Hakim:
Hə, Nəfs müəllim, başda görək!
Nəfs: (hi-hi...hi gülür)
Cənab hakim! Mən bu kişiyə nə pislik etmişəm? Bunun əlini çörəyə, pula, var-dövlətə, şan-şöhrətə çatdırmışam? Bu pisdi məgər? Onun o qurumuş ağlının ümidinə qalsaydı, ya bazarda yemiş satırdı, ya da Qara dağda keçi otarardı. Çünki bunun, öz aramızdı, dərin bir ağlı da yox idi ki, bunu bir yana çıxartsın. O qədər alimlər, dərin ağıllı adamlar işsiz-gücsüz qalıb, nə yeməyə çörək, nə də geyməyə paltar tapırlar. Bunun isə, nə olsun ki, ölüb, geri yanında milyonlarla malı, pulu var ki, yüz illərlə bütün nəslinə bəs edər. Hamısı da kimin hesabına, bax mənim! (əlini sinəsinə vurur). Çünki, mən bunu təhrik etmişəm. O da düz deyə-deyə düzdə qalmışların haqqını kəsib, yığıb öz sandığına, hi...hi!, amma bunun özündə də fərasət varmış ha! Hi...hi-hi! (əyləşir).
Dostları ilə paylaş: |