Əli Aslanoğlu

Sərdar:

Nə olub? Təzə nə xəbər var?

Çavuş Musa:
Düşmənin qüvvəsi get-gedə artır,

Arxa ehtiyatı irəli dartır.

Sərdar:

Kömək gəlmədimi?

Çavuş Musa:

Bizdə silah-sursat çatışmır daha,

Kömək gəlsə, gəlib çatar sabaha.
Əsgər: (gəlir, həyəcanlı)

Mühasirə! Mühasirə!

Düşmənlər bu kəndi tələyə salır,

Arxadan keçərək dövrəyə alır!

Çavuş Musa: (Sərdara)

Biz getdik, siz evin müdafiəsini təşkil edin!

(Əsgər və bir neçə nəfər başqa adamla çıxır)
Sərdar:

Ey Məhəmməd ümməti, yurdun nədən dar kimidir?

Dörd yanın düşmən tutub, dövrəndə hassar kimidir!
Xanoğlan: (gəlir)

Torpağım əldən gedir, can getsə qeyrət sayılar,

Neynirəm məğlub canı, el içrə ol xar kimidir!

(cəld patron götürüb çıxır, Pəri nənə və gəlin

onu saxlamaq istəsələr də çata bilmirlər)
Sərdar:

Topla öz qüvvəni sən, dəf eylə mənfur yağını,

Özgədən umma haray, çox da ki, simsar kimidir!
Şair: (Sərdara tərəf)

Haqq səsin qaldır uca haqq istəyən yurdumuzun,

Haqqa hörmət bəsləyən arxanda ənsar kimidir!

(adamlar Sərdarın başçılığı ilə dövrələmə

müdafiə yaradırlar)
Aşıq:

Tale düyünlərə tulladı səni,

Bürüdü zülümün dumanı, çəni.

Araz xəncər olub kəsdi sinəni,

İkiyə bölünmüş paralı Vətən!
Şair:

Neçə düşmənlərin çıxdı, tapıldı,

Neçə oymaqların, mülkün qapıldı,

Göyçə, Zəngəzur da səndən çapıldı,

Ey yanı kəsilmiş yaralı vətən!
Aşıq:

Talandı el-oban, talandı mal da,

Adlar saxtalandı neçə mahalda.

Bir hissən cənubda, biri şimalda,

Düşüb bir-birindən aralı, Vətən!

Şair:

Gülüstan bir oxdu, Türkmənçay bir ox,

Saplanıb sinənə, çıxardanı yox!

Baharın tez ötdü, xəzanın nə çox,

Bağların qalıbdı saralı, Vətən!
Aşıq:

Neçə müşküllərin var qabağımda,

Düşmən at oynadır Qarabağımda!

Soruşsan bilmərəm belə çağımda,

Kiməm, haralıyam, haralı, Vətən!
Sərdar: (qeyzlə)

Ey sevən öz yurdunu qalx ki, qana qandı bu gün!

Əldə tut şəmşirini qarşında meydandı bu gün!
Əz başın, sındır belin xainlərin zərbinlə sən,

Çal zəfər, cövlan elə, tarixdə ad-sandı bu gün!