Əli Aslanoğlu

Əyrilikdən doğan dünya


Su çiləyin o dağlara
Payız buludları qəmə bülənddi,

İstəkli yarından küsənlər kimi.

Bəlkə də göz yaşı bir himə bənddi,

Əlini vüsaldan üzənlər kimi.

Toplaşar, yığışar səssiz-səmirsiz,

Sallanıb dayanar qara buludlar.

Ağlayar dərdini sakit, hənirsiz,

Sanki çəkiləcək dara buludlar.

Bir allah bəndəsi sizdən sordumu

Nədən sıx geyinib, bürünürsünüz?

Bu sırtıq küləklər sizi yordumu,

Niyə ağır-ağır sürünürsünüz?

Gəlin qucağıma, ovudum sizi,

Ey üzüdönükdən dönən buludlar.

Nərdivan eliyib kipriyinizi

Göydən damla-damla enən buludlar.

Görürəm, qəribsiz bu yerlərdə siz,

Taleyin hökmüylə düşmüsüz bura.

Kimə ağız açıb, hara gedəsiz?

Kim dərdi anlaya, kim hayan dura?

Biz qonaq sevənik binadan, başdan,

Yatıb dincəlməyə dərəmiz də çox...

Xəzəri keçsəniz durub obaşdan

Minməyə gəmimiz, bərəmiz də çox.

Ancaq xahişim var mənim də sizdən,

Gedəndə yol salın Cıdır düzündən.

Bilirəm, Şuşamız incikdi bizdən,

Sarılıb boynuna öpün üzündən.

Salamlar yetirin o yurda bizdən,

Söyləyin: yol bağlı, kəsilib ara.

Nə qədər desəniz verrəm dənizdən,

Su yığıb çiləyin o yaylaqlara.

Çiləyin, soyusun dağların hirsi,

Dözüb əvvəlki tək məğrur dayansın.

Sonra da ehmalca dolanıb Kirsi

Gedin... Yollarınız nura boyansın!..