Dost: (Aşiqə)
Gedək, ovdan yubandıq biz.
Cadugər:
Gedin, daha lazım deyilsiz siz.
(Aşiq və Dost gedirlər. Cadugər başından
çarşabını götürür və məktubu açıb istehza
ilə oxuyur)
Salıb eşqin oda canım, fənadır əhvalım səndən,
Əlimdə ixtiyarım yox müqabil kam alım səndən.
Əsiri-eşqinəm dilxun, asılmış taleyim tükdən,
Qərarın ver həyatımçün – ölüm səndən, qalım səndən!
( zala tərəf):
Amma yaxşı yazır ha..a.
( sonra bir qədər düşünüb):
Burda pul-zad yoxdu demək,
Eylərik Əğyarə kömək.
Düşüb fürsət mənə indi,
Ona məktub verən kimdi!
( məktubu əzib kənara atır)
Ağıl varmı o dilbərdə?
Bu cür yarı salıb dərdə!
( Özü məktub yazıb dəsmala bükür və səhnədən gedir. Dərviş kənarda gizlənib ona göz qoyur.)
Dostları ilə paylaş: |
