III fraqment
Bir qədər ağıllanıb.Adamları tanıyır, onlarla münasibəti var.
Ağıl meydana çıxan kimi özü ilə problem gətirdi. İndi ona anlatdılar ki, borc nə olan şeydi.
Məlum olur ki, onun özü başdan-ayağa borc içində imiş – valideynlərə, böyüklərə, kiçiklərə, qayda-qanunların tələbinə,- bir sözlə, hamıya və hər şeyə..
Təəccüblənir. Qəribədir, ağılsız hər kəsi özünə borclu hesab edir, ağıllı isə hamıya borcludur. Niyə? Belə də məntiq olar? – “ Qanan qanmaza borcludur”. Qanmazın hörmətinə bax ha!.. “Kaş heç qanmayaydım” – deyə, uşaq ağlı ilə fikirləşdi.
Bəlkə heç doğulmayaydım, bu qədər borc nəyimə gərəkdi axı?
Dostları ilə paylaş: |
