| Hakim:
Oturun, icazəsiz danışmayın!
Məhəmməd:
Mən heç ağzımı açdım ki, can qardaş! Deyirəm düz deyir da...a!
Hakim: (Zalım şaha)
Müttəhim! Bu kişinin ərizəsinə sözün var?
Zalım şah: (ayağa durur)
Mən onu tanımıram və tanımaq da istəmirəm. Əgər o, cəhənnəmə 7 il əvvəl göndərilibsə, mənim burada nə təqsirim ola bilər? Bu böhtandı!
Hakim:
Şikayətçi Məhəmməd! Buyur, şikayətini üzbəsurət danış!
Məhəmməd:
A kişilər, sizə qurban! Bu Zalımdan soruşun görək mənim bu cəhənnəmdə nə ölümüm var, ay mərdimazar oğlu, mərdimazar?
Zalım:
Ə, sən öz xoşunla gəlmisən?
Məhəmməd:
A gorbagor olmuş, nə öz xoşum? Eyninə cəhənnəm gətirənin atasına lənət! Sən məni əyalət başçısı qoymasaydın, rüşvət almağa məcbur eləməsəydin, yalan söyləməyə, adamların gözünə kül üfürməyə, haqqı qoyub nahaqqı tərifləməyə sövq etməsəydin, mənim burda nə itim azmışdı, hə? Mən camaatın hər gün var-yoxdan çıxdığını görə-görə sənin fəzilətin barədə yalanlar söyləməsəydim, günaha batardımmı, hə? (müttəhimin üstünə cummaq istəyərkən cəhənnəm məmurları onu geri itələyirlər). Yox! Dillən də, dillən! Yalandırsa, denən yalandı! Hə?
Müttəhim:
Yalandı, hamısı yalandı! Zınqı oğlu, zınqı!
Hakim: (Məhəmmədə)
Yaxşı, sən otur, hələlik, sözü verirəm şahidlərə, Ağıl!
Ağıl:
Möhtərəm hakim! Mən bu bədbəxtin ağlıyam. Amma kaş heç
olmayaydım! Mən ona çox hörmət göstərib çətin anlarda dadına yetmişəm, ona elm, bilik vermişəm. Mənim sayəmdə o, böyüyüb hökmdar olub. Ancaq o, məni axırda bax bu sırtıq nəfsin quyruğuna bağlayıb, sürüyüb. Bu alçaq məni nəfsin tabeçiliyinə verib. Ona görə də təvəqqe edirəm qoyun əvvəl nəfs danışsın! (oturur)
Dostları ilə paylaş: |
