Cadugər:
Gəl gedək, görməli işlər var hələ,
Göz dəyər, sevincin gətirmə dilə.
( gedirlər)
Məşuq: ( əlində cürdək gəir, qəmgindir)
Binadan taleyim yox, niyyətim hasil ola bilmir,
Səmadan bağlanıb yol, qismətim nazil ola bilmir.
Rəfiqə: ( tələsik gəlir)
Hardasan , ay qız, bayaqdan səni axtarıram.
Məşuq: ( Pəjmürdə halda davam edir)
Cahan gərdişini ol fəzl ilə tənzim edən hakim,
Mənə gəldikdə eyvah, bir kərə fazil ola bilmir!
Rəfiqə:
Deyirlər hər səvabın öz müqabil xeyri var, amma
Nə bir halətdəyik gör, ol bizə şamil ola bilmir!
Məşuq: ( əhvalı daha da pozülür)
Fələk sağ istəsə can cismimi , dərdim bitər eylər,
Dəvayi-dərdi-qəm ehsanını yoxdan yetər eylər.
Qurutmuş mənbəyi-imkanımı kor taleyim çoxdan,
Dəniz versən onu bəxtim quru çöldən betər eylər.
Bəlayi-hicri-eşqin dəfinə göylər bulub imkan,
Nə müşgül dərd ola bundan, qapıb sinəm sipər eylər!
(əlləri ilə ürəyini tutur, Rəfiqə qolundan tutub onu
əyləşdirir.)
Dostları ilə paylaş: |
