşəri “Kəşşaf” təfsirində həmin ayə ilə əlaqədar olmasını şübhəsiz məsələlərdən bilmişdir.

2 Molla “Əs-səvaiq”in 14-cü ayəsinin məqsədlərindən ikinci məqsəddə gəldiyi kimi, bu hədisi nəql etmişdir.

3 Bu hədisi Əbdül-Qəni ibn Səd “İzahül-İşkal” kitabında yazmışdır. Bu, “Kənzul-Ümmal”ın 6050-ci hədisidir ki, 6-cı cildinin 396-cı səhifəsinin sonunda onu xatırlamışdır.

4 Bu iki mədhedici şeri Şafei Peyğəmbərin (s) Əhli-beyti haqqında demiş və bir çox mötəbər alimlər şöhrət nöqteyi-nəzərindən onu məşhur və sübut olunmuş hesab edir və onun Şafeinin vasitəsilə yazıldığına şübhə etmirlər. O cümlədən İbn Həcər (إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ) “Əhzab” surəsinin 56-cı ayəsinin təfsirində “Əs-səvaiq” kitabının 88-ci səh.-də, Nəbhani “Əş-şərəfül-müəyyəd” kitabının 99-cu səh.-də, imam Əbu Bəkr Şəhabəddin “Rəşfətüs-sadi” kitabında və başqaları nəql etmişlər. Daha geniş izahat üçün “Əl-Qədir” kitabının 2-ci cildinin 302-ci səhifədən sonraya müraciət edin.

1 “Təthir” ayəsinə işarədir. “Əhzab” surəsinin 33-cü ayəsində deyilir: إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا “Allah istəyir ki, siz Əhli-beytdən bütün pislikləri silsin və sizi tamamilə pak etsin.”

2 Xeyr, heç kəs üçün belə bir şey yoxdur və yalnız onlar bu xüsusiyyətləri ilə fərqlənirlər, bu barədə başqaları onlara qoşula bilməz və heç kəsdə belə bir tamah ola bilməz.

3 Yox, bu Allahın yalnız onlara aid etdiyi fəzilətdir. Belə ki, buyurmuşdur: قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (Ya Peyğəmbər!) De: "Mən sizdən bunun (risaləti təbliğ etməyimin) müqabilində qohumluq məhəbbətindən (Əhli-beytə sevgidən) başqa bir şey istəmirəm.” (“Şura”, 23)

4 Heç vaxt! “Mübahilə” ayəsi yalnız onların haqqında nazil olmuşdur. Allah buyurur: فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ (“Ali-İmran”, 61) “De, gəlin biz övladlarımızı, siz də övladlarınızı; biz qadınlarımızı, siz də qadınlarınızı; biz özümüzü, siz də özünüzü (bura) çağıraq! Sonra (Allaha) yalvarıb yalançılara lənət etməsini diləyək.”

5 Əhli-beyt və düşmənləri haqqında Quranın 76-cı surəsi olan “Həl Əta” surəsinin nazil olmasına işarədir. “Təthir”, “mübahilə”, “əl-məvəddətə fil qurba” və “həl əta” ayələrini mütaliə edib və təfsirlərindən agah olmaq istəyənlər “Əl-kəlimətül-Qərra” kitabına müraciət etsinlər. Çünki bu kitab hər bir “xəstə” üçün şəfa və müxaliflərə cavabdır. (Qeyd etdiyimiz kimi, bu kitab “Əl-füsulul-Muhimmə” kitabının sonunda çap olunmuşdur ki, hamı onu əldə edə bilər.)

6 Sələbi “Kəbir” təfsirində sənəd ilə Əban ibn Təğlibdən, o da İmam Sadiqdən (ə) nəql etmişdir ki, Həzrət deyib: “Yuxarıdakı ayədə (Ali-İmran, 103) “həblüllah”dan məqsəd bizik.”

İbn Həcər bu ayəni onların haqqında nazil olmuş ayə hesab etmişdir və bu beşinci ayədir ki, “Əs-səvaiq” kitabının 11-ci babının birinci fəslində söylənmişdir və onun təfsirində yuxarıdakı mətləbi “Sələbinin” təfsirindən nəql etmişdir. İmam Şafei “Rəşfətüs-Sadi” kitabında demişdir:

«وَ لمـّا رأيتُ الناس قـَد ذَهبتْ بـِهم مذاهبُهم في أبـحُر الغَيّ و الجهل»

«ركبتُ علي اسم الله في سُفُن النجا وَ هُم أهلُ بَـيت المصطفي خاتم الرُّسُل»

«و أمسَكتُ حبـلَ اللهِ و هُـوَ وِلاءُهُم كما قَـد اُمِرنا بالتّمسّك بالحَبْـل»

“Camaatı məzhəb məsələsində azğınlıq dəryasında müşahidə etdikdə, mən Allahın adı ilə nicat gəmisinə mindim ki, həmin peyğəmbərlərin sonuncusu Mustafanın Əhli-beytidir. Allahın ipindən yapışdım ki, bu da onları sevməkdən başqa bir şey deyildir (ondan yapışmağa əmr olunduğumuz ikən).

7 Ayədəki (Tövbə, 119) sadiqlər sözündən məqsəd düzgün və mütəvatir xəbərlərimizə görə Peyğəmbər və Əhli-beyt imamlarıdır. Hafiz Əbu Nəim və Müvvəffəq ibn Əhməd də bunu demişlər. İbn Həcər “Səvaiq”in 11-ci babının beşinci ayəsinin təfsirində 90-cı səh.-də imam Səccaddan hədis söyləmişdir ki, 6-cı məktubun sonunda qeyd etmişik.

1 (Ənam, 153) İmam Baqir (ə) və İmam Sadiq (ə) həmişə buyurardılar ki, doğru yol sözündən məqsəd doğru imamdır və yollar sözündən məqsəd sizi Allah yolundan uzaqlaşdıran yolunu azmış rəhbərlərdir. Biz isə Allah yoluyuq.

2 Siqətül-islam Küleyni doğru sənəd əsasında nəql etmişdir ki, Büreyd İcli İmam Sadiqdən (ə) bu ayədən məqsədin nə olduğunu soruşduqda, İmamın cavabı “Nisa” surəsinin 51, 53-cü ayələrinin müxtəsər şərhi ilə belə olmuşdur: «Məgər o kəsləri görmədin ki, (Allah) Kitabından faydaları var ikən (onlara hidayət ayələri nazil olmuş ikən), büt və tağuta iman gətirir və müşriklərə deyirlər ki, sizin yolunuz iman gətirənlərdən daha doğrudur.” Belələri yolunu azmış rəhbər və atəşə dəvət edənlər haqda deyirlər: Onlar Ali-Məhəmməddən (s) artıq Allah yoluna hidayət olunmuşlar. Lakin, onlar o kəslərdir ki, Allah onları öz rəhmətindən uzaqlaşdırmış və Allahın öz rəhmətindən uzaqlaşdıran bəndəsinə bir köməkçi tapılmaz. Məgər onların hökumətdə (imamət və xilafətdə) paylarımı var? Əgər belə olsaydı, camaata heç bir hüquq verməzdilər. “Yoxsa camaat Allahın öz fəzlindən onlara (Peyğəmbər və Əhli-beyti) bağışladığı nemətlərəmi paxıllıq edirlər?” Biz o kəslərik ki, imamətə və Allahın bizə bəxş etdiyi rəhbərliyə görə şübhə və paxıllığa məruz qalmışıq – “Baxmayaraq ki, Ali-İbrahimə “kitab”, hikmət və böyük səltənət verdik.” Quran deyir: “Onlara peyğəmbərlər və imamlar göndərdik.” Necə olur ki, Ali-İbrahimi qəbul edir, Ali-Məhəmmədi (s) isə inkar edirlər? “Onlardan bəzisi ona iman gətirdilər, bəzisi yoluna maneə yaratdılar, lakin cəhənnəmin şölələnən atəşi onlar üçün kifayətdir.»